Chapter 11: Believers' Actual Graces, e.g. Material Blessings, etc..

Chapter 11: Christ's Actual Graces/Material-Earthly Graces, ..from the Promised Heaven, IN THE KINGDOM OF GOD right here & now THERE’S ALSO PLENTY OF POSITIVE: God's Kingdom promises light burden and an easy yoke as a prelude to heaven's bliss.

God's or the Creator's Continuing Providing Of All Material Blessings in the Universe

"Upon all mankind, both the good and the bad, God's Actual Graces SIMPLY Abound.  Upon every living being does he shower his rain from the sky; and upon all does he shine the sun from the same heavenly sky."

" ….. AND ON EARTH, PEACE TO MEN OF GOOD WILL"

(In what consists the legitimate human living and enjoying of the earthly life?)

A Prelude 

    On this first half portion of our 16th chapter we discuss about God’s gift giving and bountiful providence upon mankind. But on this section we are going to look at a new perspective about the topic. In the first part, we are going to attempt to honestly acknowledge from this prelude topic the legitimate natural human gifts God has bestowed and continue to bestow upon peoples and individuals through the ages in manifestation of God the Creator, or of God’s benevolent Providence. We will not, and we can never aim to unveil the mystery behind the seeming lack of equity in His manner of distribution and designation of the gifts of His creation, or of the varied, and surprising inscrutable phenomena of origination of all beings from his One and Infinite Absolute Being in ways both appalling and perplexing. But we will make it irrevocably clear the undeniable and self evident reason for existence of all the marvelous good that encompass human and natural existence via the overwhelming fact that creation has been here, and will forever be here. Things seem to perish; yet seem inexplicably transformed into something else. But no one can account beings around us completely disappearing. The reality of deterioration of things takes place eventually. Yet man has not invented, and cannot configure an "ultimate disposal machine" of ‘whatever type of debris’. JUST AS MAN can never figure what next will come to the fore in both the vast ‘external realm of things’ as well as within the minutest ‘internal realm of things’. And so whether some multiple things are seemingly gone for good, or some multiple things are seemingly emerging anew, it is never up to man to fuss about why, for example, certain things we used to have are gone away from us, or about why certain things just emerge for whatever reason or use. But we can always, notwithstanding our small mind and little heart, simply let us be awed or shocked that humanly inexplicable ‘realities’ have their being. We could only, to repeat, exclaim these ‘phenomena of realities’ as emanating from a Being, all so Supreme, Knowing, and Willing to make some sense for all the phenomena of realities, even if just in man’s time and space. Let man, thus, humbly accepts positing the existence of all beings and things, including both the tangible and the intangible, which are beyond man’s time and space exploring and uncovering. And emphatically we are not to arrogate upon ourselves, nor claim judgments or concepts about the so much more supernaturally unreachable realms of existence or realities specifically them which, in the border of the intangible and the beyond, are, thus, beyond man's time and space configuring.  

Revelations, however, alone could, and do provide man answers and assurances for the bountiful reasons of beings, both of the tangible realms and the intangible. Revelations invite man the appropriate response of thanksgiving as well as some most fulfilling understanding and belief in the supernatural Being, all so providential and awesome in His absolute Creation and Renovation of the universe, including man’s existence and perpetuated being.

In the above context, without denigrating, thus, the bountifulness, generosity, and infinite good will of God, we are, however, most prudently and carefully critiquing the limited acknowledging of this Divine Providence & Design per the references to the so-called "Prosperity Gospel". In the same token, we likewise, are evaluating with "critical" fair-mindedness similar referencing to the almost casual and automatic identifying between Leadership/Success Pursuing and honest Christian Professing. Then, further on in the near future, we shall again present a "critical" re-evaluating of the concept of evolution, materialism/pragmatism, and psychology, on the one hand, and true human faith, Christianity, and divine "creationism"/providence.

As a topic sentence, we posit the dangerous, and unhealthy attitudes and orientation about so casually being so fixated to being ‘blessings’ oriented or primordially productive oriented. Per-Se enjoying and pursuing the goods of the earth necessarily runs counter to Jesus’ admonition to "seek first the Kingdom of God...” before anything else.

    The bottom-line mark of the Kingdom of the World or the City of the World is the state of separation from God. In other words, it is the persisting state of sinfulness. And wherever God is nowhere to be found but sin it is a world of meaninglessness, a world that has no life, no directions, and no peace and fulfillment. Its people live in chaos and disorder inside and out, and it doesn’t matter how they look busy, active, or determined.'

Abundant Life to Men and Women of Good Will

We entitled this chapter with the phrase, "... and on earth Peace to Men of Good Will" for the following reason. Under the premise that, for a fact, life in the world, specifically human living in the world is messed up, it is only if man elects to return under the shepherd ship and providence of the Divine, or only if man elects to receive the New Life of Grace in Christ by the power of the Holy Spirit that human life could get around its mess, and man could receive the earthly peace heralded by the Angels for men who are of good will. We already concluded previously therefore that nothing will make real sense or nobody will make himself/herself of importance in life without the saving element of grace. As Jesus has declared, "Apart from me you can do nothing!" From the chapter on The Call to Holiness, let us repeat the following summation of the life of grace. "... But God's gift is eternal life given by Jesus Christ our Lord." (Romans 6:23) This is the amazing reality! That whereas before the moment of conversion man lives nothing more than a life of the flesh and, to some extent, of reason after he gets to know, believe, and follow Christ along with a repentance for his sins he begins to live THE NEW LIFE of Christ. He no longer lives just to satisfy his pleasures, or just to find rational answers to his questions. He lives according to and by the power of the grace he receives from Christ's becoming man, dying, and rising from the death. The new life enables man not to fear anything that could threaten his personal life. Grace, when needed to effect one, makes miracles enabling man to work out the fulfillment of his essential human needs. Whereas before conversion man easily falls prey to despair; after conversion through grace man receives hope amidst the hopelessness of human living. It does not make life paradisiacal yet; but it makes life positively bearable. And most of all it promises him the greater fulfillment in heaven, eternal life in heaven. Grace, as it is already said many times over above, initiates man early on into the Kingdom of God right here on earth, and leads him on to the fullest enjoyment of the Kingdom in Heaven."

Seeking the Kingdom of God

And so as we celebrate this season's Thanksgiving Day let us once and for all uncover the answer to our two questions! The top question, "In what consists the legitimate human living and enjoying of the earthly life?" And the plainer bunch of questions, "What or who are God's earthly blessings to the world, and what or who are not? As pilgrims of this world on the way to God's permanent Kingdom He has stored for us, which people are God-sent blessings to us, and what things could be considered legitimate `goodies' of the Kingdom of God on earth? And when do we know certain individuals are hurting and harming us? And when do we know certain things are bad to us?

Christ's Condition to Enjoy the Blessings of the World

In answer to the above questions, the Lord Jesus provided us the following statement, "Seek ye first the Kingdom of God and all these things (and people who will be good to you) shall be added unto you." This admonition of Christ entails two very fundamental meanings of Christ's salvation work: one, that Christ came down to earth and became man in order to transform fallen humanity, i.e. he was not discarding human existence, he was, and is continually doing the work of restoring humanity back to its union with God, and two, that in the process and in the mission task of restoring to man his divine unity or conformity, Jesus mandates man's absolute repudiation of all evil despicable to God, including the complete cut-off by man from the father of lies, the Devil.  Hence, on the one hand Christ indeed promises the abundant life beginning even right here on earth; yet he is irrevocably characterizing such an abundant divine life to have to be completely sans of idolatrous worship or attachment to this fallen world, which is under the captive sway of its Prince, the Devil.  To paraphrase, the above beginning verse, to seek first the Kingdom of God means to make it absolutely man's priority to establish first his allegiance and fidelity to God, i.e. in negative terms, to establish absolute disavowal for all evil worldliness or any sort of worldly moral aberration which originates from the father of lies, the Devil.  Thus, with this most proper order of truth and reality set, only then may man open up the infinite possibilities characterizing God's abundant living for the children of God.  Jesus declared this to be the condition in order to be able to be blessed with the goods of the earth. Unless believers take to heart what priority in their life should be attempts at producing and enjoying the bounties of this world is bound either for futility or some disastrous turns of life.

Chapter 10: God's or the Creator's Continuing Providing 

Of All Material Blessings in the Universe, Earthly Material Blessings 

(Chapter's Main Treatment)

Three Aspects of God's Blessings

Speculatively, let us analyze from three major aspects how God has gifted us with His blessings. Phenomenological, we could either have something, do something, or be something or somebody. In other words, God has gifted man with three basic endowments; first: the human ability to own or possess fundamental human rights (including the right to have properties and stuff), second: the ability to do or make human sort of creations, and third: the ability ultimately to be what God had determined we are to become in His book of lives, the unique persons God had planned us to be. Whichever of the three categories of divine blessings man gets to enjoy as God’s bounties on earth, the undeniable parameter by which we consider any of them as human blessings is precisely that as blessings they are gifts provided by God. There should not be any mistaking of taking away credit from God. However, God will use whatever instrumentality, primarily the free human participation through man's natural faculties to work His ways of producing the blessings for us. This way we give witness both to God's glorification and to His bountifulness in His gifts of blessings. This prevents us from attributing the blessings to our human vainglory.

God's Gifts of Having or Owning by Individual Men and Women

In the context of the Kingdom of God in the world, what great human blessings has God willed man to have or to be his inalienable rights? Chief among these are the humanly essential constitutional provisions inspired by God upon men-lawmakers. E.g. The right to civil freedom, civil or civilized living, property ownership, free speech, peaceful living, civil due process before conviction of crime, habeas corpus rights and rights against unlawful arrest, including the so-called Fifth Amendment right against self-incrimination, and the rights to freedom of worship. Most of these are self evident and self-explanatory in terms of their inherently benefiting an authentic human existence. This explains why these rights are so obviously most beneficial human blessings, and hence, derivative from God's essence of goodness and compassion. Civil freedom affords the basic desire of God that man remains able to exercise his faculty of free will. Civilized living expresses another basic right to life. The right to own properties assures each individual equal opportunity to enjoy of things from God's creations. Free speech is one practical extension of the right of freedom. Peaceful living right enables man protection from assault, violence, and inappropriate physical, even psychological, danger and threats. Due process, another practical extension of freedom, protects any hasty and unfair accusing of anyone by other people for reason of unfortunate circumstances. The right against unlawful search and unlawful arrest is again literally self explanatory in their benefits to individual and the society. Then the fifth amendment right against self incrimination is only a most prudent benefit in societies or state governance that have grown way too complicated vis a vis legally conflicting judgments. Finally, what is freedom of worship?  Does it or should it exist in democratic societies? Whereas its civil aspect allows for a democratized tolerance for all sort of "religious" license, its paramount human benefit is still the freedom for open and utmost worshiping of God. 

God-abiding democratic people or countries which subscribe to the above God-given human rights are precisely blessed when they enable the mandating and exercise of such inherently human social rights. Democratic countries and democratic governments are surely the social-political environment which, in contrast to undemocratic countries or governments, is more conducive for promoting and instituting God ordained man-made socio-political blessings.

Government Freedom for All Its Citizens

Democratic countries or government, however, did not just mushroom somewhere from nowhere. For example, the American tradition of civil liberties exemplified above had their roots from the American ancestors' search and struggle for moral righteousness. In its most basic expression, the ancestral originators of American civil liberties precisely first sought the primal freedom of expression of worship. The very first community to be called later the Americans came from the foreign shores and sought this place America in order to be able to exercise their freedom to worship God. Throughout their first years of occupation of the first 13 American colonies their fundamental activity individually and as a community, aside from collective political attempts of self governing that was not subordinated to England, France, or Germany, was to build Churches and worship communities. The two goals combined were the elemental expression and manifestation of the colonizers' internal or spiritual character: righteousness in faith, and righteousness in political freedom. This fact, providentially testified how their fidelity to righteousness led them to the later formulation, and legislation of statues and regulations which will eventually put in place and institutionalize the above described civil liberties that have come to be fundamentally associated with the American democratic governing. 

History tells us, however, that the experience of merging with the Native Indians proved to be violent and troublesome. The only saving grace from this initial people conflict between the natives and the occupying colonizers is the present fact that ultimately the growth and development of a democratic America redounds to the growth, development, and emancipation of the Native Indians individually and as a people according as they benefit proportionately of the America that has grown, developed, and progressed as a civilized country and people. In other words, if not directly, indirectly democratic American traditions, and institutions made sure the Native Indians were equitably incorporated in the American communities and government. 

Moreover, our national heritage will not let us forget as an American nation and people of a more problematic and testing experience we underwent: that much more delicate era of American history when we merged mainstream America and the, by culture, slavery manacled Black Americans. Hence that inevitable poignant period of American history and society when the nation experienced and suffered what was a very sad, divisive, and human lives-costly American civil war. And yet, with the leadership of a firm God fearing and believing Abraham Lincoln, the American people chose to submit to the people's moral mandate to un-enslave once and for all the unfairly disenfranchised black minority, and accord them equal status of human freedom in the eyes of God and the nations' people. Later this Godly spirit of the nation mandated its people furthermore through the martyrdom of Martin Luther King, Jr with a final across the board further democratizing of American social structure. The country legislated into law the abolition of, them, segregating rules and practices between the white majority and the black minority, like "segregated schools, segregated stores and restaurants, and segregated buses. Thus all semblances of disparities and partiality which still impinged on the fullest exercise of civil freedom particularly involving blacks' free physical mobility were finally removed.

God's Gifts of Human Faculties or Talents

Now as regards that aspect of human gift by which God further endowed man, namely the gift of the abilities to do things. Whether with his hands, or feet, or vocal faculties, or his emotive or artistic drives, or his mind, man has the divine gifts for human creating or creativity. This reflects his imaging of the Divine power of Creation. How marvelous and how varied the artistry, artisanship, inventiveness, skillfulness, ingenuity, and intelligence man has been given to express himself, and fulfill himself. Man as a farmer, a carpenter, architect, engineer, mechanic, machine operator, teacher, accountant, psychologist, physician, chemist, pilot, mathematician, lawyer/lawmaker, and leader/politician. What an unraveling of the enumerable gifts God has endowed him to be capable of doing, and excelling. God's omnipotence is best reflected in man's `endless' actual arts and crafts, and skills, and total potentialities. Yet they only glorify God as blessings from His providence if all these are applied to good uses, and not for evil purposes. The magnitude of these gifts of God is illustrated by the advances of sciences and technology, which are aspects of the Divine truth made open to human minds and human ingenuity. Modern aviation, instant global communication, mass productions of goods, sophisticated land and sea transportation, improved health and medical services, multifarious sources and uses of natural energy for all kinds of people comfort and conveniences, etc.. Are all end-result of the gifts of creativity God has collectively endowed human beings. Individuals gifted with one of these varied traits or skills have that one concrete reason to be grateful to God.

Humbleness about Human Gifts

Appreciation, however, of these wonderful human creativity, artisan-ship, skillfulness, and acts of inventiveness must not becloud the humble processes that accompanied the inception moments of inspiration down through the long stages of the conceptualization of the idea, organization of the integral elements of the craft, product invention, engineering design or musical composition up through their meticulous finish. Many of these inventors, composers, technologists, designers, or writers could recount the experience of the initial ridicule by habitual critics. Some of them would further testify to the obstacle of financial strait they were in which as matter of fact hindered the fruition of the efforts of some of them. Moreover, stories of their lives would reveal to us their own internal frustration at getting bogged down over a particular detail of their imagination or a missing smooth flow to their scheme or project machination. Surely, with their gift giving they would be known to exhibit many alleged moments of great inspiration. But they would also be reported as being stuck into dry spells that sometimes took days and months that could have buried their idea altogether. Even as we examine some of these marvelous creations by man we shall be reminded of the great length of time, or of the severe hardships involved it took these marvels to be finished. Just recall the making of the pyramids of Egypt. Despite its great designs, and enduring structures we knew from history that without the physical and bloody sacrifice of human lives the pyramids would not have come to being. The same thing with the American intercontinental railroad system, it could not have progressed into completion without the physical presence of the many early Chinese laborers. Remember the life struggles of many renowned classical musicians. Beethoven finished his Ode to Joy after he had turned deaf. And Handel finished his Messiah after prolonged pits of sadness and depression. Some produced great works of arts despite being literally starved poor, and often without money even to buy food, support their life subsistence; or earning insignificant work wages just in order to be able to attend to their artistic passion, or finish for example musical compositions.

Abuse of the Gifts

But according as individuals or people abuse the uses and purposes of these God-given skills, abilities, and potentials accordingly such human marvels do lose their individual and social beneficence, and their divine manifestations. Examples of twisted and disoriented exploiting of these human crafts, inventions and prowess are the widespread use of the modern audio-video technology for pornography, and actual projects of human cloning. These and other similar arrogant enterprises of men in the world are self-crowning pretenses of futile human self-sufficiency! These people have no qualms producing half human forms with real human souls bound to live inhumanely. Their un-satiated daring ended up responsible for giving life to monstrous looking human beings. 

Like the above company of talented amoral geniuses are many other individuals who, as they show off their "masterpieces" trumpet cocky attitudes of brassy and bragging sports-like upmanship verbalized through expressions like "Me-first!", "You can't beat me!", "I dare you!", "Try me!", "I'm your worst nightmare!", etc.. Even in professional sports environment, both the players and their fans display un-tempered boasting against opponent players and fans. These types of men/women all distort the reality of human imperfection, and cover up the undeniable human dependence upon God.

The Gift of Becoming What Man is Destined to Be: Level One

Finally, the third and the highest way by which man has been endowed by God with blessings is the gift of becoming the kind of individual God has meant each one to be. The gift to be the unique person and nobody else a man has been predestined by God realizes for every man both his God-ordained niche, and luck in God's book of life. And this ultimate human blessing is a blessing, which is not only terrestrial and temporal in character but Heavenly and eternal. We are dealing here with man's personal mission and destiny in being created by God. This gift, thus, is both principally man's own making as well as God's special providential plan about how each man is to shape and play his role in the mystery of mutual fellowship, evangelizing, prayerfulness and activism in unity with Christ for the saving of souls, and the building of Christ's Church according to the glory of God. It is most glorifying to God when individuals manifestly testify to the fundamental divine image of God in man: namely, the image of loving and sacrificing for others. The essence of Divinity is expressed in the Father giving us His Son to atone against human offense to Him, and to redeem mankind back to His fold. This was the story of the life of Jesus on earth: by the Father's mandate He lived as the Lamb Sacrifice to the Father, and as the Redemption of men. When human beings copied this divine act of Jesus, they are most glorifying to the Father, and they are most blessed by God. Primary examples of these imitators of Jesus were the Saints of Heaven. They lived every moment of their lives for love of God and love of others. In the mystery of the mystical body of Christ shall be revealed later on how much these human being played a role in Christ's salvific mission. They will be shown and honored how much they helped in the salvation of souls; and how so much more they glorified God. In this sanctifying way are these people God's gifts to mankind; just as the following other examples of men and women are gifts to mankind by how their earthly lives are sacrificed and spent for other people.

The Gift of What We Are To Be: Level Two

In the second level where human beings live their lives for others, and therefore for God we might cite here examples of human heroes/heroines. The world has been gifted with men and women who dedicated their lives on behalf of, and in service of others. In the American scene, we have to cite names of Abraham Lincoln, George Washington, and Franklin Delano Roosevelt. In the Philippine context we could mention Jose Rizal, Andres Bonifacio, Gregorio del Pilar, Apolinario Mabini, Ramon Magsaysay, and Ninoy Aquino. In the world scene, we could include Emperor Constantine the Great, Mahatma Gandhi, Martin Luther King Jr, Prime Minister Wilson, General McArthur, and Mother Teresa.

The Gift of What We Are To Be: Level Three

In the third level we can find human beings that live lives for others whose names we cannot mention, mainly because of their number and because of their obscurity, but predominant figures here are all authentically performing service employees or volunteers of hospices, hospitals, prisons, care homes, schools, children's little league sports ( e.g. coaches & and managers), soup kitchens, and personnel of all charitable institutions like Catholic Charities, Catholic Relief Services, Red Cross, Saint Vincent de Paul Charities, United Way, Salvation Army, etc_.Up top this classification should be included our parents who are dedicated to the rearing and fostering of us, their own children.

The Gift of What We Are To Be: Level Four

And in the fourth level, we may generally give recognition to every single individual in whatever work or profession, who exercises total honesty, diligence, and fair-mindedness in the performance of his/her dutiful job. A cashier that returns miscounted change, a supervisor who gives fair ratings to appropriately performing employees, a driver who religiously follows driving and traffic regulations because of his passengers, a journalist who sacrifices incentive of promotion that opts for accurate reporting in place of sensationalism, an accountant that never yields to influence in honest journals of his books of accounts, a salesman that does not market non-public defective products, etc.. Altogether are edifying members of human communities, and are private witnesses to God's providential stewardship over the welfare of all.

About Genuinely Being What We Are To Be

Again as in the two previous aspects of human endowments, with respect to perceiving exactly what and how we are to be what God Has ordained us to be we must caution against the same sinful pitfalls that will lead us astray from the true and honest perceptions we ought to have of ourselves or of our preordained proper humanity. Under the pervasive influence of the worldly culture and a Hollywood-scripted media everybody is barraged with a celluloid portrayal of individuals and individual lifestyles. The very subtle populating of both the TV and movie scenery mostly with characters all looking like Adonis and Madonna project the subconscious message that conventional living means having fine physical features. If that was not your genealogical luck, then either you are characterized marginally, or not at all. In real life, this is carried over by how individuals with the least possession of physical charms are pushed over to obscurity while the more physically gifted more often capturing the limelight of whatever people social interactive transactions. In another context, again as similarly influenced above, behavioral ethos defining present day characterization of the so-called modern men and women put a premium on how much "fronting up" or facial parading of assets, whether financial, personal, or educational. Under this social ethos it pays to be called a `Doctor', an `executive', a high-level government official, a top notch lawyer, a classy `mansion' owner, a millionaire, or simply anybody that carries an undeniable social clout, whether internal or external. Being somebody as being `distinguished', or a `master' over someone is directly opposed to Jesus' teaching about social leadership and stewardship. Recall that the Lord said:"You know that those foreigners who call themselves kings like to order their people around. And their great leaders have full power over the people they rule. But DON'T ACT LIKE THEM. If you want to be great you must be the servant of all the others. And if you want to be first, you must be everyone's slave. The Son of Man did not come to be a slave master but a slave who will give his life to rescue many people." Mark 10:42-45 in essence, Jesus was teaching us that titles do not count but service to others. That is why public service in whatever form is a lofty calling but only if it is performed in real and actual service of the people and not as a pretext of public showmanship or even for public adulation.

Evident Divine Gifts to the World

Indeed, the world, which God has given us where God has placed man stewardship over, has abounding fruits of man's labor. We invariably lavished ourselves with the ethereal experience of humanly created but divinely crafted works of music. We enjoy being reinvigorated by Mendelssohn's Wedding March, uplifted by the Catholic Gregorian Plain Chants, made jolly by Souza's band marches, reminiscent by the Beatles pop ballads, drawn melancholic by Chopin's No Other Love, or giggled over by fetish simple innocent voices of little kids singing nursery songs. We are awed by the magnificent architectural and engineering wonders of our metropolitan city buildings, bridges, and road complexes. We are comforted to witness many medical reliefs to the sick and ill inmates of our hospitals. We are flabbergasted by our access to supplies of unimaginable consumer products that cater to the modern man's variety of contemporary needs and conveniences. And despite the inescapable images of impoverishment in the developed countries' city landscapes, or in the remote rural villages of undeveloped countries, we are amazed by the tons of food stuff that fill up, for example, world's metro cities' shopping malls and grocery stores. And whether recognized in certain hall of fame or not, surely many a man and a woman have carved a niche of accomplishment in their lifetimes through history.

Final Caveat to the Receiving of God's Blessings

And so God's blessings are in abundant. But the last word here is a repeat of the first words of this discussion. All of the above blessings emanate from the providential love and care of God for men even as they only temporarily habituate this part and era of His Kingdom. But such blessings will only fulfill a man or a woman only in so far as he/she has first planted and nourished his/her heart and mind in that of God. Each man or woman must make sure of the Lord's right path for himself/herself. God forbid that an individual start on the wrong foot or start crooked about the serious business of living. For once you have veered off the track; chances are you will stay off the track. Once a man has been cozy with the crooked, on a natural level there will be no straightening the crooked. What is crooked stays crooked. You cannot right the wrongs with more wrongs. If at all, your life will be marked with a lifestyle of forever making excuses, and forever making up. Hence your incomprehensible maze of personal mess ups make you ever chasing the elusive productivity and efficiency that always seem just around the corner but is never there. Consequently, the things or the supposed blessings of the world seem to pass you by as just "things" of the world, worthless preoccupations, which are fleeting and passing and ever unable to gain satisfaction for you. Verily, at this point the only thing that could help you is the mercy of God. Like the `good thief' your life will only turn around in a flash like magic only if you acknowledge the deep, deep pit you have allowed yourself to be enmeshed and to turn in total humility to the loving and unlimited mercy of God, and to His ever accessible miracles of grace.

Pangsampung Kabanata: Ang Patuloy na Pagbibigay ng Diyos na Lumikha

Lahat ng Mga Pagpapalang Materyal sa Uniberso

"Sa buong sangkatauhan, sa kanino man, sa kanilang kapwa mabuti at masama, ang Aktwal na mga Biyaya ng Diyos ay tunay na sobrang abundante. Sa lahat na nabubuhay na nilalang Niya ay Kaniyang pinapapatak ang Kanyang ulan mula sa kalangitan; at lahat ay binibigyan Niya ng init ng araw na galing mula sa parehong kalangitan."

"... .. AT SA LUPA’Y KAPAYAPAAN PARA SA LAHAT NG TAO NA MAY MABUTING KALOOBAN"

(Paano ang wastong pamumuhay ng tao, at paano ang pagtamasa sa buhay sa mundo?)

Pasimuno ng Pang-sampung Kabanata

    Sa unang kalahating bahagi ng ating pang-sampung kabanata tinatalakay natin ang tungkol sa walang-hanggang-kagandahang loob ng Diyos at ng Kaniyang pagiging mapagbigay ng biyaya tuwina sa sangkatauhan. Ngunit sa seksyong ito ay titingnan natin ang isang bagong pananaw tungkol sa paksa. Sa panimulang bahagi, kikilalanin nating masidhi sang-ayon sa puntong ito ang lehitimong paksa tungkol sa mga regalong pangkalikasan sa tao na ipinagkaloob ng Diyos at patuloy na ipinagkaloob sa mga tao at bawat isang tao na naipapakitang maliwanag na mula sa Diyos na Lumikha, o sa mapagkaloob na Diyos sa lahat ng panahon. Hindi natin gagawin, at hindi natin kailanman hahangaring liripin ang misteryo kung saan tila hindi patas ang Kanyang paraan ng pamamahagi at pagtatalaga ng mga regalo para sa Kanyang nilikha, o ng iba-iba, at katakatakang kababalaghang pagmumula ng lahat Niyang nilikha sa kanyang Isa at Walang-hanggang Kaganapang pamamaraan na parehong kasindak-sindak at tunay na mahirap liripin.  Ngunit gagawin natin sa hindi mababagong kalinawan at kaliwanagan ang hindi rin maikakailang pag-alam natin ng pagkakaroon ng lahat na kamangha-manghang mga mabuting bagay para sa sangkatauhan at sa umiiral na kalikasan na tunay na tunay na pawing likha ng Diyos, na kung kaiyang kalooban ay mapapa-iiral Niya magpakailanman. 

 Ating namamalas kung papaanong ang lahat at alinmang bagay sa Mundo ay tila nahahantung o sa bandang huli ay nau-uwi sa pagkasira o tila bale wala.  Kung kayat anumang bagay sa Mundo bago tuluyang maging walang silbi ay papalit-palit ito ng kaanuhan o kaanyuan; alalaon bagay hanggang itoy masunog o maging abo na lamang.  Sa isang kabila, walang sinuman ang makapagpapahayag ng permanenteng pagkawala o pagbabago-bago ng bagay-bagay sa ating kapaligiran.  Gayunman, totoong ang mga bagay ay naluluma, o nasisira, o nagiging walang silbi (basura).  Gayundin, walang taong kayang gawing buong buong mapawala ang anumang bagay; at, pamuli pa nating sasabihin, na walang pinakamagaling na makina na kayang gawin itong hindi kaya ng taong magawa: ito ngang pagpapawala na walang-wala ng anumang bagay sa Mundo. At tulad ng misteryong ito ang misteryo ng kalikhaan ng bagay sa makrocosmong kalikhaan at, ganuon din, tungkol sa nangyayari sa loob ng kaliit-liitang mikrocosmo ng mga bagay-bagay. Sa pakundangan, kung baga ay mayruong maraming bagay-bagay na tila totohanang wala na sa atin, o kaya, mayruong mga tila bago o bagong litaw sa Mundo ng kalikhaan.  Sa atiang huling pagkukuri-kuri ay masasabi nating walang sinuman ang kayang pakialamang ipaliwanag ang alin sa pagkawala sa atin ng bawat bagay-bagay o ang pagsipot, gayundin, ng lahat na iba pang bagay-bagay na nangyaring umolpot o nagawa na walang pakialam ng tao. Pero ang ating magagawi marahil, sa kabila ng limitado nating pagi-isip at pag-aambisyon, sa halip, ay ang tayoy mamangha o masindak na lamang dahilang hindi natin kayang bigyan ng bawa’t katuturan o kapaliwanagan ang ibang pinakamisteryosong bagay-bagay ng makrocosmo o mikrocosmo na nariyan at umiiral. Maaari nating ipasintabi sila bilang karagdagang likhang galing ng ating Diyos: Siyang Pinakatanging Umi-iral sa Kataastaasan,  Siyang Pinakamarunong, Pinakamagaling, Pinakamabuti, at Pinakamakapagkaloob maski na para dito pa man sa ating pandaigdig na espasyo at panahon ng buhay tao. Puede nating tanggapin na mayruong mga bagay-bagay na lampas sa paglirip ng tao, kapwang mga bagay-bagay na alinmang nasasalat natin o hindi, lalo ng iyang tunay na hindi abot ng pag-alam at pag-susuri ng tao dahil lampas nga, bilang pag-uulit, sa ating pandaigdig na espasyo at panahon.  Kailangan natin ang kababaang loob na harapin ito ng tunay na tunay sa dahilan ngang ito’y lampas sa maka-taong pag-aalam at pagsusuri na mga “bagay-bagay” na sinabi na nating hindi abot ng pangdaigdig na espasyo at panahon. Pakundanganan natin na ang mga ito ay ni hindi kayang salatin man lang ng tao dahil hindi natin kakayanan ang tukuyin, turingan, o anuhin iyang mga lampas sa kakayanan natin bilang tao lamang. Gayunman, tanging Rebelasyon lamang ang makasagot at makakasiguro sa tao tungo sa napakaraming mga kadahilanan ng buong kalikhaan, ng alinman sa nasasalat na Mundo o hindi nakikitang kairalan. Sa halip nga ay inaanyayahan ang tao sa marapat na pagtugon ng pasasalamat,  Kasama na rito ang makatuparang pag-unawa at paniniwala sa Kaniya na Sobrenatural na Umiiral, kung Kaninong lahat tayo ay walang kamuwang-muwang at hangang-hanga sa Kanyang ganap na Paglikha at Pagbabago ng uniberso, kasama na ang Kaniyang paglikha ng tao at pagpapatuloy na buhay ng tao.

Sang-ayon sa atin nang napag-usapan sa panimula, habang hindi natin kailanman pabubulaanan, samakatuwid, ang buong pagpapala ng kasaganaan, kagandahang-loob, at walang katapusang mabuting kalooban ng Diyos, gayunpaman, buong ingat nating pakakahulugan yung limitadong pagkilala ng Banal na Providensya at Disenyo ng Diyos na tinataguriang "Ang Ebanghelyo Upang Maging Masagana".  Gayundin ating susuriin na may "kritikal" na pagtalakay-iisip at patas na pagtingbang yang pagtukoy sa alin sa halos kaswal at napakamaunlak na pagbibigay puri sa kaninumang masuging pagiging magaling sa pamumuno, o alinmang katagumpayan dahilan ng masusi at tunay na matapat na pagbibigay testigo bilang Kristiyano. Sa susunod na malaking pagkakataon atin ding totohanang tatalakayin o paghahambingin ang magka-kontrang kritikal na mga tema ng konsepto ng ebolusyon, materyalismo,  pragmatismo, at purong ma-sikolohiyang pagtingin sa buhay-buhay; at sa isang banda, sa gayunding pagtalakay at pagbabalintuna ng pananaw at paniniwala sang-ayon sa tunay na pagiging mananampalatayang tao, tunay na pagiging Kristiyano, at sa Kabanalbanalang pagtingin sa "Lumikha" / o sa lahat ng pagpapalang galing sa Kalangitan.

Bilang paksang pangungusap, gawi nating sobrang bigyan pansin o interes  ang mapanganib, at hindi malusog na mga saloobin at oryentasyong palaging hangarin iyang tinatawag nating maging perpekto, kung baga, o yung palagi tayong mapapurihang napakahusay, o oryenteng palaging produktibo sa lahat ng oras at sa lahat ng pinagpupukulang tapusin . Subalit itong subsub na pagpoporsigue ng anumang negosyo sa buhay ay maaring maging hadlang sa payo ni Jesus na "hahanapin muna ang Kaharian ng Diyos .." bago pa man ang alin mang pinakamimithi at pinagsusunugan ng kilay na hangarin sa buhay.

Ang Buhay ng Grasya: Pangunahing Paksa Bago ang Pagtalakay Sa Daigdig na Mga Pagpapalang Materyal

    Mula sa kabanatang Ang Lungsod ng Mundo, dati nang sinabi natin ang sumusunod: 'Ang mga Mamamayan ng Kaharian ng Mundo sa ngayon habang nabubuhay sila sa "lumang buhay ng laman" ay tiyak na tumatahak sa "makamundong" pamumuhay. Sapagka't maliban kung sila ay ipanganak na muli sa tubig at sa Espiritu hindi sila nabubuhay sa Bagong Buhay; at samakatuwid silay walang buhay na biyaya, at hindi nabibigyan ng kapangyarihan ng biyaya na galling Kay Kristong Nabuhay namag-uli.  At kung wala ang buhay ng biyaya, samakatuwid, ang mga ito ay nasa labas ng Kaharian ng Diyos. Gayundin, dahil wala silang buhay ng biyaya sa kanila, ang lahat nilang likas na mga regalo bilang nilikha din ng Diyos tulad ng kanilang mga katalinuhan bilang tao, lahat nilang lakas din bilang tao, mga pinagkukunang propiedades, at tikas nilang mga kayamanan ay hindi kailanman magiging sapat upang matugunan ang kanilang tunay na hangarin bilang tao.

at mga pangangailangan. Ang anumang pagmamalasakit o pagpapataas, sa gayon, ng mga likas na kapangyarihang ito at mga potensyal na may mga hangin ng kasapatan sa sarili, kaluwalhatian ng tao, at mga kasiyahan sa lipunan ay dapat na magsanay sa walang kabuluhan at panlilinlang sa sarili. '

    Ang pinakamarka ng Kaharian ng Mundo o Lungsod ng Mundo ay ang estado ng pagiging hiwalay sa Diyos. Sa madaling salita, itoy ang kanilang patuloy na estado sa pagkakasala. At saanman o kanino man na ang Diyos ay walang iba pang nasusumpungan kundi kasalanan ito o sila ay nasa mundo na walang kahulugan, nasa mundo na walang buhay, walang direksyon, at walang kapayapaan at katuparan. Ang mga tao dito ay nabubuhay sa kaguluhan: kaguluhan sa loob at labas. Hindi mahalaga kung gaano na sila mukhang abala, aktibo, at determinado.

Napakaprovechosong Buhay para sa Mga Taong may Magandang Kalooban

Nararapat sa kabanatang ito ang pariralang, ".. at sa mundoy Kapayapaan sa Mga Taong may Magandang Kalooban" para sa sumusunod na kadahilanan. Kung tinatanggap na natin na ito ngang buhay sa mundo, o ang kongkretong pamumuhay ng tao sa mundo ay magulo, at mananatiling sadlak sa kaguluhan; subalit kung pipiliin ng tao na makaahon at balikwas na makahiwalay sa nabanggit na kaguluhuan ng buhay, kailangan lamang piliin ng tao ang pangangalaga at patotoo ng Diyos, at ang tanggapin niya/nila ang bagong buhay sa biyaya kay Cristo sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu ang tao ay tunay na makakabalikwas na maligtas dito magulong mundo, at tatanggapin niya/nila ang kapayapaan sa lupa na inanunsyu ng mga Anghel sa kanilang, mga taong, may mabuting kalooban. Napagpasyahan na natin noon na tunay na walang kahulugan sa tao, o walang taong makapagkakaroon sa kanyang sarili ng kahalagahan sa buhay kung wala yang pangligtas na biyaya. Tulad ng ipinahayag ni Jesus, "Maliban sa akin wala kang magagawa!" Mula sa kabanata sa Ang Tawag sa Kabanalan, ulitin natin ang kahulugan ng buhay sa biyaya. "... Ngunit ang regalo ng Diyos ay buhay na walang hanggan na ibinigay ni Jesucristo na ating Panginoon." (Roma 6:23) Ito ang kamangha-manghang katotohanan! Na samantalang bago ang sandali ng pagbabalik-loob ang tao ay nabubuhay nang higit pa sa isang buhay ng laman at, sa kadahilanang nangyaring kaniyang nakilala, pinaniwalaan, at sinunud si Kristo kasabay ng kaniyang pagsisisi sa kanyang mga kasalanan nagsimula siyang mabuhay sa BAGONG BUHAY Kay Kristo. Hindi na siya nabubuhay para lamang masiyahan ang kanyang kasiyahan, o para lamang makahanap ng makatuwirang mga sagot sa kanyang mga katanungan. Nabubuhay siya ayon sa at sa pamamagitan ng kapangyarihan ng biyaya na natanggap niya mula sa pagiging tao; namamatay; at bumangon mula sa kamatayan. Itong kaniyang bagong buhay ay nagbigay-daan sa tao upang hindi na  matakot sa anumang bagay na maaaring magbanta sa kanyang buhay. Ang biyaya, kailanmat kailangan, ay gumagawa ng mga himala na nagbubunsod sa tao upang matupad ang kanyang mga mahahalagang pangangailangan bilang tao. Sapagkat samantalang ang tao noong hind pa siya nakapagbabalik-loob ay madaling mabiktima ng kawalang pag-asa; subalit pagkatapos ng pagbabalik-loob sa pamamagitan ng biyaya ang tao ay tumatanggap ng pag-asa sa gitna ng kawalan ng pag-asa sa pamumuhay. Hindi pa nagagawang paraiso ang kaniyang buhay; ngunit nagiging positibo ang kaniyang buhay. At higit sa lahat ipinangako sa kanya ang mas malaking katuparan sa langit, ang buhay na walang hanggan sa langit. Sa buhay sa biyaya, tulad ng nasabi na ng maraming beses sa itaas, pinasimulan ng tao nang maaga pa na makatira sa Kaharian ng Diyos na narito na sa mundo, at papatnubayan siya tungo sa lubos na kasiyahan sa Kaharian ng Langit. "

Paghahanap sa Kaharian ng Diyos

At sa ating pagdiriwang taon-taon ng Araw ng Pasasalamat, sagutin natin ang dalawang katanungan! Ang nangungunang tanong: "Ano ang bumubuo sa lehitimong pamumuhay ng tao at pagtatamasa ng buhay sa lupa?" At ang sama-sama nating mga katanungan: "Ano o sino ang mga biyaya ng Diyos sa atin dito sa mundo, at kung ano o sino ang hindi?’ Bilang mga peregrino sa mundong ito na patungo sa permanenteng Kaharian ng Diyos na inilaan Niya sa atin, sino-sinong mga tao ang ipinasugong tagapagpala natin ng Diyos; at ano-anong mga bagay ang maituturing na lehitimong katuwa-tuwat kasiya-siyang mga blessings sa Kaharian ng Diyos dito sa lupa? At sa isang kabila, paano natin maiiwasan silang tao makakasakit at makakasama sa atin? Gayundin, paano din tayo mailalayo sa mga bagay na makasasama sa atin?

Mga Pasubali ni Kristo Kung Papaano Magagawang Kasiya-siya sa Kaniya at sa atin ang mga Pagpapala dito sa Mundo

Bilang sagot sa mga tanong sa itaas, binigyan tayo ng Panginoong Jesus ng sumusunod na pahayag, "Hanapin muna natin ang Kaharian ng Diyos at ang lahat ng mga bagay na ito (at ang mga tao at bagay-bagay na mabuti sa iyo) ay idadagdag sa iyo." Ang payo na ito ni Cristo ay nagsasangkot ng dalawang pangunahing pangunahing kahulugan sa gawaing kaligtasan ni Kristo: isa, na si Kristo ay bumaba sa lupa at naging tao upang mailuwalhati mula sa pagkahulog ang sangkatauhan, ie. patuloy Niyang tatanggapin ang tao katulad nang pagkalikha sa kaniya bilang tao: isang nilikha na hinalintulad sa imahe ng Diyos; at patuloy ring isasagawa Niya ang pagpapanumbalik ng sangkatauhan sa kaniyang pakikipagisa sa Diyos.  Pangalawa: kung gayon, at bilang malaking bahagi ng Kaniyang isinabalikas na misyon, sa pagbabalik sa tao sa banal na pakikipagisa o palagiang katugma ng Diyos, iniutos ni Jesus ang ganap na pagtanggi ng tao sa lahat ng kasuklam-suklam sa Diyos na mga kasamaan, at kasama na rin ang kumpletong pagtalikod ng tao sa ama ng kasinungalingan, sa Diablo. Samakatuwid, tunay na ipinangako ni Kristo ang masaganang buhay na nagsisimula kahit dito mismo sa mundo; subalit itong masaganang pamumuhay na ayon sa Diyos ay dapat na tahasang hindi sumasamba sa nahulog na mundong ito, na bihag nitong Prinsipe ng mundo, nitong Diablo. Sa pagpapaliwanag n gating talinghaga: “Hanapin muna ang Kaharian ng Diyos.”, itoy nangangahulugang gawing talagang prayoridad ng tao na itaguyod muna ang kanyang katapatan sa Diyos.  Ang ibig sabihin sa negatibong mga termino ay ang pagsasakatuparan ng ganap na pagtalikod sa lahat ng masamang ‘kamunduhan’ o anumang uri ng makamundong immoralidad,  na nangagaling sa ama ng kasinungalingan, sa Diablo. Sa gayon, kapag lamang tiyak na sumusunod ang tao sa mga tamang kautusan at sa katotohanan, saka lamang maaari mabubuksan niya ang walang hanggang mga posibilidad na matanto’t masiyahan sa masaganang pamumuhay sa Diyos na Kaniyang inilaan para sa mga anak ng Diyos. Ito ang ipinahayag na kondisyon ni Jesus upang maging mapalad sa pagtatamasa sa mga kalakalin sa mundo. Subalit, maliban ang pagsasaalang-alang ng mga mananampalataya sa kung ano ang dapat nilang pahalagahan sa kanilang buhay, anumang mga pagtatangka sa pagtataguyog at pagtangkilik ng mga pinagpalang mga ‘blessings’ sa mundo  ito ay nakatakdang mapapawalang saysay o magiging, sa halip, na mga makakapinsalang liko sa buhay.

Mga Kahihinatnan Kapag Hindi tunay tayong Naghahanap ng Kaharian ng Diyos

Ano ang kahulugan ng pariralang "hahanapin muna ang Kaharian ng Diyos"? Nangangahulugan ito na wala sa mundo ang dapat maging una sa ating puso at isip maliban sa paghahanap ng Diyos at ng Kanyang Kaharian. Anuman sa mundo ay hindi dapat maging siyang sukdulang interes o kahalagahan sa buhay o hangarin ng sinuman. Bilang halimbawa, ang kagandahan ninuman ay hindi rin dapat na maging pinakahangarin o pinakamithiin ng sinumang lalaki o babae.  Ganuon din, sinumang nagtataglay ng bukod tanging katangiang pisikal: ang maging higanteng tao na karaniwang pinaguukulan ng higit na pagtingin o paggalang na personalidad sa larangan ng palakasan, o sa mismong kalipunan ng mga mandirigma bilang mga nakakahigit sa mga kalalakihan, at maging sa ilang mga kababaihan dala ng kanilang kalakasan o kalakihan kung papaanong madali silang makasindak, makagapi, o mangpilit ng sinuman kapwa na di-hamak na mahina o hindi kalakihan.  Gauyundin, hindi marapat silang nakatataas sa posisyon sa trabaho, sa pamunuan, o na may taglay na kayamanan na gamitin ang kanilang nakakaantas na posisyon upang manipulahin ang ibang tao at sapilitang pamanginoonan sila na wariy kanilang pribilehiyo.  Walang pamantayan sa lipunan, o panukalang batas sa pamahalaan na dapat magdikta o magpalakad ng pamahalaan nang walang katarungan o labag sa batas sa sinumang indibidwal o grupo ng mga tao sa ngalan ng may kapangyarihang pamahalaan, o nakakahigit na mayoryang namamalakad ng gobyerno. Wala sa mundo o sa mga nilikha ang may makatwirang magantas-antas sa ibat-ibang tao na kung sino-sino ang nakakahigit o natatanging mamamayan o nakakapangibabaw sa ibang tao o ibang klase ng tao ayon sa kulay ng balat, sa kasarian, sa raza, o anumang kaibhan sa lipunan upang maging dahilan ng diskriminasayon sa pamumuhay o at lalo na sa pagkatao ng tao. Ang anumang pagsisikap sa buhay o mga hangarin sa tagumpay, na kung saan ay isinasagawa ng walang takot ang pagsuway sa mga pangunahing pagbabawal ng Diyos ay hindi magbubunga ng magandang bunga, o hindi magdadala ng tunay na tagumpay. Ipaalam natin sa mga tao ng buong pagpapaliwanag at linaw ang lahat ng maglalayo sa atin sa ating pangunahing priyoridad bilang tao o nilikha ng Diyos na atin munang hanapin Siya, an gating Diyos.

Bilang paguulit ng ating halimbawa, ang paghabol sa "makalupang kagandahan" o ang hangarin o pagnasaan siyang maganda katulad nga ng isang diyosa  ay imoral. Ang kamangha-manghang para sa sarili lamang o buong pakundangang mabuhay  para sa kaakuhan lamang habang naglalakbay dito sa buhay sa lupa, katulad ng pamumuhay para lamang sa kadahilanan ng pera, o para sa tuwina o walang pigil na kaginhawaan ay isang pagpapakahulugan ng pagpili ng tao ng mundo o isang pagsamba sa inihahandog ng Prinsipe ng Mundo bilang pagsamba nga sa kaniya sa halip ng kaligtasan ng kaluluwa ng tao.  Kung kayat ang pagnanasa o paghahangad ng kagandahan ng kababaihan o sa walang pigil na pakikipag-ugnay sa bawat kaakit-akit na species ng tao: babae o lalake, kasama na ang mafuerzang pagpilit o at marahas na pag-atake ng ninanasang babae o lalake at iba pang may pagnanasang paggamit ng sekso para sa buong pisikal na kasiyahan ay mga kasalanan sa kalaswaan o grabeng immoralidad. Hindi ang mga ito kasiya-siya sa Diyos, at sa halip, nga, ay nakakamatay ng kaluluwa itong mga sobrang  sekswal na pagkilos o pag-uugali  ng ganitong uri ng tao; at tunay na ang ganitong gawaing paguugali ay hadlang sa pagpasok ng Kaharian ng Diyos.

Isa pang kasuklam-suklam sa paningin at sa kalooban ng Diyos ay ang gayunding sobrang pagka-akit sa tinaguriang `makapangyarihang dolyar '!  Ang Diyos lamang ang Siyang Tanging Kataas-taasan o Kabutibutihang Umiiral o Panginoong Maykapal/Lumikha para gustohin at ibigin ng ating puso.  At samakatuwid isang pag-aalsa ng ating isip at katawan na ang tao, sa halip, ay talikuran ang kaniyang Panginoong Makapangyarihang Lumikha at ang piliin niya/nila – ng mga tao, sa halip nga ang nilikha ng Diyos nang higit pa sa kung Sino ay lumikha at pinakamakapangyarihat pinamakamabuting Umiiral ng mga nlikha lamang na tao. Bilang halimbawa, ang tao ay nagsisikap at nagtatrabaho hindi upang tiyakang kayaning umunlad at maging mayayamang makapangyarihang likha dito sa mundo.  Ang katunayan, sa halip, ay na ang batayan at pinakapinanggagalingan ng anumang mabuti at magaling na bagay sa mundo o sa tingin ng tao ay walang iba kundi ang Panginoong Diyos o ang walang hanggang pagpapala na ipinagkakaloob lamang ng Diyos na Lumikha.  Ang Diyos lamang ang panggagalingan ng lahat ng pangangailangan ng tao.  Ito nga ang kahulugan ng panalangiang itinuro sa atin ng Anak ng Diyos Ama: ang Ama Namin o yang bahagi ng dasal na Ama Namin na isinasaad kung paanong tayo ay mabubuhay sa araw-araw sa pamamagitan ng ating paghiling sa Diyos Ama ng pangaraw-araw nating kakanin.  Ito ang batayan ng material na probidensya ng Diyos para sa tao: ang patuloy tayong mabuhay kung hihilingin natin sa Diyos ang araw-araw nating kakainin o na lahat nating kakailanganin. Walang pakikitungo sa pakete tungkol sa Providence ng Diyos para sa bawat tao. Ang mabuting kalooban at lahat ng mga biyaya ng Diyos ay naipagkakaloob sa tao sang-ayon sa Banal na Probidensya ng Diyos na Lumikha.  Hindi lamang sa pamamagitan ng manipis na katalinuhan o kasipagan ng tao matatamo niya/nila ang anumang pinagyamang mabubuting bagay o kasaganaan sa pamumuhay.  Bagaman, kalooban at hinihiling ng Diyos ang malayang pagsali ng tao sa pasasagawa ng Kanyang patunay na mga pagpapala.  Kung ang tao ay kikilanlin at aakuin ang anumang materyal o espiritual na kasaganaan at katuparang pangtao bilang kaniyang/kanilang personal na pagmamapuri  at pangsariling kaluwalhatian ay isang idolatrousya!  Ito ay minsan pang pag-uulit noong panahong una niyang “Pagtatayo ng Tao ng Tore ng Babel”.  Pakundangan nga sa Diyos nating Lumikha, walang tao na tao na makakaya, maaari, at masusubukang kalkulahing abutin yang kapangyarihan at kakayanang tanging sa Diyos lamang nauukol.  Diyos lamang ang makapangyarihan sa Kanyang Sarili.  Walang tao kalian pa man bilang nilikha, at mula nang siyay/silay nilikha hanggang  sa huling tao na lilikhain, lamang ng Diyos, na makapagtataglay ng kapangyarihang, kung baga, ay makapagtatalaga sa kaniya/kanila bilang Lumikha rin tulad ng Panginoong Diyos.  Dahilan nga na siyay/silay nalikha sa imahen g Lumikhang Diyos ang tao ay nabigyan ng kakayahang makaisip at makagawa ng maraming mabubuti, magaganda, at mahahalagang bagay.  Subalit ito ay bilang pagpapakita at pagpruprueba ng kabaitan at pagkamapagbigay ng Diyos na Lumikha na siya/silang Nilikha Niyang tao ay maipagpatuloy ang magandang maka-Diyos na pagpapala para sa mga makataong pangangailan na tungo na nga sa kapurihan at kaluwalhatian ng Napakagaling at Napakabuting Diyos na Lumikha.   Kung kayat marapat lamang at sa ikabubuti niya/nilang tao at ikapupuri ng Panginoong Maykapal na magpakumbaba lamang ang tao sa kaniyang/kanilang pananalangin at pagpupunyaging palaging ibigin at naising taglayin ang mabuting kalooban bilang tao sa pananampalataya, pagtingala at paghingi, at pagsusumikap na tanggapin ang  mga biyaya ng ating Panginoong Jesucristo upang Siyang ating maging palagiang tulay na walang hanggan sa balon ng lahat na regalo at mabubuting bagay na ibinibigay ng Diyos.  Subalit kung sa halip, ang tao ay magpapahayag ng katigasan ng ulo, at maggagawing magangkin na pangsarili o maka-taong pagmamapuri at kadakilaan ito ay walang ibang patutunguhan kundi ang siyay/silay maging mapanglaw sa buhay at tiyakang mahulog sa kabiguan.   Bagamat hindi laging agad agad ang pagdating ng ating isinasaad na sarili nating hinukay na pagkabigo sa negosyo at sa buhay.  At hindi kulang ang mga halimbawa ng ganitong kabiguang pagbagsak sa negosyo o sa pamumuhay.  At, tulad na rin ng kasabihan,  kung gaano kataas kang sobrang umakyat, e.g. sa paghahangad ng nagmamapuring kadakilaan sa iyong nagawa, ganoon din   kataas o kabigat ang iyong pagkahulog.  Alalahanin natin ang ilang halimbawa nito.  Hindi kalalaunan yang bumagsak  na malaking negosyo ng ENRON dahilan sa hindi inakalang biglang pagbaba ng presyo ng langis o kakapusan ng “supply” ng langis sa bansa.  Balikan natin ang unang kasaysayan kung paanong nangyari ang hindi rin inakalang malagim na pagbagsak ng pinakamalakas at tunay na mapagmalaking Romanong Imperyo.  Hindi kamakailan ang pagkalipo ng komunistang “Soviet Power Block” – na dating nabubuo ng buong Russia at kalahatang mga Estado ng Eastern Europe.  Nangyari din nitong nakaraang Pangalawang Digmaang Pandaigdig ang pagkawasak ni Hitler at ng kinatakutang “Nazi German Reicht”, na nang pasimula ng pag-init ng awayan ng mga bansa sa Europa ay halos walang pigil na ginapi ng Alelmanya, maliban sa Russia, ang bong Europa.  At mula naman sa ating/aming kagyat na kapaligiran, mga halimbawa ang pagbagsak ng maraming bansa na agad agad inagad at dinampot bilang kanilang premyo ng mga nangagaw na nagkakapangyarihang mga diktador lalo na sa region ng Sud Amerika.  Isa pang local na halimbawa ng pagkatapon mula sa mataas na puesto ng gobyerno iyang dating Presidente at kaniyang pamilya pagkatapos matagumpay na maghimagsik ang kanilang mamamayan na pinagsaripisyuhan ng buhay ng kanilang pinuno: si Benigno Aquino.  At dito mismo sa Amerika, natanyag na pangyayari ang pagkabahid ng kaniyang refutasyon bilang pinuno ng malaking bansa ng Ameirka ang mabulgar niyang pagkakasangkot sa isang eskandalo sekswal  na kung saan siyay
“inimpeach” bilang President eng bansa.  Sa ordinaryong lakad ng buhay, ang mga katulad na sitwasyon dala ng kaparehong sobrang pagbubunyi ng sarili ay maliwanag na nagging bunga nga ng sobra at matinding mga pakunwaring pagdadala ng sariling bangko,i.e. maluho o pangsariling pagkukunsinti sa sarili.  Katulad na halimbawa din ang mga sumusunod: ang walang prenong pagpapatawang publiko sa pamamagitan ng mga kawawang binibiktima nila na karaniwan ay itong mga taong may kapansanan o malaking kakulangan sa katawan o sa isip bilang kanilang paksa sa kanilang bayarang kasiyahan, e.g. bayarang storyang komiks.  Gayundin iyang pagpula sa ilang personaheng lipunan sa kanilang di nagakalang mabubunyag na naging eskandalo ng lipunan; na magkaminsan ay patuloy na nagsisilbing paksa ng mga ala kuwetong kutserong paninira ng pangalan na kasangkot ang bahagyang paglabag mislmo sa ikawalong utos. Karagdagan ditto ang lalong maselang di paggalang sa karangalan at integridad ng biktimang indibidwal na nagkataong naging paboritong paksa ng tisimis sa Radio o sa periodico.  Malinaw na mga halimbawa na rin ng di paggalang sa karapatang pantao at gayundin na rin na paglabag nga ng batas ng Panginoon. Kasama na rin dito ang hindi magkakaugnay at mapang-abuso ngang paglalahad ng negatiboat malisyosong mga opinyon laban sa awtoridad ng sibil o lehitimong pamunuan ng pamahalaan sa ngalan ng 'free press': halimbawang parehong palusot sa batas at lalo pa, pagsisinungaling tungkol sa katotohanan ng Diyos. Nangyayari,na bagamat hindi nga tahasang labag sa batas, subalit dahilan sa makunwaring prosesong democratiko ay nagsisilbing hindi angkop pero matalim na pamamarang pagsira o pagpatay ng integridad ng isang namamahalang pamunuan at  ganuon na rin ng pagkaguho ng awtoridad at pananagutan nitong kanyang tanggapan: lalona ng napakasensitibong Tanggapan ng hindi nagugustuhang Presidente ng bansa. Nagiging isang hindi kaya-ayang ugnayan ng pamahayagan at ng medya, e.g. Radyo at Telebisyon ang walang patumanggang atakehan sa pagitan ng bawat kandidato sapamahalaan sapangalan ng tinatawag na Malayang Prensa.  Ang ganitong kaugaliang kaugnay ng paghahanap ng ikapupula sa katauhan ng kapwa kandidato o ng pagmamalinis sa mata ng lipunan habang paksa ng medya at balana ay isang ehersisyo sa kawalang kabuluhan, at isang kalsada sa pansariling kahungkagan. At sapagkat ang lahat ng pagkabalisa ay upang mangyaring personal na makapagpakita ng pansamatalang kapurihan omakapagpalabas ng kapwa karumihan bilang pagpaprueba ng bahagyang maliit at agad na lilipas na 'karangalan' at mailap na pagkakakilanlan. Sa bandang huli, tunay na tunay yang kasabihang na sa naturang ikot ng pinagkakasiyahan at dahilan nga dito ang mga kaibigan ngayon ay mga kaaway bukas.

Tumpak na ang mga halimbawang tulad ng sa itaas ay mga halimbawa ng pagluluwalhati sa tao na  nangyayaring humahantong sa kahihiyan at mga traahedya ng tao ay nagpapahiwatig sa kadahilanan lamang ng kanilang pagsalungat sa tunay na orden ng paglikha ng Diyos na Ama, na nag-uutos sa Kaniyang pagiging tanging mapagmahal upang mabago, at mabait na mapangalagaan ang tao sa mundo. Dahil dito, ang tinutukoy ditong pag-uugali ng tao sa paraang ito ay muling naging hadlang sa paghahanap sa Kaharian ng Diyos.

Bukod dito, ang isa pang bagay na kung saan ang priyoridad ng tao ay mali sa paggamit ay kaugnay ng tinataguriang malayang pagpili, i.e. kalayaan sibil. Sa ngalan ng malayang pagpili ng kababaihan, at sa pangalan ng pampulitikang pagkakapantay-pantay milyun-milyong buhay ng mga bata ay mabilis na nakakasampakan ng batas.  Hindi mabilang na mga sanggol na hindi pa isinisilang ay pinapatay dahilan sa pagpoproteksyon ng ngayong estilo ng pamumuhay sa lipunan na naayon daw sa pagiging libre sa responsabilidad o nataguriang etika legal, at sa pangitang maling batas na sibil. Isang tunay kabaligtarang orden ng tunay na kaayusan! Ang isang batas na naglilingkod sa sarili o isang etikal na ligal ay ipinagpapatuloy upang maitaguyod ang indibidwal na lisensya o libre sa responsabilidad na aksyong  sekswal.  Sa panahong ito, walang takot ang lipunan sa patuloy na atake at pagpatay ng buhay ng tao, e.g. ng hindi pa naisisilang ng buhay ng mga bata. Samakatuwid, sapagkat walang katarungan ang lipunan at patuloy na walang ginagawang pagtatama nitong malubhang gawi ng ito ng lipunan at ng batas kung gayon ay darating ang sariling katarungan ng Diyos sa isang paraang ganito o ganyan. Ang Diyos ang tagapagtanggol ng mahihirap at ng walang kakayanan o sariling lakas.  Hindi pahihintulutan ng Diyos ang ganitong walang tigil na pagpatay sa Kanyang minamahal na mga anak. At sa aba ng lipunan, o sa mga tao, lalo na ang mga responsableng awtoridad at kababaihan na kasangkot sa bawat isa sa mga nakakasamang gawain ng pagpapalaglag. Pipigilan ng Diyos ang kaunlaran ng bayan; magugunita na ipapataw Niya ang nararapat na pagpaparusa para sa kawalan ng pagmamahal ng mga tao sa mga kapus-palad na mga biktima ng pagpapalaglag. Sa takdang oras ay magkakaron ng marapat na muling pagkilala sa Banal na Interbensyon kung walang mababago sa orden ng batas para sa mga sanggol na nasa sapupunan ng kanilang ina anupat upang mapigilan lamang ang kawalan ng katarungan para sa kanila. Sa ngayon hangga't ang sitwasyong ito ay malinaw na nakakasakit sa turo ng Diyos tungkol sa hustisya para sa tao, ang ganitong uri ng agenda sa lipunan at pagpapabaya alang-alang lamang sa kagustuhang benepisyo sa lipunan ng ilang mga kababaihan ay tiyak na hadlang sa Kaharian ng Diyos, o tunay na marapat na nalalaang kasaganaan sa Kaharian. Ganito rin ang kaparehong mga pahayag na nalalapat sa kapantay na nakakapangingilabot na pagsasagawa ng genocides o masaker sa mga inosenteng buhay ng tao o lahi o tribo na walang anumang pasubali ng mabisyong mga diktador o mapang-abusong pamahalaan sa ngalan din ng mga pampulitikang kapakinabangan, o dahilan sa sobrang pagkalasing sa pagiging may kapangyarihan. Itong tinatawag na “Paglilinis ng Etniko”, o masamang kampanya para sa kapakanan ng isang nagpapakilalang higit na mataas na lahi na ginagawang biktima silang kabilang sa minoriyang kapamayanan na hindi kinikilala ng may kapangyarihang gobyerno ay hindi makakalaya sa panghuling paghihiganti ng Diyos. "Ang paghihiganti ay akin!", yan nga ang sinabi ng Panginoon sa Banal na Kasulatan.

Sa wakas, ang tuwirang simpleng pagpapatunay sa pahayag sa pamumuhay ng tao na kung saan ay ipinapapakahulugang pangkalahatan na ang mabuhay ay hindi na hihigit pa na ang tao ay kumain, uminom, at magsaya dahil walang magsasabi tungkol sa bukas, at dahil wala naming iba pang kahulugan tungkol sa pamumuhay ay hindi makatotohanang pormula para sa matagumpay na buhay. Ang pagbibigay katwiran sa kalabisang pamumuhay o sa todo bigay na kasiyahang pamumuhay: kahibangan sa kapangyarihan, ipinagmamayabang na kayamanan, o walang takot na pakikipagsapalarang pisikal sa kadahilanan na baka ating kamatayan sa kinabukasan ay kaisipan o katuturang payak na pangsarili. Sapagkat walang garantiya ang isang permanenteng bukas hindi marapat ang pagpapawala ng mga pinapakinabangang pag-aari, o ang pagaaksaya ng oras at mga pinagpupukulan ng Gawain – maging pang isip o pangpisikal.  Ang ganitong tuntunin sa kalabisang senswal, o ang ganyang pag-uugali ay nagbababa sa tao sa antas na parang hayop lamang. Ano kayang uri ng "kaligayahan" -- tulad ng walang kahihiyang pagpapababa ng antas ng sarili bilang tao – ang maibibigay nito sa tao? Ang paggawi na pagtatrato ng sarili na tila hayop lalo nat iyan ang ipinapalabas bilang isa sa mga nabibilang na pinakamataas sa hagdan ng sosyal na strata ay hindi titingnan at magsisilbing anumang tanda ng katangitanging kaibhan diyan sa mataas na lipunan. Kung ano pa man, mula sa kaisipan bilang mga mahalaga o importanteng maginoo, ang kawalan ng ikinikilos na pagka-decente o sa kawalan ng kahit mumunting kakayanang pagpipigil sa sarili, ay nagpapakila sa ganyang tao ng isang malaking kakulangan na mahahalagang elemento sa tinagurian at ibig maging pinuno sa lipunan. Ang sobrang liit na paglalagay sa puno at dulong  mga hangganan ng pansamantalang pagkatao ay tiyak na na nagpapakawala sa isang pag-asa at isang mataas na kahulugan na tunay na nakakahigit sa materyal at natural lamang na kahulugan. Kung ganito lamang lilimitahan ang mga hangarin at pangako ng kaligayahan para sa tao, kung gayon itong uri ng kaisipan ay pinapawi sa tao ang higit na katotohanan, at ang masaganang mga kalakal para sa tao ng, at sa, ipinahayag na Kaharian ng Diyos na Kaniyang inaalok sa sangkatauhan.

Pagbabalik-balik sa mga Trahedya Kung Mas Nanaising Natin ang Ibang Bagay Kaysa sa Kahariang Inilalaan Para sa Atin ng Diyos na Lumikha sa Atin

Sa pagtukoy natin at pagpanilawa natin na sa pamamagitan ng paggamit at pagtampok ng lahat ng makatutulong sa ating maisagawa at makamit ng ating ang pagtatagumpay sa negosyo bagamat kinakakasampakan natin ang lahat ng mga pamamaraan kasama na gayundin ang mga di-kanais-nais na paraan tulad ng mga pandarayang aksyon o bagay-bagay sa pagnenegosyo ay magpapakita o gagawa lamang ng pekeng tagumpay o panlabas na gana ng negosyo na sa bandang huli ay hindi nagbibigay o nagsasagawa ng tunay na kita sa negosyo niyang taong hindi naman talaga nabiyayaan maski pa sa materyal na pagsukat. Sa maraming mga kaso, ang mga imahe nitong tila kaaya-ayang pagnenegosyo o tila tagumpay sa pagnenegosyo nga dahilan sa biglang kinitang pera o natipong kayamanan nitong may-ari nito, o bilang pruweba din ng kapagsasagawa nito ngang mga di-kanais-nais na mga pandarayang estratehiya na gumagamit ng puwersahang kapangyarihan at awtoridad ng tao sa kapwa, sa bandang huli ay hindi naglalaon at nagiging panandaling tagumpay sa oras na mabulgar at mapatunayan ang kanilang malaking paglabag ng batas. Mga halimbawa nito silang pagkatapos mabunyag sa ginawang  mga anomaly sa pangangalakal na napaalis sa kanilang mataas na puesto sa pagnenegosyo, sila ding mga negosyanteng dahilan sa di-inaasahang pagkakamali o di-inaasahang maling pagkalkula ng malaking pagkalugi na nabangkarote ng bangko, o sila ngang hindi maipaliwanag ang pagkabiglang yaman na dahilan din sa maanomalyang pamamaraan sa negosyo ay sila rin yung naging biglang hirap, o gayun pa rin sa parejas na resulta mula sa mga maling desisyon nadyan silang iba pang halimbawa na dinatnan ng di nila inakalang hindi magandang kinahinatnan: silang mga tinratong dating mga mataas na antas na mga ejecutivo, o mga dating tanyag na personalidad ng pelikula / palakasan, o mga dating tinitingnang mga Reyna ng kagandahan. At maging sa katulad na maling gawi sa ikinabubuhay na naging tadhana din ng resultang lalong paghihikahos ay silang mga ordinaryong tao dahilan na nga sa pagka-inpluwensyang pagaya o pagkopya ng estilo, fashion, at etos nilang mga nabanggit nang mga dating tanyag sa lipunan o silang tinaguriang mga maalamat na mga figura ng lipunan o ng kasaysayan, na kung sino-sino at kung gano karami silang minalas ding nagbalintuna sa kahit babahagya nilang suwerte sa pamumuhay subalit nauwing silang naging mga relasyones/”relatives” na ayaw kilalanin o tanggapin na mga “dependents” ng mga kamag-anakan o kaibigang kanilang nalapitat natakbuhan sa biglaang pangangailangan.  At lalong mahapding pangyayari nila ring bagamt datiy hindi hikahos sa buhay ay kinahinatnang mga tinatawag na “homeless” sa kalye sa maraming mga siyudad ng bansa.  Ito ang kanilang malasuwerteng tadhana na samantalang dati sila kung paano pa man hindi marangya sa pamumuhay ay  nangyaring kinailangang lisaning ang kanilang dating malinis, komportable, at disenteng mga tahanan, o dating malinis na pagbibihis bilang karaniwang empleyado sa mga di kahiya-hiyang lugar na pinagtatrabahuhan. Sa konteksto ng maraming storya ng pagbagsak ng maraming tao, hindi natin maiiwasang humantong sa malalim na pag-aalinlangan at gayun pa nga ng pagkawala ng pag-asa.  Pakundangan na nga na gaano pa man ang nagging tagumpay o nakamit na pagrurok ng kapalaran, sa oras na mangyaring umikot ang gulong ng palad at mangyari ngang datnan tayo ng di natin inaasahang kasawiang palad ng buhay na mahulog tayo matinding desesperasyon na kung magkaminsan ay nauuwi sa pagnanais nating kitlin ang ating buhay sa lupa. Sa ganitong talampas ng pagwawakas n gating buhay, hindi ito isang pang-uuyam bilang pagkilala sa katotohanan tungkol sa ating pagkatao. Ito, sa halip, ay siya ring katotohanan ng mundo. Marahil, ito yung ating maaaring ikategorya ng tila malastikong takbo ng buhay, o yan ngang tinatawagna gulong ng palad o gulong ng buhay: na walang sinumang makakatiyak na manatiling tayo ay parating nasa ibabaw ng ating suwerte, at gayun din naman, na sinuman ay hindi palaging mananatiling na sa ilalim ng kamalasan sa buhay. Bagaman, sang-ayon sa teoryang matematika na may tinatawag tayong bilang o numerong walang katapusan, subalit sa praktikal na katotohanan, ang totoo lamang ay ang di maikakailang katatayuan sa buhay na sa kabilang palad ang buhay ng tao ay parating ang di-kawalang-hangganan o ang di-walang pagtatapos ng anuman sa buhay.  Sa maikling salita: lahat ng bagay sa buhay ay may katapusan. At lapat sa buhay ng tao ang ating kilalanin at tanggapin sa bandang huli kung papaanong kung ano o alin man yang ating sobrang kinagigiliwan ay sa wakas ay angkop na magwakas nga bilang tunay na estadong ng natural na buhay. Sa bawat isang tao kung gaano pa man naging kapalaran nilang makaranas ng materyal na kasaganaan o tagumpay sa buhay na nauwi lamang sa di inaakalang kadalamhatian na pawiin nila ang matinding pag-iyak sa kinahinatnang naging takbo ng kanilang gulong ng buhay.  Sapagkat itong labis na di pagtanggap sa malakalbaryong pagdurusa sa buhay ay magiging hadlang nila sakanilang sarili sa ipinangako ng Diyos na pag-uwi sa tunay na tahanan ng tao: sa Kahariang laan ng Diyos sa Kaniyang mahal na nilikhang tao. Magiging trahedya ito kung hindi sila makalaya sa materyalistikong idolatriya na kung saan ay itinatapon nila ang kanilang mga sarili bilang mga bilanggo sa nitong "mundo".
Sa ganito ngang kamalian inilalayo nila at baka mapawalan pa nga nila ang kanilang pinakamaliit na pagkakataong maligtas sa pagkaalipin sa mundo. Kung ngayon mawawala sa kanila ang kanilang huling "tiket" upang makapasok sa tunay na walang hanggang totoong 'tirahan' ng hinaharap: ang Kaharian ng Diyos.

Pamuling Pagsasaad ng Kondisyon upang Masisiyahan sa mga Pagpapala ng Diyos

Kaya kung paano makatatanggap ang mga tao ng mga pagpapala, at tulad ng ipinangako ni Kristo, ang masaganang mga pagpapala kahit sa buhay na ito: Kailan natin lehitimong tinatamasa ang mga taong ipinadala ng Diyos sa ating buhay? Kailan natin tunay na pinapahalagahan ang tunay nating “kalakal” ng buhay dito sa lupa? Sapagkat tayo ngay mga peregrino, at samakatuwid, mga pansamantalang namamayan dito sa mundo; bagaman, anong uri ang ating paggamit at pangangasiwa sa mga nilikha ng Diyos na tama at mabuti?

Pangsampung Kabanata: Ang Patuloy na Pagbibigay ng Diyos, ang Lumikha ng Lahat

Mga Pagpapala sa Materyal sa Uniberso, Mga Pagpapalalang Materyal sa Lupa

(Pangunahing Trato sa Kabanata)

Re: ang Maka-Langit na Pamumuhay sa paggamit ng mga Regalo ng Diyos Sa Lupa

Ngayon tayo ay bumalik sa kung ano ang paulit-ulit nating tinutukoy bilang Kaharian ng Langit sa mundo. Sa kung ano ang binubuo ng buhay ng tunay na kapayapaan ng komunal at kaligayahan sa iba? Nasaan na ang buhay na iyon kaya natural, pisikal, sikolohikal, hinimok, makulay, mayaman, at tinutupad hindi nang walang maayang mga pagkakataon, at kahit na walang ilang disenteng pagmamay-ari ng ari-arian o aktwal na materyal na kasaganaan? Sa kung anong mga okasyon ang ilang mga bagay na hindi ilang beses na nagtrabaho, iginawad, at nasiyahan sa amin alinsunod sa banal na pag-apruba, pagkakaloob, at dispensing ng at ng Diyos. Alin ang mga halimbawa ng materyal na nakalulugod sa Diyos at pang-lupa na mga pagpapala sa mga tao ng Diyos sa mundo.

Pangkalahatang pagsasalita ng mga biyaya ng Diyos sa tao ay binubuo ng Kanyang walang hanggang gawa ng paglikha, at ang kaligtasan ni Kristo na Pagkakatawang-tao at Katubusan ng tao pabalik sa magandang kasiyahan ng Diyos. Napakadali lamang na minamahal tayo ng Diyos na nilikha Niya tayo sa unang lugar; at nang mawala tayo sa kanya sa pamamagitan ng kasalanan ay muling ipinahayag ng Diyos ang Kanyang dakilang pag-ibig sa pamamagitan ng pagpapadala sa Kanyang Anak upang maibalik sa atin ang ating batayang buhay ng tao na naaayon sa Diyos sa pamamagitan ng biyaya. Kaya't sa pamamagitan ng patunay ng Diyos ng paglikha o plano ng pagtubos ang tao ay labis na pinagpapala ng Diyos. Ang regalo ng paglikha ng parehong microscopically at macroscopically ay napakaganda na isipin. Mula sa isang dulo isipin kung paano gumagana ang Diyos sa mga unibersal na konstelasyon upang bigyan tayo ng ilaw at init, ang tubig at hangin upang paganahin ang organikong pamumuhay, ang mga halaman at hayop upang suportahan ang ating pagkakaroon, atbp ..; at sa ibang dulo isipin kung paano nilikha ng Diyos at kinokontrol ang mga minuto na elemento ng kalikasan, kasama na ang mga nasa loob ng ating katawan, kaya ang mga masalimuot na kasanayan na ito ng pag-iisip, pakiramdam, at pagpili-pagpapasya ay ginawa upang gumana nang lampas sa ating kakayahang maunawaan! Napag-usapan na natin, sa iba pang mga seksyon ng site na ito, ang higit na kamangha-manghang katotohanan na ito ni Jesus ay naging isang tao kapwa bilang isang halimbawa, isang banal na daluyan ng tao, at pagwawasto ng mga kamalian ng buhay na tao at kaligtasan ng mga tao. Ang kaligtasan, bawat se, ay hindi ang aming pangunahing paksa para sa talakayan dito tungkol sa makalupang / puwang-temporal na tao na likas na matalino. Kami lamang at partikular na binibigyang diin dito ang pangangatwiran at teolohiya sa likod ng pasasalamat ng tao sa Diyos kahit na sa sobrang makamundong mga biyayang ibinigay niya sa tao. Sa katotohanan, narito, hindi natin maipagpapahayag na kinikilala at kinikilala ang unibersal na walang hanggan at kabuuang pasasalamat na nagpapasalamat sa kanyang Banal na Tagagawa, ang Diyos. Kahit na binibigyang diin namin ang una naming sinabi sa aming unang kabanata ng seryeng ito tungkol sa kaligtasan ng Diyos ng sangkatauhan: lalo na, ".. ang pagtatanghal na ito tungkol sa paglikha, partikular tungkol sa paglikha ng Diyos ng tao na may isang saligan na pahayag mula sa Catechism ng Simbahang Katoliko. "..., ang paghahayag ng paglikha ay hindi mapaghihiwalay mula sa paghahayag at pagpapatawad sa tipan ng iisang Diyos sa kanyang mga Tao. Ang paglikha ay ipinahayag bilang ang unang hakbang patungo sa tipang ito, ang una at unibersal na patotoo sa buong-makapangyarihang pag-ibig ng Diyos. "(Ray Helgeson Class Lecture 6, CCC Par. 288, p. 75) Mula sa kabuuang Banal na Plano sa loob ng Misteryo ng Diyos, at tungkol sa misteryo ng Pagkakatawang-tao at Katubusan ng Diyos, ang mga katotohanan at katotohanan na nakapaligid sa lahat ng nakikitang nilalang ay walang hanggang mga banal na hangarin at mga plano ng palaging mapagmahal at matalinong Diyos upang ang tao ay maging isang pagpapakita ng pag-ibig ng Diyos para sa kanyang bayan sa pamamagitan ng kanilang kakayahang umibig sa Diyos pabalik, kapwa para sa Kanyang kaluwalhatian at para sa pagbabahagi ng tao. ng banal na kaluwalhatian at buong katuparan bilang Kanyang nilalang. Sa pagbabalik-tanaw, nasa loob ng konteksto na ito at nangangahulugang masasagot ng tao ang kanyang paunang at patuloy na mga katanungan: tulad ng "Saan tayo nanggaling?", "Ano ang aking pinagmulan?", "Saan ako pupunta?" , "Ano ang ating katapusan?", Ano ang kahulugan ng aking pag-iral? . ang mga naniniwala ay ang paniniwala sa walang kamangmangan at walang hanggan na mapagbigay na Maykapal at Ama ng sangkatauhan at ng sansinukob. "(mula sa pagtatapos ng Kabanata 2)

Ngayon, kung gayon, ano ang mga banal na biyayang biyaya na ito sa bawat isa ng Sangkatauhan?

Tatlong Aspekto ng Pagpapala ng Diyos

Sa partikular, suriin natin mula sa tatlong pangunahing aspeto kung paano tayo binigyan ng Diyos ng Kanyang mga pagpapala. Phenomenologically, maaari tayong magkaroon ng isang bagay, gumawa ng isang bagay, o maging isang bagay o isang tao. Sa madaling salita, binigyan ng Diyos ng tao ang tatlong pangunahing mga endowment; una: ang kakayahan ng tao na magmamay-ari o magkaroon ng pangunahing mga karapatang pantao (kabilang ang karapatang magkaroon ng mga pag-aari at bagay), pangalawa: ang kakayahang gawin o gumawa ng uri ng mga likha, at pangatlo: ang kakayahang huli na maging kung ano ang tinukoy ng Diyos na tayo ay upang maging sa Kanyang aklat ng buhay, ang natatanging taong pinlano ng Diyos na maging tayo. Sa alinman sa tatlong mga kategorya ng mga pagpapala ng Diyos sa tao, ang pangunahing sukat kung saan ang pagpapala ay mula sa Diyos ay binubuo sa pagiging isang probisyon ng Diyos. Hindi dapat magkamali sa pagkuha ng pag-aaring utang sa Diyos. Gayunpaman, gagamitin ng Diyos ang anumang kasangkapan, pangunahin ang malayang pakikilahok ng tao sa pamamagitan ng likas na kakayahan ng tao upang mabuo ang Kanyang mga paraan ng paggawa ng mga pagpapala para sa atin. Sa ganitong paraan ay pinatototohanan natin ang kaluwalhatian ng Diyos at ang Kanyang kasaganaan sa Kanyang mga regalo ng mga pagpapala. Pinipigilan tayo nito na maiugnay ang mga pagpapala sa ating pagmamalaki ng tao.

Mga Regalo ng Diyos sa pagkakaroon o Pag-aari ng mga Indibidwal na Lalaki at Babae

Sa konteksto ng Kaharian ng Diyos sa mundo, anong dakilang mga pagpapala ng tao ang nais ng Diyos na magkaroon ng tao o maging kanyang hindi maikakailang mga karapatan? Pangunahin sa mga ito ay ang mga humanly importanteng probisyon sa konstitusyon na inspirasyon ng Diyos sa mga mambabatas sa kalalakihan. E.g. Ang karapatan sa kalayaan ng sibil, pamumuhay ng sibil o sibilisado, pagmamay-ari ng ari-arian, malayang pagsasalita, mapayapang pamumuhay, proseso ng nararapat sa sibil bago kumbinsido sa krimen, mga karapatan at habeas corpus laban sa hindi ipinagbabawal na pag-aresto, kabilang ang tinaguriang Fifth Amendment na karapatan laban sa self-incrimination, at ang mga karapatan sa kalayaan ng pagsamba. Karamihan sa mga ito ay maliwanag sa sarili at nagpapaliwanag sa sarili sa mga tuntunin ng kanilang likas na nakikinabang sa isang tunay na pagkakaroon ng tao. Ipinapaliwanag nito kung bakit ang mga karapatang ito ay malinaw na pinaka kapaki-pakinabang na mga pagpapala ng tao, at samakatuwid, nagmula sa kakanyahan ng Diyos ng kabutihan at pakikiramay. Ang kalayaan sa sibil ay nagbibigay ng pangunahing hangarin ng Diyos na ang tao ay mananatiling magagawang gamitin ang kanyang guro sa libreng kalooban. Ang buhay na sibilisado ay nagpapahayag ng isa pang pangunahing karapatan sa buhay. Ang karapatang pagmamay-ari ng mga pag-aari ay nagsisiguro sa bawat indibidwal na pantay na pagkakataon upang tamasahin ang mga bagay mula sa mga nilikha ng Diyos. Ang libreng pagsasalita ay isang praktikal na pagpapalawig ng karapatan ng kalayaan. Ang mapayapang karapatan sa pamumuhay ay nagbibigay-daan sa proteksyon ng tao mula sa pag-atake, karahasan, at hindi nararapat na pisikal, maging ang sikolohikal, panganib at pagbabanta. Ang angkop na proseso, isa pang praktikal na pagpapalawig ng kalayaan, ay nagpoprotekta sa anumang madali at hindi patas na akusasyon ng sinuman ng ibang tao para sa kadahilanan ng hindi kapani-paniwala na mga pangyayari. Ang karapatan laban sa labag sa batas na paghahanap at labag sa batas na pag-aresto ay muling literal na paliwanag sa sarili sa kanilang mga benepisyo sa indibidwal at sa lipunan. Kung gayon ang ikalimang karapatan sa susog laban sa pag-urong sa sarili ay lamang ng isang mas mabait na benepisyo sa mga lipunan o pamamahala ng estado na lumago ang paraan na masyadong kumplikado ng isang vis na nagkakasalungat na paghatol. Kung gayon sa wakas ang kalayaan ng pagsamba. Sapagkat ang aspetong sibil nito ay nagbibigay-daan para sa isang demokratikong pagpapahintulot para sa lahat ng uri ng lisensya ng "relihiyoso", ang pinakamahalagang pakinabang ng tao ay ang kalayaan para sa bukas at lubos na pagsamba sa Diyos.

Ang nananatili sa Diyos na demokratikong mga tao o mga bansa na naka-subscribe sa mga karapatang pantao na ibinigay ng Diyos ay tiyak na pinagpala kapag pinapagana nila ang utos at pagsasagawa ng gayong karapatang panlipunang mga karapatang pantao. Ang mga demokratikong bansa at demokratikong pamahalaan ay tiyak na kapaligiran sa lipunan-pampulitika na, kaiba sa mga undemokratikong bansa o pamahalaan, ay mas kaaya-aya para sa pagsusulong at pag-institusyon ng Diyos na inorden ng Diyos na gawa ng socio-politikal na pagpapala.

Kalayaan ng Pamahalaan Para sa Lahat ng mga Mamamayan nito

Ang mga demokratikong bansa o gobyerno, gayunpaman, ay hindi lamang kabute sa kung saan saan man. Halimbawa, ang tradisyon ng Amerikano ng kalayaan sa sibil na ipinakita sa itaas ay nag-ugat mula sa paghahanap ng mga ninuno ng Amerika at pakikibaka para sa katuwiran sa moral. Sa pinakahalagang pagpapahayag nito, ang mga nagmula sa mga ninuno ng mga kalayaan sa sibil na Amerikano ay unang hinahangad ang pinakamataas na kalayaan sa pagpapahayag ng pagsamba. Ang pinakaunang pamayanan na tinawag na kalaunan ang mga Amerikano ay nagmula sa mga dayuhang baybayin at hinanap ang lugar na ito sa America upang magamit ang kanilang kalayaan sa pagsamba sa Diyos. Sa kanilang unang mga taong pagsakop sa unang 13 mga kolonya ng Amerika ang kanilang pangunahing gawain nang isa-isa at bilang isang pamayanan, maliban sa kolektibong pampulitika na pagtatangka sa sarili na pamamahala na hindi nasasakop sa Inglatera, Pransya, o Alemanya, ay magtayo ng mga Simbahan at pagsamba sa mga komunidad. Ang dalawang layunin na pinagsama ay ang elemental expression at pagpapakita ng panloob o espiritwal na pagkatao: katuwiran sa pananampalataya, at katuwiran sa pampulitikang kalayaan. Ang katotohanang ito, patunay na nagpatotoo kung paano ang kanilang katapatan sa katuwiran ay humantong sa kanila sa paglaon sa paglaon, at ang batas ng mga estatwa at regulasyon na sa kalaunan ay ilalagay at isinaayos ang nabanggit na mga kalayaan sa sibil na naging panimula na nauugnay sa demokratikong pamamahala ng Amerikano.

Gayunman, sinasabi sa amin ng kasaysayan na ang karanasan ng pagsasama sa mga Katutubong Indiano ay napatunayang marahas at nakakapagpabagabag. Ang tanging pag-save ng biyaya mula sa paunang mga tao na salungatan sa pagitan ng mga katutubo at ang sumasakop sa mga mananakop ay ang kasalukuyang katotohanan na sa huli ang paglaki at pag-unlad ng isang demokratikong Amerika ay nagbabago sa paglago, pag-unlad, at pagpapalaya ng mga Katutubong Indiano nang paisa-isa at bilang isang mamamayan ayon sa malaki ang pakinabang nila sa Amerika na umunlad, umunlad, at umusbong bilang isang sibilisasyong bansa at tao. Sa madaling salita, kung hindi direkta, hindi tuwirang demokratikong tradisyon ng mga Amerikano, at mga institusyon na tinitiyak na ang mga Katutubong Indiano ay pantay na isinama sa mga pamayanang Amerikano at pamahalaan.

Bukod dito, ang ating pambansang pamana ay hindi tayo makakalimutan bilang isang bansang Amerikano at mamamayan ng isang mas may problemang karanasan at pagsubok na naranasan natin: na mas maselan na panahon ng kasaysayan ng Amerikano kapag pinagsama natin ang mainstream America at ang, sa pamamagitan ng kultura, pang-aalipin na pinangasiwaan ang mga Itim na Amerikano. Samakatuwid, hindi maiiwasang mabangis na panahon ng kasaysayan at lipunan ng Amerikano nang naranasan at naranasan ng bansa kung ano ang napakalungkot, nakakahati, at buhay na buhay na digmaang sibil na Amerikano. At gayon pa man, sa pamumuno ng isang matatag na Diyos na natatakot at naniniwala kay Abraham Lincoln, pinili ng mamamayang Amerikano na magsumite sa mandato ng moral ng bayan na alipinin ang isang beses at para sa lahat ng hindi patas na disenfranchised itim na minorya, at bigyan sila ng pantay na katayuan ng kalayaan ng tao sa ang mga mata ng Diyos at ang bayan ng mga bansa. Nang maglaon, ang maka-Diyos na diwa ng bansa ay nag-utos sa mga tao bukod pa sa pagiging martir ni Martin Luther King, si Jr na may pangwakas sa buong lupon ng karagdagang demokrasya ng istrukturang panlipunan ng Amerika. Ginawa ng bansa ang pagpapawalang-bisa ng mga natitirang mga panuntunan at kasanayan sa pagitan ng puting mayorya at itim na minorya tulad ng "mga hiwalay na mga paaralan, mga segregated na tindahan at restawran, at mga hiwalay na mga bus. Sa gayon ang lahat ng mga pagkakapareho ng mga pagkakaiba-iba at pagkakaiba-iba na ipinapahiwatig pa rin sa ganap na pagsasagawa ng kalayaan sibil partikular na kinasasangkutan ng mga itim na libreng pisikal na kadaliang kumilos ay sa wakas tinanggal.

Isang Diyos na Pinagpalang Amerikano ng Kalayaan

Sa gayon, ang mga Amerikano, ay napagpala ng lahat ng mga kaakibat ng kalayaan sa sibil, lalo na ang pagpapalaya at pantay na pag-iisa ng mga Amerikano na itim at ang katutubong American Indians, pati na rin ang bawat isa na residente ng imigrante na minorya sa pamamagitan ng makasaysayang paggana ng ligal na pagkakapantay-pantay sa lahat ng mga minorya ng Amerika bilang mga magkakapantay na mamamayan na may pangunahing Amerikano. Sa kabila nito, ang lahat ng Amerika ay dumating sa kanilang mapagmataas at marangal na katangian bilang isang makatarungang pag-iisip sa pamamagitan ng pagsasabi sa buong mundo sa pamamagitan ng gawaing pagkakapantay-pantay na ito sa pagitan at ng mga taong Amerikano ang kanilang paniniwala na ang lahat ng mga tao ay nilikha na pantay. Kung wala ang summit na ito ng pagkilala sa pantay na dignidad ng tao sa pagitan ng lahat ng mga Amerikano ang tao ay hindi natutong ligal at tradisyonal na pahalagahan, paggalang, at protektahan ang mga kalayaan sa sibil na integral sa kanilang paraan ng pamumuhay bilang isang demokratikong bansa. Sa ngayon hangga't hindi nakamit ng mga mamamayang Amerikano nang walang pagdurugo ng dugo na ito sa buong lupon na lahat ay nagpapalaya sa indibidwal at kalayaan sa lipunan para sa bawat miyembro ng bansa ay malinaw na ipinapakita ang kamay ng Diyos na namamalayan sa mga hindi pagkakasundo at hindi pagkakasundo ng mga tao.

Gayunpaman, dapat tandaan, na ang patuloy na pag-access ng mga kahanga-hangang mga Banal na regalo sa isang Diyos na pinagpala ng kalayaan na nagtataguyod ng kalayaan o pamahalaan ay hindi ginagawa sa kanilang sarili na ang mga tao ay palaging Diyos-nakikita sa pasasalamat. Maaaring patuloy na itaguyod ng mga pamahalaan ang ilan sa mga karapatang pantao na ito at pagkatapos ay tanggihan ang iba pang pantay na pangunahing mga karapatang pantao. Ito ay nananatiling obligado na ang estado sa lahat ng oras ay itaguyod ang lahat ng inutusan ng Diyos na karapatang pantao bilang isang pangangailangan para sa pisikal, mental, at espirituwal na kagalingan ng bayan; at bilang isang pagpapahayag ng kanilang walang hanggang pagluwalhati ng Diyos.

Mga Regalo ng Diyos ng Mga Tao sa Tao o Talento

Ngayon tungkol sa aspeto ng regalong tao na pinagkalooban ng Diyos ng tao, lalo na ang kaloob ng mga kakayahang gumawa ng mga bagay. Kung sa pamamagitan ng kanyang mga kamay, o mga paa, o mga kasanayan sa boses, o ang kanyang emosyonal o masining na drive, o ang kanyang isip, ang tao ay may banal na mga regalo para sa paglikha ng tao o pagkamalikhain. Sinasalamin nito ang kanyang paggaya sa Banal na kapangyarihan ng Paglikha. Kung gaano kagulat-gulat at kung paano iba-iba ang sining, sining, paggawa, pagkakagawa, kasanayan, talino, at katalinuhan na ibinigay ng tao upang maipahayag ang kanyang sarili, at gampanan ang kanyang sarili. Ang tao bilang isang magsasaka, isang karpintero, arkitekto, engineer, mekaniko, machine operator, guro, accountant, psychologist, manggagamot, chemist, pilot, matematiko, abogado / mambabatas, at pinuno / politiko. Kung ano ang isang pagbubukod ng hindi mabilang na mga regalong ipinagkaloob sa kanya ng Diyos na may kakayahang gawin, at mahusay. Ang kamangmangan ng Diyos ay pinakamahusay na makikita sa 'walang katapusang' aktwal na sining at sining, at kasanayan, at kabuuang potensyal ng tao. Gayunpaman, niluluwalhati lamang nila ang Diyos bilang mga pagpapala mula sa Kanyang patunay kung ang lahat ng ito ay inilalapat sa mabuting paggamit, at hindi para sa masamang hangarin. Ang kadakilaan ng mga regalong ito ng Diyos ay isinalarawan sa pamamagitan ng pagsulong ng mga agham at teknolohiya, na mga aspeto ng Banal na katotohanan na binuksan sa isipan ng tao at talino ng tao. Ang mga modernong aviation, instant global na komunikasyon, mass productions ng mga kalakal, sopistikadong transportasyon sa lupa at dagat, pinabuting serbisyo sa kalusugan at medikal, maraming mapagkukunan at paggamit ng natural na enerhiya para sa lahat ng uri ng mga tao kaginhawaan at kaginhawaan, atbp. mga regalo ng pagkamalikhain Ang Diyos ay kolektibong pinagkalooban ng mga tao. Ang mga indibidwal na likas na matalino sa isa sa iba't ibang mga katangian o kasanayan ay may isang konkretong dahilan upang magpasalamat sa Diyos.

Pagpapakumbaba Tungkol sa Mga Regalo sa Tao

Ang pagpapahalaga, gayunpaman, sa mga kamangha-manghang pagkamalikhain ng tao, artisan-ship, kasanayan, at mga gawa ng pagiging likha ay hindi dapat itaguyod ang mga mapagpakumbabang proseso na sinamahan ang mga sandali ng pagsisimula ng inspirasyon sa pamamagitan ng mahabang yugto ng konsepto ng ideya, organisasyon ng mga mahalagang elemento ng bapor, pag-imbento ng produkto, disenyo ng engineering o komposisyon ng musikal sa pamamagitan ng kanilang masusing pagtatapos. Marami sa mga imbentor, kompositor, teknolohista, taga-disenyo, o manunulat ang maaaring makuwento sa karanasan ng paunang panunuya ng mga kaugalian na mga kritiko. Ang ilan sa kanila ay higit na magpapatotoo sa hadlang sa makitid na pinansiyal na kanilang kinaroroonan na kung saan ang katotohanan ay humadlang sa mga pagsisikap ng ilan sa kanila. Bukod dito, ang mga kwento ng kanilang buhay ay magbubunyag sa amin ng kanilang sariling panloob na pagkabigo sa pagkuha ng pagkawasak sa isang partikular na detalye ng kanilang imahinasyon o isang nawawalang maayos na daloy sa kanilang pamamaraan o paggawa ng proyekto. Tiyak, sa kanilang likas na matalino ay malalaman nilang ipakita ang maraming sinasabing sandali ng mahusay na inspirasyon. Ngunit maiuulat din sila na natigil sa tuyong mga spelling na kung minsan ay tumatagal ng mga araw at buwan na maaaring lubusang ilibing ang kanilang ideya. Kahit na sinusuri natin ang ilan sa mga kamangha-manghang mga nilikha na ito ng tao ay maaalala natin ang malaking tagal ng panahon, o ng matitinding paghihirap na kasangkot dito ay natapos ang mga kababalaghan na ito. Alalahanin lamang ang paggawa ng mga pyramids ng Egypt. Sa kabila ng magagaling na disenyo nito, at mga matatag na istruktura na alam namin mula sa kasaysayan na kung wala ang pisikal at madugong pagsasakripisyo ng tao ang buhay ay hindi magkakaroon ng mga pyramid. Ang parehong bagay sa American intercontinental riles ng system, hindi ito maaaring umusad sa pagkumpleto nang walang pisikal na pagkakaroon ng maraming mga unang manggagawa sa Tsina. Alalahanin ang mga pakikibaka sa buhay ng maraming mga kilalang musikang klasikal. Natapos ni Beethoven ang kanyang Ode kay Joy pagkatapos niyang bingi. At natapos ni Handel ang kanyang Mesiyas matapos ang matagal na mga hukay ng kalungkutan at pagkalungkot. Ang ilan ay gumawa ng mahusay na mga gawa ng sining sa kabila ng pagiging literal na gutom na mahirap, at madalas na walang pera kahit na bumili ng pagkain, suportahan ang kanilang buhay na buhay; o kumita ng hindi gaanong halaga ng sahod sa trabaho upang magawa ang pagdalo sa kanilang masining na pagnanasa, o pagtapos halimbawa ng mga komposisyon ng musika.

Pag-abuso sa Mga Regalo

Ngunit ayon sa mga indibidwal o tao ay inaabuso ang mga gamit at layunin ng mga kasanayang ibinigay ng Diyos, kakayahan, at potensyal na naaayon sa gayong mga kamangha-manghang mga tao ay nawawala ang kanilang indibidwal at kapakanan ng lipunan, at ang kanilang banal na pagpapakita. Ang mga halimbawa ng baluktot at disorienteng pagsasamantala sa mga likhang sining ng tao, imbensyon at karunungan ay ang malawakang paggamit ng modernong audio-video na teknolohiya para sa pornograpiya, at aktwal na mga proyekto ng pag-clone ng tao. Ang mga ito at iba pang mga katulad na mapagmataas na negosyo ng mga kalalakihan sa mundo ay ang pagpaparangal sa sarili na walang saysay na pagiging sapat sa sarili ng tao! Ang mga taong ito ay walang mga katangiang gumagawa ng kalahating mga porma ng tao na may tunay na kaluluwa ng tao na mabubuhay nang hindi makatao. Ang kanilang hindi nasusukat na matapang na natapos na responsable sa pagbibigay buhay sa napakalaking mukhang tao Tulad ng nasa itaas ng kumpanya ng mga mahuhusay na henyo na henyo ay maraming iba pang mga indibidwal na, habang ipinapakita nila ang kanilang "mga masterpieces" na trumpeta na mga saloobin ng brassy at bragging sports-like upmanship na verbalized sa pamamagitan ng mga expression tulad ng "Me-first!", "Hindi mo matalo ako! "," I dare you! "," Subukan mo ako! "," Ako ang iyong pinakapangit na bangungot! ", atbp. Kahit sa propesyonal na kapaligiran sa sports, kapwa ang mga manlalaro at ang kanilang mga tagahanga ay nagpapakita ng hindi nagagalit na mga laban sa mga manlalaro ng kalaban. at mga tagahanga. Ang mga uri ng mga kalalakihan / kababaihan na lahat ay nakakabagabag sa katotohanan ng pagkawalay-tao ng tao, at takpan ang hindi maikakaila na pag-asa ng tao sa Diyos.

Ang Regalo ng Pagiging Kung Ano ang Itinakda ng Tao upang Maging: Primerong Antas

Sa wakas, ang pangatlo at ang pinakamataas na paraan kung saan ang tao ay pinagkalooban ng Diyos ng mga pagpapala ay ang kaloob ng pagiging uri ng indibidwal na Diyos na nilalayon ng bawat isa. Ang kaloob na maging natatanging tao at walang ibang tao ay paunang itinakda ng Diyos na natanto para sa bawat tao kapwa ang kanyang inorden na inorden ng Diyos, at swerte sa aklat ng buhay ng Diyos. At ang pangwakas na pagpapala ng tao ay isang pagpapala, na hindi lamang terestrial at temporal sa pagkatao ngunit ang Langit at walang hanggan. Nakikipag-ugnayan kami dito sa personal na misyon at kapalaran ng tao sa nilikha ng Diyos. Ang regalong ito, kung gayon, ay kapwa pangunahing paggawa ng tao pati na rin ang espesyal na plano ng Diyos na patunay tungkol sa kung paano ang bawat tao ay humuhubog at gagampanan ang kanyang papel sa misteryo ng kapwa pagsasama, pag-eebang ebanghelismo, pagdarasal at pag-aktibo sa pagkakaisa kay Cristo para sa pagliligtas ng mga kaluluwa , at ang pagtatayo ng Simbahan ni Cristo ayon sa kaluwalhatian ng Diyos. Ito ay pinaka-luwalhati sa Diyos kapag ang mga indibidwal ay malinaw na nagpapatotoo sa pangunahing banal na imahen ng Diyos sa tao: ibig sabihin, ang imahe ng mapagmahal at pagsasakripisyo para sa iba. Ang kakanyahan ng pagka-diyos ay ipinahayag sa Ama na nagbibigay sa atin ng Kanyang Anak upang magbayad-sala laban sa pagkakasala ng tao sa Kanya, at upang tubusin ang sangkatauhan pabalik sa Kanyang kawan. Ito ang kwento ng buhay ni Jesus sa mundo: sa utos ng Ama ay nabuhay siya bilang Sakripisyo ng Kordero sa Ama, at bilang Katubusan ng mga tao. Kapag kinopya ng mga tao ang banal na gawa ni Jesus na ito, pinupuri nila ang Ama, at pinalad silang pinalad ng Diyos. Pangunahing halimbawa ng mga imitador ni Jesus ay ang mga Banal ng Langit. Nabuhay sila sa bawat sandali ng kanilang buhay para sa pag-ibig sa Diyos at pagmamahal ng iba. Sa misteryo ng mystical body ni Cristo ay maipahayag sa bandang huli kung gaano kalaki ang mga taong ito na gumampanan sa misyon ng kaligtasan ni Kristo. Ipapakita at igagalang sa kanila kung gaano sila natulungan sa kaligtasan ng mga kaluluwa; at gaano pa nga nila pinarangalan ang Diyos. Sa ganitong pagpapakabanal na paraan ang mga taong ito ng mga regalo ng Diyos sa sangkatauhan; tulad ng sumusunod na iba pang mga halimbawa ng kalalakihan at kababaihan ay mga regalo sa sangkatauhan sa pamamagitan ng kung paano ang kanilang buhay sa lupa ay sinakripisyo at ginugol para sa ibang tao.

Ang Regalo ng Kung Ano ang Dapat Namin: Pangalawang Antas

Sa ikalawang antas kung saan nabubuhay ng tao ang kanilang buhay para sa iba, at samakatuwid para sa Diyos maaari nating banggitin dito ang mga halimbawa ng mga bayani / bayani. Mga kalalakihan at kababaihan na nag-alay ng kanilang buhay para sa, at sa paglilingkod sa iba. Sa tagpong Amerikano, kailangan nating banggitin ang mga pangalan ni Abraham Lincoln, George Washington, at Franklin Delano Roosevelt. Sa konteksto ng Pilipinas maaari nating banggitin sina Jose Rizal, Andres Bonifacio, Gregorio del Pilar, Apolinario Mabini, Ramon Magsaysay, at Ninoy Aquino. Sa eksena ng mundo, maaari nating isama ang Emperor Constantine the Great, Mahatma Gandhi, Martin Luther King Jr, Punong Ministro Wilson, Heneral McArthur, at Ina Teresa.

Ang Regalo ng Kung Ano ang Dapat Namin: Antas Tatlo

Sa ikatlong antas mahahanap natin ang mga tao na nabubuhay ng buhay para sa iba na ang mga pangalan na hindi natin nababanggit, pangunahin dahil sa kanilang bilang at dahil sa kanilang pagkamalas, ngunit ang pangunahing namumuno dito ay lahat ay tunay na nagsasagawa ng mga empleyado ng serbisyo o mga boluntaryo ng mga ospital, ospital, bilangguan , mga pangangalaga sa bahay, mga paaralan, maliit na sports ng liga (halimbawa coach at at tagapamahala), sopas na kusina, at mga tauhan ng lahat ng mga institusyong kawanggawa tulad ng Catholic Charities, Catholic Relief Services, Red Cross, Saint Vincent de Paul Charities, United Way, Salvation Army, atbp.Up top ang pag-uuri ay dapat na isama ang ating mga magulang na nakatuon sa pag-aalaga at pag-aalaga sa atin, kanilang sariling mga anak.

Ang Regalo ng Kung Ano ang Marapat sa Akin/Atin: Pang-apat na Antas

At sa ika-apat na antas, maaari naming pangkalahatang magbigay ng pagkilala sa bawat solong indibidwal sa anumang trabaho o propesyon, na nagsasagawa ng kabuuang katapatan, sipag, at pagiging patas sa pagganap ng kanyang / masarap na trabaho. Ang isang kahera na nagbabalik ng maling pagbabago, isang superbisor na nagbibigay ng makatarungang mga rating sa naaangkop na pagganap ng mga empleyado, isang drayber na sumusunod sa relihiyosong mga regulasyon sa pagmamaneho at trapiko dahil sa kanyang mga pasahero, isang mamamahayag na naghahain ng insentibo ng promosyon na pumipili para sa tumpak na pag-uulat sa lugar ng sensationalism, isang accountant na hindi nagbubunga upang maimpluwensyahan sa matapat na pag-journal ng kanyang mga libro ng mga account, isang tindero na hindi nagtitinda ng mga produktong di-pampublikong may sira, atbp. lahat ay nagpapatatag ng mga miyembro ng mga pamayanan ng tao, at mga pribadong nakasaksi sa mapagkakatiwalaang pangangalaga ng Diyos sa kapakanan ng lahat.

Tungkol sa Tunay na Pagiging Kung Ano ang Dapat sa Atin

Muli tulad ng sa dalawang naunang aspeto ng mga endowment ng tao, na may paggalang sa pagkakaintindihan kung ano mismo at kung paano tayo magiging kung anuman na inorden ng Diyos sa atin na dapat tayong mag-ingat laban sa parehong makasalanang mga “pitfalls” na maaari nating kahantungan kung tayoy maliligaw malayo sa totoo at matapat na pananaw na nararapat nating taglaying sa ating sarili o sa tinutukoy na wastong pagkatao. Sa ilalim ng malawak na impluwensya ng makamundong kultura at ng naka-script na media ng Hollywood ang tao ay karaniwang manonood ng pangpelikulang paglalarawan sa mga indibidwal at indibidwal na pamumuhay. Ang pagpupuno sa parehong telon sa TV at pelikula ng mga artista at mga ibatibang karakter pangpelikula ng karamihan sa kanilang na tila lahat mukhang “adonis at madonna” ay naghahatid ng walang malay na mensahe, wika nga, na upang maging mga maginoo at tampok na lalake at babae sa pamumuhay ay inilalarawan nilang may taglay na kahalihalinang mga pisikal na tampok. Sa mga taong hindi isinilang na magtaglay ng higit na mainam na kaanyuan, kung gayon sa hindi para sa kanila ang inilalarawan ng pelikula, o maski pa bahagyang paglalarawan lamang.  Subalit sa totoong buhay, itong uri ng paglalarawan ng karaniwang tao ay magpapasaisang tabi nilang hindi pinagkalooban ng higit na kainga-enganyang anyo ng katawan, kung papanong magtutulak lamang ito sa ibang tao upang palagiang mapaisantabi sa kawalan ng pagkilala sa kanilang kakayahan o katauhan sa karaniwang galaw sa buhay o sa lipunan. Sa isa pang konteksto, muli bilang katulad na mga nabanggit na mga impluwensya sa tao sa itaas, ang kinakaugaliang pagtukoy sa kasalukuyang pamamaraan sa pagkilala sa mga tinatawag na modernong kalalakihan at kababaihan, na pamuli, ay ang paglalagay ng importansya kung ano ang presyo upang makapasa o makilala sa pamamagitan ng pamukhang pagtatanyag/pagaanunsyu sa publiko ng mga “assets”: maging sa pananalapi, sa personal na posisyon sa trabaho o sa gobyerno, o sa nakamit na edukasyon. Sa ilalim ng lipunang ito, binabayaran na tawagin kang isang 'Doctor', isang `executive ', isang mataas na opisyal ng gobyerno, isang pangunahing abugado, isang nagmamay-ari ng' mansion ', isang milyonaryo, o ano pa mang katanyagan na hindi maikakaila sa lipunan, panloob man o panlabas. Ang pagiging isang tao bilang isang 'kinikilala', o ganuon pa – kung isang taong 'Nagmamanginoon' sa kapwa tao ay direktang salungat sa turo ni Jesus tungkol sa sama-samang pamumuhay o maski pa sa angkop na “pamumuno” at pamamahala sa lipunan. Alalahanin natin ang sinabi ng Panginoon: "Alam ninyo kung paanong silang mga dayuhan ay tinatawag ang kanilang sarili bilang “namamanginoon” sa kanilang mga tao sa paligid nila. At silang mga pinuno ay may buong kapangyarihan sa mga taong pinamamahalaan nila. Ngunit HINDI GAWAIN ANG GAWAIN. Kung nais mong maging mahusay dapat kang alipin ng lahat ng iba pa, at kung nais mong maging una, dapat kang maging alipin ng bawat isa. Ang Anak ng Tao ay hindi dumating upang maging alipin ng alipin ngunit isang alipin na magbibigay ng kanyang buhay upang iligtas ang maraming tao. " Marcos 10: 42-45 Sa pangunahin, itinuro sa atin ni Jesus na ang mga pamagat ay hindi nabibilang ngunit paglilingkod sa iba. Iyon ang dahilan kung bakit ang paglilingkod sa publiko sa anumang anyo ay isang mataas na pagtawag ngunit kung ito ay isinasagawa sa tunay at aktwal na paglilingkod ng mga tao at hindi bilang isang pretext ng public showmanship o kahit na para sa pampublikong adhikain.

Mga Ebidensya na Banal na Regalo sa Mundo

Sa katunayan, ang mundo, na binigay sa atin ng Diyos kung saan inilagay ng Diyos ang pagiging katiwala ng tao, ay nagpapatunay ng mga bunga ng paggawa ng tao. Katuwa-tuwa sa ating sarili ang karanasang ‘ethereal’ na nagbibigay kasiyahan sa tao dahilan sa mga likha sa musika. Tunay na mapangsigla ang “Wedding March” na pieza ni Mendelssohn, naiduduyan tayo sa mga malamyong himig ng Catholic Gregorian Plain Chants, tila tayoy nagpipyesta sa pakikinig ng  mga martsa musical ni Souza, pinapagunita tayo ng mga karanasan noon ating kabataan ng pop ballads ng mga “Beatles”, dinadala tayo sa melankolya ng awiting “No Other Love” ni Chopin, o kayay kung paanong pinagkakalibangan nating pakinggan at tawanan ang mga simpleng inosenteng tinig ng mga maliliit na bata na kumakanta ng mga kanta sa nursery. Tayo rin ay gulat sa kamangha-manghang arkitektura at kababalaghang Inheniyeria sa mga tinitingala nating mga gusaling komersyal sa mga malalaking lungsod ng ibang bansa, kasama na rito yang mga naitayong matataas na tulay at mga kumplikadong sistema ng kalsada. Natutuwa tayong masaksihan ang maraming lunas sa medisina sa mga may sakit o malubhang kararamdaman sa maraming mga ospital sa buong mundo. Ang marami nating mga pangangailang pangkonsumo ay nakakagulat na naihahatid sa atin ang sangkatutak na ibat-ibang mga produkto ng mga mamimili at mga magbebenta na tumutugon sa iba't ibang mga kontemporaryong pangangailangan at kaginhawaan ng modernong tao, na ganuon ay inihahatid na rin sa ating mga Mercado ng mabilis at malalaking mga trucks at ng barko ng dagat upang ngang makarating yang hindi mabilang na supply na produkto sa lahat ng nangangailangang publiko ng tao. Sa katunayan, bagamat marami pa rin sa mga tao ang biktima ng kahirapan sa pagpepera o sa kabuhayan, sa isang kabila ay kamanghamangha ang mga toneladang pagkain na pinupunan, halimbawa, mga mall at tindahan ng groseriya sa mundo. Bilang panghuli nating pagtukoy sa mga kagalingan o sa mga mabuting naipapakita sa mundo, atin ding tingnan at hangaan nga silang mga kinikilala sa bulwagan ng katanyagan: silang  marami rin sa atin na mga lalaki at babae na nakaukit ng kanilang katangitanging lugar o kapurihan/kagalingan sa kanilang buhay na nakasipi o mababasa sa mga aklat ng kasaysayan.

Pangwakas na Babala Upang Matanggap Pa rin ang mga Pagpapala ng Diyos

At sa gayon ang mga pagpapala ng Diyos ay sagana. Ngunit ang huling salita dito ay ang pag-uulit ng mga unang salita ng talakayang ito. Ang lahat ng mga pagpapala nabanggit na sa itaas ay nagmula sa pagmamahal at pag-aalaga ng Diyos para sa mga tao ditto sa lupa kahit na itoy pansamantala lamang nilang pinanahanan, itong bahaging ito at panahon sa Kanyang buong Kaharian. Ngunit ang gayong mga pagpapala ay matutupad lamang sa isang tao na nagmumula nang itinanim at pinangalagaan ng tao ang kanyang puso at isipan sa Diyos. Dapat tiyakin ng bawat isa ang tamang landas ng Panginoon para sa kanyang sarili. Ipinagbawal ng Diyos sa bawat tao ang magsimula ng maling pag-apak, o ang magsimula ng baluktot tungkol sa malubhang negosyo ng pamumuhay. Sa sandaling naligaw nang kaniyang landasin fijadong diyan ka mananatiling ligaw. Kung ang tao ay nahirating maginhawahan sa mga gawing baluktot, siyay walang kahihinatnang wasto.  Kung patuloy na inugali mo ang baluktot, mananatiling baluktot ang iyong buhay.  Kailanman ay hindi maiwasto ang mali ng lalo pang paulit-ulit na mali. Kung sa lahat ng oras, ang iyong buhay ay isang pamumuhay na tuwinay binabalewala mo ang iyong bawat pagkakamali, samakatuwid mananatili ka sa iyong nakakalito at magulong na siya ring magdadala sa iyong laging naghahahabol diyan sa  madulas na kamting pagiging produktibo at kahusayan sa iyong pagnenegosyo na oo ngat tila nasa iyong paligid na ngunit parating hindi mo marating. Dahil dito, ang anumang mga bagay na sanay nakapagpapala sa iyo dito sa mundo ay dumadaang walang kabuluhan sa iyo maliban sa tila lumilipas na mga kaabalahan na hindi kailanman nagbibigay sa iyo ng tunay na kasiyahan. Sa katotohanan, sa ganitong kalalagayan: sa hindi mo mapawalang pagkabagot ang tanging makakatulong sa iyo ay ang awa ng Diyos. At, kung katulad ng 'mabuting magnanakaw' ay matagpuan mo sa pagkakataong ito na makilala at aminin mo itong malalim na hukay na kinahinatnan mo na itulak mo ang iyong sarili ng buong pagpapakumbaba sa mapagmahal at walang limitasyong awa ng Diyos, at ganuon na rin, sa halip, sa Kanyang tiyak na mahimalang mga pagpapala ng biyaya ng Diyos.