(Speaking About the Faith in the Native/Pilipino Language)

    BalikSaPanginoon.org/(BacktoGod)

                                                "Turn Our Ways Back To God"

In Memoriam:  

Para sa kaalaman ng lahat ng masugid na tagahanga ni Aurelio Cagahastian, 

si "Batang Patio", na mangangatha ng karamihan ng mga tula dito sa 

BalikSaPanginoon.org:

Ang atin pong si "Batang Patio"/Aurel Cagahastian ay pumanaw na 

nitong nakaraang Abril 24, 2006. Sumalangit po ang kaniyang kaluluwa!

Renato C Valdellon

Noel Cadayona

August 19, 2015 ·

Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka" ni Ka Noel

NASAAN ANG DIYOS?

May isang pulubi sakbibi ng hapis,

Balat nya’y galisin walang makalapit,

Mata niya’y bulag, kamay ay pilipit,

At kahoy na paa ang s’yang nakakabit.

Nabubuhay siya sa konteng barya,

Kalansing sa latang musika sa tenga.

Bigay na biyayang kaloob sa kanya.

Sa maghamaghapong panglilimus nya.

Malimit sumala pagkain sa mesa,

Gutom at pighati ang laging kasama.

Ang sama ng loob ay mas maantak pa,

Sa hapdi ng tiya’t hungkag na bituka.

Sa kabilang dako’y may isang mayaman,

Mga gintong plato ang kinakainan.

Dami ng utusan ay hindi mabilang,

Sa palasyong garing ay naninirahan.

Lahat ng ibigi’y napapasakanya,

Anopa’t ang mundo’y laruan lang niya.

Ang mga hapin n’ya kapagka hinila,

Naglulundagan ng lahat at balana.

Siya ay hari ng mga kriminal,

Walang pakundangan kung siya’y pumatay.

Batas ng salapi ang pinaiiral,

Baril at ginto ang Diyos n’yang tunay.

Pulubing nasabi’y isang madasalin,

Inialay sa Diyos ang mga hilahil.

Mga pagkukulang sa buhay na siil,

Pinupunan niya ng mga dalangin.

At paminsan-minsan ay umuukilkil,

Sa isip ng pobre’y hindi maitakwil,

Hanggang kelan kaya ako susubukin,

Wari ba’y ang Diyos ay nabulag na rin.

Ang mayaman naman na isang pusakal,

Ay di tumatawag sa Poong maykapal.

Ang mga biyayang kanyang kinakamal,

Nanggaling na lahat sa karumaldumal.

Minsan isang araw doon sa simbahan,

Nagpakitang tao itong si mayaman.

Malaking halaga ang kanyang iniwan,

Sa harap ng altar pinakitang alay.

Itong si pulubi ay naroroon din,

Laman ng lata niya ay daladala rin.

Hila n’ya ang paa, sakit ay di pansin,

At pakapa-kapang naghandog, naghain.

Alay ng mayaman kung ikukumpara,

Sa laman ng banko at dami ng pera,

Parang kinalos lang ang bigas na sobra,

Mistulang sinsilyo at mga bariya.

Ang handog naman nitong si pulubi,

Ay lahat-lahat na sa kanyang sarili.

Di baling magtiis ng gutom sa gabi,

Basta’t naibigay ang kanyang papuri.

Sa mata ng tao ay waring taliwas,

Bakit ang matuwid ang siyang naghihirap.

Bakit ang pusakal biyaya’y talamak,

Nasaan ang Diyos, katarungang hawak.

Panay ang hinampo at mga hinaing,

Nating mahihirap sa dusang inangkin.

Diyos ba’y nagtutulog at wari’y di pansin,

Mga karaingang malaon ng hain.

Nasaan ang Diyos, siya ba’y bingi na?

Mga panalangi’y ‘di na alintana.

Nasaan ang Diyos, siya ba’y bulag na?

At di nakikita ang nangag durusa.

Nasan ang pangakong kung sinong lalapit,

Magaan ang krus na ipabibitbit.

Nasan ang pangakong kung ika’y pagod na,

Pumunta sa kanya’t ika’y magpahinga.

Subali’t sino ka na para husgahan,

At para tanungin ang Diyos na maylalang?

Sino na taong kang isang yagit lamang

At isang alabok ang pinanggalingan.

Itong si pulubi, itong si mayaman,

Sabay na kinuha ng Diyos na may lalang.

Isa-isa silang nag-ulat, naghanay,

Ng mga ginawa nakaraang buhay.

Unang nag-ulat itong si mayaman,

Mga kawang gawa kanyang pinagyabang.

Ang dami ng tao’ng kanyang natulungan,

Salaping binigay sa mga simbahan.

Sumunod nag-ulat itong si pulubi,

Mahina ang boses na kanyag sinabi:

“ako po ay walang taong natulungan,

bagkus ako pa nga ang nangailangan.

“Subali’t ako ma’y walang ipaghambog,

Ang lahat-lahat po’y aking inihandog,

Pulubi kong buhay Kayo ang nagbigay,

Ay tinanggap ko po’t sa ‘yoy inialay.

At nagsalita na ang Poong lumikha:

“Ikaw na mayama’y aking pinagpala,

sa balat ng lupa’y ika’y nagtamasa.

Yaman ni Pulubi ang mismis mong likha.”

“Subali’t ano ang iyong ginawa?

Ako’y niyurakan at iyong dinusta,

Mga pakitang tao ang iyong ginawa,

Marami sa iyo ang kaawa-awa.”

Kaya’t mula ngayo’t magpakailan man,

Buhay ni pulubi’y iyong daranasan.

Ang kaluluwa mo ay magpapalahaw,

Sulabli’t awa Ko’y di mo makakamtan!

“At ikaw pulubi, nagtiis ng dusa,

mga alipusta’y hindi alintana.

Mga dalangin mo’t sa aki’y pagsinta,

Di ko nalilimot, laging ala-ala.”

“Kaya’t mula ngayon, butihin kong anak,

May dakilang puso’t hindi mapanghamak,

Ikaw na nagtiis, sa dusa’y nasadlak,

Ang gantimpala mo’y langit na busilak.”

Nasaan ang Diyos, itatanong mo pa?

Hintayin mo na lang na Siya’y makita.

Saka mo itanong kung siya’y tulog pa’t

Kung ang mga tenga Niya ay bingi na.

Hindi pa ba natin kayang intindihin,

Ang mahalagang habilin sa atin,

Isang talinhagang kay hirap arukin,

At hindi maabot ng isipan natin.

Butas ng karayom kay daling pasukin

Ng isang kamelyo kung ipaghahambing

Sa isang mayaman na naghahangad ding

Ang pinto ng langit ay kanyang marating.

Di pa makatulog laging atubili,

Mahapdi ang tiyan ng isang pulubi,

Ni wala s’yang bubong, at diyario ang katre,

Namamaluktot s’ya sa lamig ng gabi.

Nasaan ang Diyos? Malambing na usal,

Luha’y namalisbis at nangag unahan,

Subali’t ang hindi niya namalayan,

Ang hinahanap n’yay nasa tabi lamang.

Handog ko po aking mga kaibigan. Merry Christmas po!

KAIBIGAN Ni Ka Noel

Kung pakiramdam mo ika'y nagiisa,

at pinagsakluban ng pomyang na dusa.

Pahirin ang luha sa 'yong mga mata,

lumingon ka't may kaibigan ka pa.

At kung nangangapa sa gitna ng dilim,

hakbang ay di tiyak at baka ma lalim,

Kamay ko'y hawakan wag ka ng manimdim,

tiyak ang landas nating tatahakin.

Wag kang mag-alala kung ika'y malasing,

sa sobrang ligaya ay pasiring siring.

Akbayan mo ako't ika’y papasanin,

aalalayan ka saan man magdating.

Kung mawawala ka sa iyong sarili,

di matagpuan kung anong maigi,

ngalan ko'y tawagin at hindi tatanggi,

patakbong dadating sa iyong tabi.

Sa pagmamadali't ikaw ay nadapa,

walang pumapansin at kumakalinga,

dasdas mo sa tuhod at sugat sa mukha'y

aking hahaplusin ng pagaaruga.

Sa lamig ng gabing walang masilungan,

Kayakap na irog ay di masumpungan,

hanapin mo ako't kapag natagpuan,

sa pagmamahal ko kita'y kukumutan.

Kung mapariwara sa pagpapabaya,

sa sapot ng dusa'y hindi makawala,

sa ambang panganib ay nakatunganga,

akong si Superman ang siyang bahala!

Basta din lamang at sa 'yong kapakanan,

ibibigay ko rin pati na ang buhay,

isang kaibigang di matutularan,

kahit na sa komiks di matutunghayan.

Kung sakasakaling ikaw ay palarin,

naging isang tala na ubod ng ningning,

'wag mong kalimutan na ako'y sulyapin,

sa lihim na sulok sa 'yoy nakatingin.

At sa initan kung maglalakad ka,

o sa intablado ay papanhik ka na,

ika'y papayungan, may hahawakan ka,

ang 'yong kaibigang super alalay pa.

Ngayon ang lakad mo ay napakatublis,

naiwan na ako sa 'yong paghagibis,

nakapag-isa na matibay mong bagwis,

na pumaimbulog sa rurok ng langit.

Di man naghahangad na iyong mapansin,

ang kaibigan mong naiwan sa dilim,

kung nalulungkot ka sa 'yong pag-iisa,

lumingon ka't may kaibigan ka pa.Halaw sa libro ni Ka Noel - "Mga Tula ni Kaka"

Handog ko po sa lahat ng OFW at sa lahat ng naghahangad maging OFW.

BALAGTASAN SA USAP, Ni Ka Noel

(Bakit ka aalis?)

Ng aking marinig magkabilang panig,

Hindi nakatiis na basta makinig.

Pluma ay umiktad, umandar ang isip,

At sa balagtasan ay ibig humirit.

Walang taong normal ang basta’t lilisan,

At sadyang tiisin ang mga iiwan.

Kahit na ang munting ibong layang-layang,

Hindi umaalis sa pinag pugaran.

Liban na nga lamang kung ang yung asawa’y

Laging nakakabit sa iyong biyanan.

At ang mukha niya ay mukhang tadtaran,

At ang bunganga ay parang masinggan.

Subali’t ano man ang maging itsura,

Pag-ibig pa rin ang siyang mangunguna,

Haharapin mo nga ang lahat ng dusa,

Basta’t lumigaya ang irog na sinta.

Tama si Ka Ruben sa kaniyang pita,

Dapat kung aalis matutong magbata.

Tibayan ang dibdib sa tukso at sala,

Pag-ibig na tunay ang gawing sandata.

Kung puso ng isa’y mahina’t marupok,

Salaping kakamti’y siyang mag-uudyok.

Damdaming mahinhin magiging mapusok,

Sa bangin ng sala ay mabubulusok.

Ang paghihiwalay ay sa pagmamahal,

At ang hangin nama’y apoy ang katambal.

Ang sadyang maliit kanyang pinapatay,

Ang malaki nama’y lalong binubuhay.

Sang-ayon ako na ika’y lumisan,

Kung ang puso’y moog at bato sa tibay.

Sapagka’t kung hindi’y walang kayamanan,

Ang makakatumbas ng paghihiwalay.

Salamat Aurel sa ‘yong paanyaya,

Na syang pumagitna at magpaalala.

Kay hirap gampanan ng ibig mo’t pita,

Galing ng katuwiran dapat na sandata.

Ang isang aalis dapat mapagtanto,

Lahat ng katwiran ay hinihinuho.

Magkabilang panig timbangin at puno,

Pag-pinag sama na’y hindi mo mabuo.

Ang sinasabi ko’y ang paiwang sulit,

Suriing mabuti’t linawin ang guhit.

Ginto at yaman ba ay maipagpapalit,

Sa sirang pamilyang di na mababalik?

Di lang mag-asawa ang syang magdurusa,

Pati mga anak taglay sa parusa.

Hindi nga malayong malulong sa droga,

Kung walang magulang na magpapaalala.

At ang tagubilin ng Poon sa atin,

Pinagsama ng Dios, wag paghiwalayin,

Kung inaakalang dulot ay hilahil,

Bakit ka lilisan kung ipagtataksil?

Sa kabilang dako kung ang puso’y moog,

Tibay ng pag-ibig di kayang madurog.

Pagpapakasakit ay bukal sa loob,

At handang magtiis para lang sa irog.

Ang pakakalayo ay hindi sagabal,

Kaya mong batahin ang lahat ng bagay.

Lagablab ng apoy na hindi mapatay,

Ng lamig ng hangin at gabing mapanglaw.

Kung damdaming ito ang syang nasa puso,

Ng isang iiwan at isang lalayo,

Sigi humayo ka at iyong hanapin,

Pangarap na buhay sa ibang lupain.

Uulitin ko una kong tinuran:

“Sang-ayon ako na ika’y lumisan,

Kung ang puso’y moog at bato sa tibay,

Sapagka’t kung hindi’y walang kayamanan,

Ang makakatumbas ng paghihiwalay.”

Gusto mo bang magbago? Lumapit ka sa Diyos, siya lang ang makakagawa sa yo nito.

Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka"

KATILAS AT PARUPARO, Ni Ka Noel

A

ng mga dahon ay mauubos na,

Perwisyung katilas masibang talaga.

Makati sa balat kapag nadikit ka,

Ang pangit na hayop kadiring makita.

Wala ni sino mang matino ang isip,

Ang mahahalinang dito ay lumapit.

Agad papatayin bago makakapit,

Kung hindi’y sa kati ay mamimilipit.

Ano pa’t ito’y parang isinumpa,

Munting halimaw ang makakamukha.

Pinandidirihan, kinasusuklaman,

Pinanginginigan ng mga kalamnan.

Isang dapit hapon itong si KATILAS,

May biglang napansing magandang bulaklak.

Kay tingkad ng kulay amoy ay busilak,

Haplos ng talulot ay waring kay dulas.

Ng madaling araw na’y siya’y nagsiyasat,

Hindi makatulog sa kanyang namalas.

Dinilig ng hamog ang magandang rosas,

Puso nya’y tumibok ng napakadalas!

Ang samyo ng nektar ay nanggagayuma,

Sa dahong kay pakla ay sawang –sawa na.

Dapat ng matikman itong naiiba,

At siya’y kumilos patungo sa kanya.

Ang nilalakbay nya’y sing layo ng buwan,

Pagod at hirap’ay walang katapusan.

Ang dilim ng gabi at init ng araw,

Ang tinik sa landas ay hindi sagabal.

Ilang dangkal na lang ang tanging pagitan,

Abot kamay na nya ang mithing tagumpay.

Ng biglang pumasok sa kanyang isipan,

Na silang dalawa ay di nababagay.

Biglang tumalikod at nagmuni-muni,

Nakinikita ‘nya ang kanyang sarili.

Munting halimaw na nakapandidiri,

Sa harap ng diyosang maganda’t mabini.

At mula nga noon siya ay nag-isip,

Kelangang mabago ang anyong kay pangit.

Kay Amang Bathala siya ay lumapit,

Taos na dalangin kanyang iginiit.

At sya’y tinuruan ng Poong Maykapal,

“Gumawa ka ng kukon na iyong himlayan,

Pumasok ka dito’t iyong pagmunian,

Ang pangit na buhay na pinagdaanan.”

“At manatili ka ng ilang panahon,

Huwag kainipan oras mong ginugol.

Sa dilim ng kukoon mababanaagan,

Mapanglaw na kulay ng ‘yong nakaraan.”

At sya’y tumalima sa pinag-uutos,

Sa loob ng kukoon siya ay pumasok.

Mga kasalanan ay pinagsisihan,

Mga kamalian ay pinagtikahan.

Ng isang umaga tinig ay narinig,

“Lumabas ka na’t sumagap ng init,

Budhi mong marumi’y akin ng nilinis,

Ika’y nilikha kong pinakamarikit!”

At si PARU-PARU ay dito’y lumabas,

Ang kagandahan nya’y kagilagilalas.

Si Rosas na irog agad ay hinanap,

At ang nektar nito ay kanyang nilasap.

Ang dating KATILAS na ubod ng pangit,

Naging PARU-PARU na ubod ng rikit.

Isang himala na walang kaparis,

Ginawa ng Diyos na galing sa langit!

At tayo’y ganyan din kung mamarapatin,

Pangit na itsura’y mapagaganda rin.

Madilim na buhay ay ating baguhin,

Ang kukoon ng budhi’y atin ng pasukin.

Tayo nga’y KATILAS sa mortal na buhay,

May pangit na budhi’t mga salang taglay.

Paglabas sa kukon sa mundong ibabaw

Pangit nating anyo ay ating iiwan,

Tayo’y nilikha ‘Nya sa sariling wangis,

May taglay na ganda na kaakit-akit.

Busilak na anyo’y ating makakamit,

Parang PARU-PARU na ubod ng rikit!

Napapanahong tula. Halaw sa libro ni Ka Noel- "Mga Tula ni Kaka"

XV. TALAKAYAN

Matamis, mapait, lasang tsokolate.

Matamis, maasim, tsampoy naman ire.

Kailangan natin ay kaunting sili,

Sibuyas at bawang na napakarami.

Kompleto rekados itong talakayan,

Ang kailangan lang ikaw ay magsanay.

Kung balat sibuyas, ‘wag ng makialam,

Siguradong sabog ang balun-balunan.

Ang siling nabanggit, dapat kaunti lang,

Panggising ng dugo wag lang di ganahan.

Pag ang bunganga mo ay sobra ang anghang,

Apoy na lalabas ay nakakadarang.

At huwag pigilin simbuyo ng dibdib,

Ibulalas mo ang lahat ng hilig.

Sa mangangantiyaw huwag padadaig,

At ‘wag maglalagay ng busal sa bibig.

“At ang balang bibig na binubukalan,

Ng sabing magaling at katotohanan,

Agad binibiyak at sinisikangan

Ng kalis ng lalong dustang kamatayan.”

Katulad ng sabi nitong si Balagtas,

Ang karapatan mo’y huwag payuyurak.

Magsabi ng tumpak , totoo at tapat,

Lalaya ang diwa’t ika’y magagalak. Ang sabi ng Beatles "all you need is love"!

Halaw sa libro ni Ka Noel - "Mga Tula ni Kaka".

Ang tula ko pong ito’y inihahandog ko sa

lahat ng “in love”:

“I love you…”

“Yo te amo…”

“ Watasiwa anata o eisimas…”

“ Nahigugma ako sa imo…”

“ Iniibig kita…”

“…Iisa ang wika na alam ng puso,

Pag-ibig ay ‘di na kailangang ituro.

Kusang tumutubo, kusang lumalago,

Kusang namamatay sa mga siphayo…”

II PAGIBIG

Walang kahulilip na kaligayahan,

Parang isang sanggol sa tabi ng nanay.

Puso’y lumulukso’t may nagaawitan,

Rosas ang paligid mandi’y walang hanggan.

Di na makakain, di pa makatulog,

Ang kawawang puso’y natutong umirog.

Ang buntong hininga’y sing haba ng ilog,

Sing lalim ng dagat, bundok ang sing tayog.

Mga kapintasan ay di alintana,

Walang pakiaalam sa puna ng iba.

Sa paningin niya’y pinakamaganda,

Ihahalintulad sa mabining dyosa.

Diwa’y nangangarap sa gabi’t umaga,

Laging hinahanap ang irog na sinta.

Kapag di kapiling at di nakikita,

Waring mapapatid pati ang hininga.

Maging sa pagtulog puso’y nagpupuyos,

Duyan ka sa bisig nitong si “Morpheus”.

At pagkagising ko di pa naghilamos,

Pangalan mo’y sambit panalanging taos.

Ang iyong pangalan ay gintong kampana,

Na sa aking puso ay nakadambana.

Pag naisip kita ako’y nanginginig,

Tunog ng kampana ay nakakatulig.

Bayaang, mong ito’y mamugad sa puso,

lakas ng pag-ibig na di maigupo.

Bayaan mong ito ay kusang manlamig,

Kung hindi pa ukol ang sigaw ng dibdib.

Huwag mong ipilit ang damdaming mali,

Ang tibuk ng pusong mandi’y wari-wari.

Kay daming nasaktan, kay daming nasawi,

Pusong sinungaling sa pagkukunwari.

Sa kabilang dako ay ‘wag mong siilin,

Tunay na damdamin ay ‘wag mong kimkimin.

Tukiki mong puso’y huwag pairalin,

Luha ang katumbas, pag – ibig na lihim.

Lumipas ang araw, buwan, mga taon,

Ang punlang pag-ibig sa puso’y umusbong.

Dinilig ng luhang may pasumpong-sumpong,

Lalong lumalago’t lalong yumayabong.

Tulad ng winika ng dakilang pantas,

Iyong mababasa sa magandang aklat.

Isang halimbawang kanyang pinamalas,

Ang pag-ibig ang siyang pinakamataas:

“O, pagsintang labis ang kapangyarihan,

Sampung magaama’y iyong sinasaklaw.

Pag ikaw ang nasok sa puso nino man,

Hahamaking lahat masunod ka lamang.”

“At yuyurakan na ang lalong dakila,

Bait katuwira’y ipanganganyaya,

Pati katungkula’y wawaling bahala,

Sampu ng hininga’y ipauubaya...”

Iisa ang wika na alam ng puso,

Pag-ibig ay ‘di na kailangang ituro.

Kusang tumutubo, kusang lumalago,

Kusang namamatay sa mga siphayo.

Oh! dagok marahil nitong kapalaran,

Ang mahal ko’t ako ay nagkahiwalay.

Ako ay naghanap ng magandang buhay,

At siya’y naiwang may luha ng lumbay.

Ang paghihiwalay ay sa pagmamahal,

At ang hangin nama’y apoy ang katambal.

Ang sadyang maliit kanyang pinapatay,

Ang malaki nama’y lalong binubuhay.

Umagang mabanas ako ay nagising,

Ang pakiramdam ko’y hindi mailihim.

Ako’y nagtataka’t wari’y naninimdim,

Init ng damdami’y wala na sa akin.

Ano ang kumitil sa magandang buhay,

Ng pag-iibigan at pagsusuyuan,

Panibugho kaya ang lasong tinaglay,

Palasong tumimo sa pusong maylumbay.

O pag-ibig nga ba’y katulad ng rosas,

Pag bago’y mabango’t humahalimuyak.

Pag tagal-tagal na sa pagkakapitas,

Ang talolot nito’y kusang nanlalagas.

Dahil sa pag-ibig umikot ang mundo,

Handog at pamana ng Diyos sa tao.

Pag ito’y nawala tayo’y maglililo,

Ang mundo’y babagsak sa kamay ng diablo.

Panatilihin mong pag-ibig ay buhay,

Alagang sa puso’y huwag mamamatay.

Ito’y tanging susing siyang naghihintay,

Upang mundo nati’y maging matiwasay.

XIII. WAG NA LANG PANSININ, ni Ka Noel

Marami sa atin na kapag natangko,

Lalo na sa parteng may ipagdurugo,

Ang dagling reaksyon ay agad pairing,

Di ba mas maigi’y wag na lang pansinin?

Mata sa mata at ngipin sa ngipin,

Pag ako’y binato ay mambabato rin.

Hindi magtatapos sa maiging hangin,

Mabuti pa kaya’y wag na lang pansinin.

Mang-uupasala’t may pusong maitim,

Lalong gumagarbo’t lalong gumagaling.

Sila’y mga sadyang kulang lang sa pansin,

Kaya’t ang dapat ay wag na lang pansinin.

Masakit, mahapdi, mauro’t malagim,

Kay dami ng dugo’t sugat na malalim,

Susunod na ulos at tagang madiin,

Iyo ng ilaga’t wag na lang pansinin.

Sa mga uslua’t biruang-totoo,

Laging sinasabing ang pikon ay talo.

Kung aayaw mong maibsan ng hangin,

Ang pantog na iya’y wag na lang pansinin!

“Sa loob at labas ng bayan kong sawi,

Kaliluha’y siyang nangyayaring hari.

Kagalinga’t bait ay nilulugami,

Ininis sa hukay ng dusa’t pighati.”

Aba’y bakit biglang pumasok ang pantas,

Na mga winika nitong si Balagtas.

Kung ang aking tula ay naging pasaring,

Pakiusap kaka wag na lang pansinin.

Para kay Jerwin Coladilla, na naghahanap ng mga salitang Paete. 

(Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka")

IX. USAP PAETE, ni Ka Noel

Sayang Ka- Purod di mo mawawari,

Ang ilang salitang dito’y nasisipi.

Ang salitang Paete’y malalim at pili,

Taga Paete lamang may uwidong lahi.

Isang umaga, na manghihimagas,

Bunete’t pamblanco’y may kara-kara’t apanas.

Kung di lang masama ang magpakarahas,

Pupunitihin ko at iaarangas.

Ito ngang si kaka ay biglang nagtaka,

Minsang bumibili dito sa baraka.

Akura nga ika ganang isang tingga,

Tindera’y umiling ang sagot ay wala.

Minsan si katoto’y naalinsanganan,

Umastang maligo o magbimpo man lang.

Hinanap ang lumbo sa may banggerahan,

Nang damputin ito’y merong atang-atang.

Iwinaras niya ang lumbong dinampot,

Palirit ang hiyaw nagpaikot-ikot.

Adyong parang matsing sa tangga-tanggang lapok,

Nabulid si tutu sa pagkakatakot.

Pantalon mo kaka ay guyaguyagot,

Para bagang ito’y galing sa kuyukot.

Kumuha ng dahon ng saging na tuyo’t,

Pipirinsahin ko ang mga kulubot.

Meron ka na bagang naiintindihan,

Sa mga salitang pangpalaisipan.

Kung inaakalang ito’y haka lamang,

Wag kang magtataka’t ito’y totohanan.

Ang mga salitang aking tuturan,

Ay sikapin mo nga itong mahulaan.

Banas, daplag, buot at bayakan,

Tapilok, sisaw, ipulid at babahan.

Nang ikaw katuto ay hindi mabigla,

Gagamitin ko na ang mga salita.

Ito pong si kakang bibika-bikaka

Paipuipulid at paika-ika.

Natapilok siya at ito’y nadaplag,

Banas ng katawan dito’y nabanaag.

Sisaw ang sigawan mga taong bangag,

Ingay nila’y tila kampanaryong basag.

Bunga ng ibuli’y pinagaagawan,

Nitong mga boot at mga bayakan.

Ako’y tuwang-tuwang sila’y pinagmasdan,

Nangangalumbaba dito sa babahan.

Itong si kumareng malaki ang pig-i,

Kung magsalita ay napakalang-i.

Laging binabadya ang usap ni Bali

Ang mukha naman ‘nya ay korteng tampipi.

Kami ni kaka’y minsa’y nangaingin,

Balak ay magmura’t kumain ng saging.

Murang Siniloan ng aming hatiin,

Ay partidang Pakil ang kanyang inangkin.

Hapyug kang talaga kung di mo pa alam,

Ahas na nagdaa’y balat ng limuran.

Kundi sa limatik ako’y nagtatarang,

Ahas na mahaba’y iyong natapakan.

Baling-bali kaka ang iyong ginawa,

Amoy limpi ka na at amoy manusya.

Mga mamimigtas ay di alintana,

Pag kabug ni dada’y nagkakandarapa.

Isang araw siya’y nagdampal ng taka,

Upang idiliber doon sa Maynila.

Pagdating sa Intsik ay reject at sira,

Huwag kang magtaka’t syupot ang paggawa.

Ito pong si Bali ang anak ay pito,

Pitong langkay-langkay puro kahihilo.

Naisip mangyabat ng pamipi nito,

Pero meron siyang talaga sa ulo.

Putusin mo’t agad gapusin ng kawad,

Ang baboy ramo mong pabali-baliktad.

Pagsutsut ko kaka ikaw ay umiktad,

At baka ikaw ay putukan ng tangad.

Litung-lito ka na Ka- Purod kong mahal,

Nguni’t ito’y binabasa lamang.

Umuwi ka dito’t magiistoryahan,

Mga usap Paete dito sa tayantang.

ANG MAGNANAKAW, ni Ka Noel

Bato-bato sa langit wag sanang magalit

Tatamaay tiyak na mamimilipit

Sa laki ng bukol na napakasakit

Di na maitagot bantad na sa isip.

Sa sampong mahalagang utos ng Dios

Dalawa ang tunay na niyurakang lubos

Pang pitot pangsampong ipinaguutos

Walang pitagan nya itong binusabos.

Maraming uri iisa ang gawi

Kumuha't mangumit ng di niya ari.

Maitim ang puso ulikba ang budhi

Ang pagkatao niyay galing sa pusali.

Merong ninanakaw ang isip ng iba

Hindi naman kanyay pinagiigaya

Siyang umaani at syang kumikita

Sa pinaghirapat inisip ng iba.

Meron namang kinkuhay oras

Sweldong tinatanggap ay hindi katapat

Papasok ng hulit maagang lalabas

Ayaw magtrabaho ng tapat at patas.

Ang iba namay nagamit ng dahas

Sukdulang pumatay sobra ng marahas

Ang konsyensia niyay naagnas ng lahat

Wala na itong kinikilalang batas.

Merong maliitan kung siyay magnakaw

Pakupit kupit lang sa bulsa ni Nanay

Meron namang milyong milyong yaman

Ang dinarambong sa kaban ng bayan.

Ano man ang uri nitong magnanakaw

Di lamang yaman ang pinagiimbutan

Kapangyarihan man kanyang ninanankaw

Sa pandaraya sa tuwing halalan.

Pag ikay nagnakaw ang iyong kinuha

Di lang pagaari't salapi ng iba

Pagsisinop nilay may ligayang dala

Masarap na bunga ay ninakaw mo pa.

Itong si Batuti kapatid ni Bato

Magnakaw sa Bayan ang siyang opisyo

Pag hindi natigil ang gawaing ito

Baka maganap na ay isang delubyo.

Si "BY" ang palayaw na bansag sa kanya

Biglang Yaman, biglang dumami ang pera

Sa mga barkaday ibinibida pa

Gawang pagnanakaw normal lang sa kanya.

Hoy Ka Batuting kapatid ni Bato

Mulat na ang tao sa kasalanan mo!

Taghoy ng mahirap di mo pinakinggan

Ang iyong inuna'y pangsarili lamang.

Mga hinanakit nitong mahihirap

Ay hindi mo pansin sa yong "pagkorap"

Di mo namalayan bayan ay nasadlak

Ang pagdurusa ay lubha ng talamak.

Ang mabansagan kang isang magnanakaw

Maitim na batik sa yong kataohan

Itoy parusa ng kasuklamsuklam

Na dala dala mo habang nabubuhay.

Nakatatak ito sa iyong pangalan

Tataglayin ito ng buo mong angkan

Ang yong mga anak at pinag-apuhan

Mamanahing bansag - lahing MAGNANAKAW!

Bato-bato sa langit wag sanang magalit

Wag ng mangatuwirat wag na ring ipilit

Wag naring pagtakpan ang mga nabangit

Ng mga gawaing sa mata lang marikit.

Para sa yo Randy: Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka"

XXV ANG PAROLA, ni Ka Noel

Ang liwanag nito’y nagsisilbing tanaw,

Sa mangag daragat, ay nagiging gabay.

Lalo’t kung talamak itong kadiliman,

Kay daling marating ng dalampasigan.

Sa bayan ng Paros, sa bansang Ehipto,

Ang unang PAROLA ay natayo dito.

Tanglaw na liwanag malaking serbisyo,

Na kinalulugdan ng maraming tao.

Tagapangalaga ay isang matanda,

Masipag, masinop, at hindi pabaya.

Kinang ng lampara ay laging alaga,

At puno ng langis ang sisidlang banga.

Dumating ang oras dapat magpahinga,

Tagapangalaga’y lubhang matanda na.

Ang pangangasiwa’y ihahabilin nya,

Ipagtitiwala ang kanyang PAROLA.

Ipinatawag nya anak na panganay,

Mga tagubili’y kanyang inihanay.

“Ang lampara anak ay tanglaw ng buhay,

laging pakintabi’t alagaang husay.”

“ At ang natatanging habilin ko sa ‘yo,

Wag matutuyuan ng langis sa baso.

Ang sisidlang banga’y huwag mawawalan,

Sisiguruhin mo na laging may laman.”

Sa una’y masinop sa mga gawain,

Batang iniwanan ng mga habilin .

Lampara’y alaga nitong pakintabin,

Langis sa tapayan alagang punuin.

Ng ito’y magtagal sa kanyang tungkulin,

Tila nalimutan ang mga habilin.

Naging maluwag sya at malilibangin,

Barkada ng lahat ang sa kanya’y turing.

Mga mangingisda bago magpalaot,

Pupunta sa kanya at makikiamot,

Ng langis na gamit ng bangkang pamukot,

Ulo nya’y kay dali nilang mapaikot.

At ganon nga lagi ang kanilang gawi,

Sa bait ng bata’y kay daling manghingi.

Langis sa tapayan ay nangangaunti,

Sa kabibigay ng patingi-tingi.

Minsan isang araw may biglang dumating,

Anonsyo ng bagyong kay lakas ng hangin.

Binata’y nagtungo sa dalampasigan,

Mga mangingisda ay pagsasabihan.

Subalit huli na ang kanyang pagpunta,

At lahat nga sila’y nangapalaot na,

Tagapangalaga’y sugod sa PAROLA,

Upang sindihan ang mga lampara.

Nilinis nya ito ng ubod ng kinang,

At anyo na sana itong sisindihan.

Ng kanyang mapansin langis na sisidlan,

Ay ubos na pala at wala ng laman!

Takbo agad siya sa mga imbakan,

Kung saan naroon ang mga tapayan,

At siya’y nanlumo sa natunghayan,

Wala ng langis ang mga sisidan!

Magkandarapa sya sa kanyang pagtakbo,

Tuktok ng PAROLA ay kanyang tinungo.

Naghuhumiyaw sya sa pagaabiso,

“MAGSIBALIK KAYO, MALAKAS ANG

BAGYO!”

Tinig nya’y nilunod ng malakas na hangin,

Buong papawri’y nilamon ng dilim.

Mga mangingisda’y puno ng panimdim,

Nasan ang PAROLA, liwanag na angkin.

Ang dalampasiga’y di nila narating,

Hindi nila alam kung saan susuling.

Ningas ng PAROLANG dati’y nagniningning,

Nang oras na iyon ay naging malagim.

Ang tanong ko ngayo’y sino ang may sala,

Sa sinapit nilang malaking trahedya.

Mga mangingisdang abosong talaga,

O ang tagapangalaga nitong PAROLA?

Kung ihahambing sa tunay na buhay,

Mga mangingisda’y mga mamamayan,

Tagapangalaga’y nasa katungkulan,

Tungkuli’y parehas na dapat gampanan.

Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka" by ka Noel:

XXI

HUMINGI KA AT IKA’Y BIBIGYAN

May isang lalaki na anak mayaman.

Masunuring bata at isang uliran.

Sa pinapasukan niyang pamantasan,

Ay sikat na sikat at isang huwaran.

Malapit na ang araw ng pagtatapos.

Ilang buwan na lang ang ipaghihintay.

Lalong pinagbuti at pinaghuhusay,

Upang maging ganap ang kanyang tagumpay.

Sa tuwing uuwi galing sa eskwela,

Siguradong siya ay dadaan muna,

Tindahan ng kotse ay magaabala,

Para silipin lang ang kotseng kayganda.

Pagdating sa bahay ikukuwento agad,

Ang magarang kotseng kanyang hinahangad.

Sa pagtatapos nya’y sanay maalala,

Ng butihing amang regalo sa kanya.

At dumating na nga ang dakilang araw,

Sa nangaroroon ay nangingibabaw.

Pinakamataas naging karangalan,

Ligaya sa puso ay naguumapaw.

Pagdating sa bahay pinatawag siya,

Sa prebadong kwarto sila lang mag-ama.

Sa laki ng galak ay nagyakap sila,

At may iniabot ang butihing ama.

“Anak, sapagkat ikaw ay uliran,

Naging masunurin sa lahat ng bagay,

Ang bibliang ito’y aking binibigay,

Sanay basahin mo’t iyong maging gabay.”

Nanlaki ang mata ng anak mayaman,

Parang natulala at nagulumihanan.

Mandi’y nanginginig ang mga kalamnan,

Garalgal ang boses na kanyang tinuran:

“Limang taon ako na nagpakahirap,

lahat ng sabihin mo sa akin ay batas.

Alam mong isa lang ang aking pangarap,

Bakit biblia lang ang aking katapat?

At sabay talikod ng walang paalam,

Ang nabiglang ama ay hindi malaman,

Ano kaya itong naging kasalanan,

At ang anak niya’y may pinagtampuhan.

At mula nga noo’y di na sya nagbalik,

Tiniis ang ama sa isip winaglit.

Ni hindi sumulat wala ni gabanggit,

Kung saan nagtungo’t ano ang sinapit.

At ito ay labis na ipinagdamdam,

Ng amang iniwang nagaagam-agam.

Sa sama ng loob ng siya’y iwanan,

Katawa’y ginupo nitong karamdaman.

Sapagka’t mataas ang pinag-aralan,

Ang swerte sa kanya ay nagging magaan.

Agad umasenso ang kaniyang buhay,

Naging matagumpay sa kanyang larangan.

Kulimlim ang hapon waring nagbabadya,

Kalungkutang taglay nitong ala-ala.

Ang masayang kahapon nilang mag-ama,

Ay umuukilkil tuwing nagiisa.

Nakatitig siya sa may asotea,

Ng malaking bahay na pagawa niya.

Ng biglang dumating isang telegrama,

Na nagbabalitang ama ay patay na.

Agad ay sumugod sa dating tahanan,

Ang lumbay sa puso ay may kabigatan.

Malayo-layo rin ang pinanggalingan,

Luha’y walang patid habang naglalakbay.

Ang sama ng loob ay lalong sumidhi,

Di na ‘nya inabot ang amang lugami.

Parang isang batang nawalang kandili,

Sinusurot siya ng kaniyang budhi,

Ang dating silid na may ala-ala,

Huling pagninig nilang mag-ama.

Agad sya’y nagpunta at doo’y nakita,

Puno ng alabok ang isang biblia.

Kung anong itsura ng kanyang iwanan,

Ay ganoon pa rin ang kinalalagyan.

Ito’y dinamput nya’t kanyang hinawakan,

At napansin niyang may palatandaan.

Sa pahinang ito ay kanyang binuksan,

At sa mga berso’y kanyang natunghayan:

“Humingi ka at ika’y bibigyan,

ikaw ay kumatok, at ika’y bubuksan.”

“Kung ang anak mo ba’y gusto ng tinapay,

Sa kanya’y bato ba ang ‘yong ibibigay?”

Kung siya nama’y humingi ng isda,

Ibibigay ba’y ahas upang sya’y matuka?”

“Pagmasdan mo ang ibon sa parang,

Sila’y kumakain kahit di maglinang.”

Ang mga bulaklak, sari-saring kulay,

Kahit si Solomon ay di nabihisan.”

“Kung ang mga ito’y kanyang inaruga,

Ikaw pa kayang kanyang pinagpala?

Mahal ka ng Diyos na nagbigay buhay,

Lahat ng hiling mo sa ‘yoy ibibigay.”

At siyay nagisip sa mga nabasa,

Bakit kaya ito’y may tanda si ama,

Nangangahulugang ibig ipabasa,

Ng ang biblia’y iniaabot ‘nya.

Hindi pa rin niya gaanong masakyan,

Mga bersikulo’y anong kahulugan,

Ng sa pagbuklat nya’y may nakapang laman,

Sobreng nakaipit sa mga pagitan.

Ng buksan niya ito siya’y nanggilalas,

Luha’y namalisbis, sa mata’y tumagas.

Ang isip nya’t diwa ay gustong tumakas,

Sa surot ng budhing lalong umaantak.

At doon lamang niya ito napagtanto,

Ang ibig sabihin salita ng Guro.

Ang susi ng kotse na pinipintuhong,

Regalo ng ama ay hindi nabigo.

Mahal ka ng Diyos na nagbigay buhay,

Lahat ng hiling mo sa ‘yoy ibibigay.

Sa kanyang panahon at pamamaraan,

Wala kang gagawin kundi ang maghintay.

Halaw sa libro ng "Mga Tula ni Kaka" by ka Noel

XXIII MAY DALAWANG KAHON

Ako ay binigyan ng dalawang kahon,

Kaloob sa akin ng dakilang poon.

Isang kulay itim na may tagubilin,

Na ang isisilid ay mga panimdim.

Galit at pighati mga kabiguan,

At sama ng loob na walang batayan.

Ito ang ilagay at dapat ilaman,

Sa itim na kahong bigay na sisidlan.

At ang isang kahon nama’y ginintuan,

May tagubilin ding dapat na ilaman.

Ang mga tagumpay at kaligayahan,

Ang mga pag-ibig sa aki’y nanahan.

At ang tagubilin ay aking sinunod,

Sa itim na kahon aking ibinunsod,

Lahat ng pighati at sama ng loob,

Mga paglililo’y dito ibinukod.

At sa kahong ginto’y aking inilaman ,

Ang mga ligaya’t mga katuwaan.

Mga pagmamahal na aking binigay,

At aking tinanggap sa mga nagmahal.

At sa pagdaan ng maraming araw,

Ako’y may napansing hindi karaniwan.

Ang itim na kahong laging sinisidlan,

Ay di bumibigat at laging magaan.

Ako ay nagtaka’t aking siniyasat,

Kung bakit ang kahon ay di bumibigat.

Gayong kay dami ng ditoy nailagak,

Sa ilalim pala ay mayroong butas!

Hindi nakatiis aking itinanong,

Bakit po may butas ang itim na kahon?

Mapait na laman na aking kahapon,

Saan po napunta ang mga linggatong?

Ngumiti ang Diyos at siya’y nagbadya,

“Sinadya Kong butas ang kahon ng sala.

Upang ang pighati’y di na maalala,

Ang lahat ng ito’y sa Akin pumunta.”

At ang gintong kahong iyong pinagsidlan,

Ng mga tagumpay at kaligayahan,

Lagi mong buklatin at iyong bilangin,

Ang mga biyaya na galing sa Akin.”

Mula ng tanggapin mga kahong bigay,

Ay naging masaya itong aking buhay.

Lalo pa’t alam kong mga salang taglay,

Sa butas ng kahon ay mahihiwalay.

Pag dating ng gabi at bago humimbing,

Aking sinusunod kanyang tagubilin,

Ang mga biyaya na aking inangkin,

Hindi nalilimot na ito’y bilangin.

At ang gintong kaho’y lalong bumibigat,

Sa dami ng biyayang aking tinatanggap.

At kahit may dusang minsa’y nalalasap,

‘Di na napapansin pag labas sa butas.

At lahat nga tayo’y may dapat paglagyan,

Ng ating damdamin sa tamang sisidlan.

Subali’t madalas nakapanghihinayang,

Na ang mga ito’y nangakatiwangwang.

Mga kasawia’y ating kinikimkim,

At sinasarili sa mga puso natin.

Ang mga biyayang sa ati’y dumating,

Binabali’y wala’t ayaw pagyamanin.

Kung ang iyong kahon ng mga hilahil,

Ay di gumagaan sa mga panimdim,

Butas sa ilalim ay iyong suriin,

Baka natatakpan ng budhing maitim.

IGINUHIT SA LUHA, Batang Patio 

February 1, 2006 

Ang damdami'y namimitig, sa daigdig na walang pantig 

Sa kawalan nakatitig, naghahagilap ng pahiwatig 

Hanap nawalang karangalan na inagaw ng inampalan 

Malaking kahangalan, sa mababang antas hinatulan 

Saliwang-isip 'di maarok, matalim na titig tumutusok 

Mapait na lasa'y nilulunok, hiningang-habol tumitighok 

Igkas ng init humuhulas, angas ng diwang pumipiglas

Lakas ng singaw dumadaplas, langgas-pawis nadupilas 

Madalas kitang tinatanaw sa malabong tubig inaaninaw 

Mga pangitaing lumilitaw na sa mga ulap natutunaw 

Isang multong malik-mata, kung ano-ano ang nakikita 

Sa isipa'y nakapinta, kahit saang sulok magpunta! 

Mga gunitang nangunguhit, tinta ng plumang gumuguhit 

Pagkatulalang pumapalit, damdaming uhaw nangungulit 

Lumang awiting dumadalit, pilit na tunog sumasal-it 

Hatid ng hanging lumalapit, init at lamig pumapalit 

Ang kalungkutang sakbibi, nagsusumiksik sa tabi 

Dalahing pilit iwinawaksi, sa harap ng piping-saksi 

Malupit na mundong natutulog, pusong windang nadudurog 

Perlas ng luhang umimbulog, nagtigulong at nahulog 

Hindi ako nalulungkot, nagkakamali ka ng akala 

Ako lang ay natatakot, kapag sumobra ang saya 

Kung labis daw sa kasayahan, napipigil ang letra 

Lumalagpak, tumatatak kapag iginuhit sa luha!

DAPIT-HAPON SA DALAMPASIGAN 

January 23, 2006 

Tuwing dapit-hapon ay pinapasyalan

Paglubog nitong araw ang inaabatan 

Minamasdan ang lawak ng karagatan 

Kulay-abo't kahel ang dalampasigan 

Matindi ang paghanga't pagkabighani 

Kay ganda ng tanawing nakakabalani 

Sa nadaramang tuwa'y walang pangimi 

Itong baling-sasayaw, mangani-ngani 

Salagintong buhanging kumikinang 

Napakatiyaga ng hanging bumibilang 

Nagduruyang kamalayang humahanga 

Gumagala ang paninging namamangha 

Hinahalikan ng buhangin ang mga paa 

Matyagang nagtatampisaw sa aplaya 

Pinagmamasdan ang bawat talsik ng alon 

Humahampas-hampas, tumatalon-talon 

Niyayakap ng mga ulap ang buwan 

Kislapan ang mga bituin sa kawalan 

Sa bawat pagkutitap nag-aagawan 

Waring mga alitaptap sa kalawakan 

Sa mabuhanging pasigan natatagpuan 

Ang kadluan ng diwa't katahimikan 

Saklob ng kalangitan ang kanlungan 

Sa kalooba'y may dalang kaluwagan 

Tumatakbo ang mga dalahing palayo

Nagsisidapo sa hanging dumadapyo 

Siphayo'y nagsasabula't dagliang naglalaho 

'Di na alintana ang kabihasnang malayo 

Dalampasigang kanlungan ng panaginip 

Kapag kapiling ka'y walang pagka-inip 

Gumiginhawa ang pakiramdam ng isip 

Ang mahiwagang kasiyaha'y hindi malirip! 

http://www.friendster.com/profiles/batangpatio  

Sa Pag-abot ng Bituin,

Amor Salceda Kagahastian

Enero 7, 2006

Kumikislap-kislap sa dilim ng gabi

Tila nanunukso, saka sinasabi

Halika nga rito, dito sa aking tabi

abutin mo anuman mangyari.

Sa aking pagtanaw doon sa kalawakan

Pagsapit ng gabi ako ay namamanglaw

Matayog na langit, mailap na tanglaw

Paano aabutin, kapos yaring kamay.

Ginawa kong hamon at isang patnubay

Pag-abot sa bituin pagdating ng araw

Ako ay mag-aaral, ako ay magsusuhay

Wastong kaalaman gagawing hagdanan.

Maraming balakid sa akin humarang

At maraming hirap ang pinagdaanan

Tingin ko sa bituin pagkakinang-kinang

Pagkahirap mandin itong mahawakan.

Habang tumataas ang pinag-aralan

Lalong umiilap itong kapalaran

Ang mithing bituin lalong tumataas

Malimit magtago sa likod ng ulap.

Nang inakala kong ako ay nagtagumpay

Hawak na sa kamay ang talang makinang

Bakit tila hungkag aking pakiramdam

Ang tuwa sa puso ay dagling naparam.

Paimbabaw lamang ang kaligayahan

Sapagkat naligaw, namali nang tanaw

Iba ang bituing hawak sa aking kamay

Ang tunay na tala ay ayun, naiwan.

Nakalimutan kong ang lalong makislap

Ay talang gumabay doon sa mga Pantas

Sa Puso ng Musmos doon nakalagak

Ang Tunay na Bituin na dala ay galak.

BIYAYA NG PASKO

December 24, 2005  

Kapag pasko'y malayang nangangarap 

Nang isang masaganang hinaharap 

Matiwasay ang buhay na bubungad  

Kapayapaan ng mundo, laging hangad 

Sa tagumpay man o kabiguan 

Sa kahirapan man o kasaganaan 

Sa kaguluhan man o kapayapaan 

Diwa nito'y ating masumpungan 

Hiwaga ng pasko, sana'y magkabisa 

Upang maging ganap, hindi mabilasa 

Sa mga minimithi at mga ninanasa 

Masaganang buhay, s'yang matamasa 

Kasunod ng pasko ay ang bagong taon 

May hatid na panibagong pagkakataon  

Bagong pagharap sa bagong pananaw 

Panibagong pag-asang 'di natutunaw 

Maging isang buhay sanang sagisag 

Sa pag-ibig ng Diyos tayo'y magtatag 

Upang sa kasamaa'y maging kalasag 

Walang pagkamaliw at pagkabasag 

Ito nga marahil ang biyaya ng pasko 

Taon-taon na lang, nangangarap tayo 

SIYA'y papurihan at pasalamatan  

Sa walang hanggang kadakilaan! 

MALIGAYANG PASKO AT MASAGANANG BAGONG TAON SA LAHAT!!! 

http://www.friendster.com/profiles/batangpatio (Isang paglingon, isang pagtanaw)

Amor S. Kagahastian 

Unang araw ng Enero. 2006 

Lumang taon ay lumisan upang bigyang-daan 

Bagong taon na dumatal hintay ng sambayanan 

Kahit puso ay akibat at tigib ng agam-agam 

May saya at pag-asa sa malayo tinatanaw. 

Sikaping maiwaksi ang pait ng kahapon 

Ang mga sigalot sa limot ay ibaon 

Pahirin ang luha, alisin ang lungkot 

Sikaping itapon katuwirang baluktot. 

Sa ating paglingon sa ating kahapon 

Tiyaking ang sugat ay ganap nang hilom 

Bawat pagkabigong sa puso'y nakuyom 

Alpasang mabilis, sa hangin itapon. 

Masasayang araw ay alalahanin 

Ang gawang mabuti ay panatilihin

Pag-ibig sa kapuwa ay palaganapin 

Pag-asa'y tanawin nang mayrong paggiliw. 

Anumang hilahil ang dala ng mundo 

Huwag mabagabag, huwag magpakalito 

Pagkat mahal ng Diyos tayong Pilipino 

Kahit naghihirap, babangon din tayo. 

Bukas na darating ating salubungin 

Ng masuyong ngiti, sabay ng dalangin 

Diyos, aming pagsamo ay Inyo ngang dinggin 

Kami ay tulungan, Inyong kalingain. 

Sa bawat biyaya na ating makamit 

Ating pasasalamat ay ipaulinig 

Sumigaw, humiyaw o kaya'y umawit 

Diyos ay dakila, Diyos ay pag-ibig! 

Maganda ang bukas, maganda ang buhay 

Sapagka't ito'y biyaya ng Maykapal 

Umasa't maghintay na ang kabutihan 

Sipag at pag-ibig , gagantimpalaan.

 PASKO, MAGANDANG DAAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) December 18, 2005

Ang simoy ng hangi'y malamig 

Salimbayan ang paskong-himig 

Na siyang lalong nagpapatingkad 

Ng emosyong walang katulad 

Panahong laging pinanabikan 

Ng lumampas na kabataan 

Ngunit ngayo'y bakit hungkag? 

Hagilap sa sarili't inu-untag? 

Ano ba talaga ang kailangan? 

Upang madama ang kasiyahan? 

Dapat bang basta na lang hayaan? 

Na manaig ang kalungkutan? 

Napakaraming mga katanungan 

Ang naghihintay ng kasagutan 

Ano nga bang mga katangian? 

Na mayroon ang mayayaman? 

Mga dalahi'y nagpapatigas ng puso 

Habang nag-u-umalpas ang pasko 

Patuloy ang taasan ng mga presyo 

Gobyerno pa'y nangpe-pendeho 

Napakaginhawa ng mga karaho 

Habang si pobre'y panay-trabaho 

Walang katapusan ang kalbaryo 

Si Juan de la Cruz nagdidiliryo 

Ano nga ba ang dapat gawin? 

Upang mapalitan ang tanawin? 

Sadyang napakahirap na isipin 

Ang kasalatan at dalahin 

Ano pa ma'y magpasalamat 

Kahit na sa ginhawa ay salat 

Napakarami pang mga biyaya 

Sa ating harapa'y nakatihaya 

Malinis na trabaho't propesyon 

Mata-tatag na relasyon 

Kahit pa may diskusyon 

Silbi pa ring inspirasyon 

May kayamanang kalusugan 

Nananatiling malakas, nabubuhay 

May mabubuting kaibigan 

At marami pang ibang bagay 

Diwa ng pasko'y nasa puso 

Nasa damdamin ng mga tao 

Kahit pa nga gaano katuso 

Maraming mga arte't kapritso 

Magandang daan ang kapaskuhan 

Sa pagmamahalan, pagbibigayan 

Sana'y matagpuan ang kasiyahan 

Isang payapang mundo't sanlibutan!

BANAAG NG SINAG 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

December 14, 2005

Magmula sa pagkabata 

Walang hilig magtumata 

Wala namang mahihita 

Sa paggawa ng mga muta 

Kung magtumata ka't magising 

Sa'ting mundong gumigiling 

Walang katapusan ang paghiling 

Nagkakatililing, nalalasing 

Bilang pangkaraniwang tao 

Marami tayong mga plano 

Sa mga ganoon at ganito 

Siguradong mararating ko 

Nangangarap magtagumpay 

Maginhawang pamumuhay 

Maranasan magagandang bagay 

Konkretong simpleng bahay 

Maraming lumampas, naranasan 

Hindi nangyaring kagustuhan 

Nangliliit, pinanghihinaan 

Nagpupumilit makiraan 

Pagkaminsa'y nalulungkot

Ang kalooba'y nagkukukot 

Sa daana'y susukot-sukot 

Nanglalambot, natatakot 

Naglalabuang transaksyon 

Nahahayong walang direksyon 

Nakukulambuang imahinasyon 

Nakakulubong na destinasyon 

Hinahanap ang sumpungan 

Naghahagilap ng hugpungan 

Tanging SIYA ang sumbungan 

Sana'y masinagan at tulungan 

Binibigkas ang katuparan 

Pag-asa bukas sana'y dulutan 

Banaag sa Panginoon ang sinag 

Isang tanglaw na maliwanag!

MAHIRAP MAGHINTAY SA WALA 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

December 5, 2005

Sa lahat na parte ng katawan 

Puso ang may katangahan 

Napakahirap pagsabihan 

Wala pa itong paninindigan 

Napakahirap pang sawayin 

Di ganun kadaling bolahin 

Di mo pa pwedeng lokohin 

Nungka pang ika'y dinggin 

Ang mga tao daw, matatalino 

Ngunit suko sa balintunang puso 

Kapag umibig walang sinisino 

Inililipad ng hangin ang pagkatuso 

Pusong anong hirap sawayin 

Sabihin mang 'wag, tuloy pa rin 

Walang ginawa kundi magmahal 

Sulimpat na damdamin nakasunghal 

Mahirap talaga ang magmahal 

Madalas maghintay ng matagal 

Nakakangalay, nakakapanghal 

Pobreng sakong halos mapunggal 

Mahirap maghintay sa wala 

Palinga-linga't tumitingala 

Umaasang may magpapala 

Mayroon nga kayang himala?

UNANG ARAW NG DISYEMBRE 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

December 1, 2005

Pumasok na ang buwan ng Disyembre 

Si Sheba'y natutuwa't kinakalambre 

Super-excited na po siya siempre 

Sa handa kay beybi Gabriel na sobre 

Napakaraming pinagkaka-abalahan 

Ginagala niya ang mga pamilihan 

Nakanganga ang kahong balikbayan 

Damdami'y tigib ng kasiyahan 

Sa loob ng isang buong-taon 

Pasko ang masayang panahon 

Kahit mga nasa liblib na nayon 

Gayundin ang mga katuwaa't layon 

Dakilang araw na pinanabikan 

Bawat tahana'y nagagayakan 

Waring kaligayaha'y may katiyakan 

Sa damdamin ng sambayanan 

Malamig ang simoy ng hangin 

Diwa ng pasko'y nasa damdamin 

Kayganda ng paligid sa paningin 

Kayraming mga nais na gawin 

Isang karanasang 'di matatawaran 

Bawat puso'y tigib ng katuwaan 

Sana'y mapuno ng katahimikan 

Ang buong mundo't sanlibutan!

MUKHASIM 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

November 22, 2005

i 

Nagsasalimbayan ang mga repleksyon 

Nagugulumihanan sa balitang nakahayon 

Papaano pa nga ba ang magagawa ngayon? 

Nakamasid sa salamin mula ng magbangon 

ii 

Nananatiling nabubuhay sa pag-asa 

Pagdating nitong umaga ay umaasa 

Sa mga pagpapalang makakasapat 

Sa daloy ng mga biyayang mapapatapat 

iii 

Walang-wala sa hinagap ang maglakbay 

Kung may mga nakasakbat sa buhay 

Mga tanim na tampo na 'di maglubay 

Tumubo sa loob may buntot at sungay 

iv 

Ang mga kasalanan ay kasalanan 

Di dapat bigyan ng mga katuwiran 

May hatid-dilim sa kinabukasan 

Huwag magtaka kung nahihirapan 

v 

Nakakatatag nga ba ang pagsubok? 

Sa kadluan ng buhay na sinasalok? 

Nakakatibay nga ba't nakakalubag? 

Sa katawang-lupang naduduwag? 

vi Walang humpay ang bira ng unos 

Hampas sa dibdib na nangangalunos 

Uma-asa sa dating ng payapang pag-unos 

Pasasaan nga ba't makaka-ungos 

vii 

Hinahagod ng tingin ang salamin 

Napapagod ang mukhang may asin 

Emosyong hinihila ng mukhang maasim 

Sa sarili'y nangdiri ng pakasipatin 

viii 

Ngiii! Ay anong sagwa nga pala 

Kaya praktis na emote ay tigilan ko na 

Gusot-gusot na mukhang napakasama 

Pobreng salami'y halos mabasag, nagsawa!

PASKO ARAW-ARAW? 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

November 30, 2005

Itinatanong ko sa aking sarili 

Sapagkat hindi makapagmarali 

Marami sa kahirapa'y nananatili 

Maginhawang buhay hindi mapili 

Ano nga baga ang kahulugan? 

Nitong sasapit na kapaskuhan? 

Ano nga baga ang tunay na diwa? 

At ano ang ating magagawa? 

Napakasarap nga sigurong mabuhay 

Kung nakararami ang mapagbigay 

Kahirapa'y may alalay at suhay 

Sa kapangyariha'y 'di nagbabangay 

May iba't ibang kahulugan ang Pasko 

Sa bawat diwa't isipan ng tao 

Wagas na pagmamahalan ang ugat 

Kung saan ang mga pinoy nagmulat 

Maraming kahulugan ang paskong nilumot 

Ang mga iba'y nangabaon na sa limot 

Walang magawa'y naiwang nagkakamot 

Ang iba'y nagmamadali't nagkukumamot 

Sa tag-hirap na makabagong panahon 

Modernong teknolohiyang mapanglamon 

Masasamang bisyong mapang-gumon 

Napakaraming tao ang 'di maka-ahon 

Nakararami ang mga 'di kuntento 

Sa halos lahat ng bagay, mga aspeto 

Palaging kulang, hindi makumpleto 

Sa pag-aagawan 'di magkandatuto 

Masasabi pa kayang pasko araw-araw? 

Kung ang kahirapa'y nagtutungayaw? 

Kabulukan ng gobyerno'y umaalingasaw 

Umaalingawngaw na bangaw at langaw!

HIWAGA'T MAHIKA NG PASKO 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

November 29, 2005

Nadarama na ang kapaskuhan 

Kahit na nasa malayong bayan 

Bitin ma'y naliligayahan 

Puso'y tigib ng katuwaan 

Katangi-tanging panahon 

Sa loob ng buong-taon 

Ang hangad ay kapayapaan 

At kagandahan ng kalooban 

Sa isipa'y 'di nawawala 

Mga minamahal at kakilala 

Siguradong ang lahat ay abala 

Sa kanya-kanyang paghahanda 

Nagagayakang krismas-tri 

Kabi-kabila ang mga parti 

Gumigising sa simbang-gabi 

May ngiti sa labing bumabati 

Nagkikislapang mga ilaw 

Makukulay na parol nakadungaw 

Katuwaang ayaw magsibitaw 

Sa mga batang makutawtaw 

May mga nagkakaroling

Kung saan-saan sumusuling 

Mainit na tsaa at bibingka 

Puto-bumbong makikita 

Sa kalagitnaan ng pagdarahop 

Isinilang ang mananakop 

Sa isang abang sabsaban 

Tanglaw tala ng sanlibutan 

Punong-puno ng pag-asam 

Kahit may pangamba't agam-agam 

Isang masaganang bagong taon 

Ang kahilingan sa Poon. 

Katiwasayan ng kalooban 

Malayo sa krisis, mga kaguluhan 

Mga kaibigang tapat, maaasahan 

Sana'y biyayaan lahat ng kasaganaan 

Pawiin ang makulit na alalahanin 

Kalimutan muna ang mga suliranin 

Hiwaga't mahika ng pasko ay damhin 

Mga problema'y 'wag munang gambalain!

LUNGGATING IDINUDUYAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

November 28, 2005

Nanatili sa mababang kalagayan 

Di sumusuko sa kapalaran 

Sa bawat likod ng mga kabiguan 

Hanap ang tagumpay sa bawat daan 

Matuling lumipas ang mga araw 

May gumugurlis na balaraw 

Pag-asang lumulubog-lumilitaw 

Palutang-lutang na palitaw 

Minsa'y nabubusalan ang bibig 

Hindi maibulalas ang ibig 

Halos ikaiyak ang ambon 

Sa gitna ng halakhak tumabon 

Madalas matangay ng guni-guni 

Sa diwa'y nakasilip humuhuni 

Mataman ang pagmumuni 

Ano nga baga ang naani? 

Nalulungkot, nagduduyan 

Sa mga gunitang salimbayan 

Mga pangitaing nagkakawayan 

Mga nakaraang pinag-awayan 

Alam ng marami na bungisngis 

Mababaw ang ligaya't malangis 

Nasa likod ng ulap ang panangis 

Animo'y payaso ang kawangis 

Nalalaglag ang mga dahon 

Matuling maglayag ang panahon 

Nagpupumitlag, umaahon 

Magpakatatag ng mahinahon 

Sa mga lunggating idinuduyan 

Kalungkuta'y walang karapatan 

Ilibing, takpan ng kaligayahan 

'wag mangalumbaba't maguluhan!

ALAMAT NG PANGARAP 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

September 27, 2005

Isang mapangarapin ang naglagalag 

Nagbilang ng bituin kahit maliwanag 

Sa bigwas ng kahirapa'y 'di papayag 

Matinding pag-asa ang nababanaag 

Nagsimulang mangarap nang disasais 

Nakamaang ang mga as-is at barnis 

Humahagis na alikaging lumalabis 

Gumigiyagis ang pugong nagti-titis 

Naghabol maging sa mga kalendaryo 

Naggalugad sa lahat ng mga diyaryo 

Bawat sulok ng kagubata'y dinarayo

'Di inalintana ang taas ng kalbaryo 

Maano bang mabingit sa tagulaylay 

Kung oyayi ng pangarap mabubuhay 

Umaasang maalwang bukas babatis 

Magbubunga din ang pagtitiis 

Pinitis na sikmurang naka-impis 

Pinagkasyang lukbutang manipis 

Pangarap na nauwi lang sa hinagpis 

Napahagis ang nakabaong pagtitiis 

Napakalamig ng simoy na sumaboy 

Ang nais paghanduga'y nangaluoy 

Doon sa huling hantungan nagsituloy 

Papaano pa nga ba magpapatuloy? 

Maginaw na mundong nagdidilim 

Nagunaw na pananaw napailalim 

Bakit kaydali namang nagsipanaw? 

Nasaan na ang haligi't ilaw? 

Pinatimbuwang ang lumang takot 

Naglakas-loob na maghakot 

Mas malungkot nga ang lungkot 

Mga patak ng luha'y pinutot 

Pangarap na lumayo't lumipad 

Naghihintay ang pintuan ng siyudad 

Panulat na nagsiwalat ng alamat

Nagdudumilat ang mga lamat 

Nakayakap ngayon sa panghihinayang 

Bukod sa pagsisising walang hanggan 

Matutuyo din ang katawa't mababaog 

Alamat ng pangarap na 'di naihandog!

TABINGING TIMBANGAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

September 21, 2005

Isang anay ang kasinungalingan 

Na sumisira sa anumang ugnayan 

Magsinungaling ka lamang minsan 

Hindi na muling paniniwalaan 

Kayrami ng nagkasirang relasyon 

Nagkahiwa-hiwalay na mga unyon 

Mga pagsasamahang nagrebolusyon 

At pagmamahalang nagkombulsyon 

Mga pakitang paluhod-luhod 

Halos magasgas na si gulugod 

Papuring mga awit ang kasunod 

Sa kasinungalingan naman nalulunod 

Maraming tao ang naloloko 

Kahit pa ang mga bilmoko

Kasinungalingang inilalako 

Mga pangakong napapako 

Tabinging timbangan ng katarungan 

Katotohanang tinalupa't hinubaran 

Ang bulag nakisama sa karamihan 

Habang ang bingi'y nakipagtawanan 

Nagkawatak-watak ang mauutak 

Habang kapalpaka'y pumapalatak 

Napakalagapak ng pagpatak 

Paghihinayang ang natatak!

HALAKHAK SA TABI NG BAKOD 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 28, 2005

Sa tuwing umaga'y madalas naglalakad 

Habang ang pagsikat namumukadkad 

Magkasangang landas ang nabubuglawan 

Ang mga mukhat tanawi'y pangkaraniwan 

Nakasilip ang pag-asa sa twing umaga 

Nakalakip ang halik at buntong-hininga 

Matimyas ang pulot, maantak ang kirot 

Ligaya ang dulot, minsay nalalapirot 

Mga lagas na dahong naipon sa sulok

Walis na ginamit dooy nakaluklok 

Ang ibay inihagis ng hanging mapusok 

Nilalaro-laro kung saan-saan natusok 

Dahon ng makahiyang nakatihaya 

Pagka di nakikitay nagpaparaya 

Huwag kakantiin at di mo madadaya 

Agarang tumitikom, parang nanunuya 

Ang halaman doo'y mga nakayungyong 

Mabubulaklak na animo'y mga payong 

Ang mabugsong hanging paurong-sulong 

Sa guwang na damdamiy nakakatulong 

Madalas hinahabol sa landas ng pag-iisa 

Tumatambol-tambol sa mundong nabalisa 

Nananaghilit walang maipagmamalaki 

Nagkamali-mali, sinisisi ang sarili 

Saklot ng damdaming nagsasapot 

Nakasingit mga takot na sumusulpot 

Sinusulit ang kinitang kakarampot 

Pasuling-suling, baka makadampot 

Sa bawat mga saglit na nawawaglit 

Nakakatuklas ng mga pagka-inggit 

Sa mga pag-idlip, dooy nakasilip 

Hindi na maisip, walang kahulilip 

Ang mga pangambay sumasalakay

Sa takbo ng buhay na nakasaklay 

Nanunulay sa tulay na mabuway 

Kulay na mapusyaw, walang kabuhay-buhay 

Isang multong nananakot ang taglagas 

Maruruming kamay na di naghugas 

Nawalat nabubot ang panghimagas 

Pagsasamang naluoy at nagkapingas 

Ang mga halakhak sa tabi ng bakod 

Kalungkutat ligayay magkakabukod 

Dooy nagsitulak, dooy pinagbuklod 

Darating panahong hihina ang tuhod 

Ang matining na boses ay gagaralgal 

Mangunguluntoy ang balat na nakatigagal 

Maghahagilap mga kamay na napapagal 

Lilipas ang lahat at hindi magtatagal

ANG DAPAT NA PAG-IPUNAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 29, 2005

May isang nilalang na matamang nag-iisip 

Nakakaramdam ng kahungkagang di malirip 

Sakbibi ng damdaming hindi maipaliwanag 

Nalalabuan ng isipan, naghahanap ng liwanag 

Ang mga nilulunggatiy narating ng maluwalhati 

Ngunit isipay gulong-gulo, nagtatalot nahahati 

Nangangapa, naghahanap, ano pa ba ang kulang?

Samantalang yumaman at sa ibay nakalamang? 

Nagtagumpay at narating ang mga pangarap 

Halos lahat ng hinahanap nandoon na sa harap 

Kahit ano ang kailangan, dagliang nagaganap 

Ngunit di masiyahan, naghahanap pa ng lingap 

Hindi matagpuan ang kapayapaan ng kalooban 

Pinagsasawaan nasa harapang kayamanan 

Kasaganaang lumalabis ay wala ng paglagyan 

Namumuwalang manika na walang kasiyahan 

Nakamit ng lahat mga bagay na materyal 

Nakaligtaan naman ang buhay na espirituwal 

Wala ngang halaga ang kayamanang natipon 

Kung dukha naman sa harap ng Panginoon 

Wala nga sa yaman ang tunay na kaligayahan 

Kapayapaan sa itaas di rin dito matatagpuan 

Nasa pananampalataya ang tunay na kasiyahan 

Pagpapala ng Maylalang ang dapat na pag-ipunan!

ANG MATA 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 23, 2005

Bansang nakakadismaya, maraming naglalayasan 

Nagnanais na matakasan ang mga kaguluhan 

Mga presyong nagtataasan mahirap ng abutan 

Opisyales ng bansa, kayamanay pinagnanasaan 

Dagsa-dagsang mga pinoy, patuloy na umaalis 

Itong paghihirap sa buhay pilit na pinapalis 

Nagpasyang maglakbay upang guminhawa 

Maalwang bukas ang hangad sa iniwang pamilya 

Mundong kinulayan puno ng kasinungalingan 

Walang kapanatagan tigib ng kaguluhan 

Maraming pumipili sa ibang bansa mandayuhan 

Mga ibong nagliliparan ang hanap kapalaran 

Mga bulaklak may natutuyo kagaya ng halaman 

Parang bungkos ng pananim, binunot sa taniman 

Sa patuloy na pananaig nitong mga kasamaan 

Ito may matutuyo at mayroong katapusan 

Winawasak ng Panginoon ang buhay ng malalakas 

Kapag Siya ang kumilos, kasamaay magwawakas 

Walang makakatakas at walang makakaligtas 

Matatalas na mga mata ang sa atiy nagmamalas

PANAGINIP(2) 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

September 3, 2005

Ang orasang tumiktak hindi ay na mapigilan 

Pagal na kataway dahan-dahang napipilan 

Pumailanglang na diway tuluyang naglakbay 

Umilandang, pumaimbulog at itoy natangay 

Palutang-lutang, pakiramdam ay napakagaan 

Tanging kaligayahan ang syang naramdaman 

Paligid na napapalibutan ng mga kagandahan 

Lantay na kulay asul ang tanging nakapag-itan 

Pantay na walang kaulap-ulap ang kalangitan 

Walang hangganan ang kalsadat mga daan 

Damang-dama sa paligid ang kahiwagaan 

Di maipaliwanag, magkakahalong naramdaman 

Nabiglang naglalakad sa paligid na maliwanag 

Wala namang araw na nagbibigay ng sinag 

Magandang paligid na puno ng mga bulaklak 

Sari-saring mga kulay na naghahatid ng galak 

Ang kapaligiray nababakuran ng mga hiyas 

Napakaputi ng pintuan na animoy isang perlas 

Natitigib ang paligid ng matatamis na awitan 

Nakakasilaw ang liwanag na di kayang titigan 

Biglay gumulong, doon sa sahig nagkalabog 

Kasabay ang cellpong napakalakas ng tunog 

Hindi narinig ang alarma sa sarap ng tulog 

Drayber na sundo, nasa pintot nagdadabog 

Ang mga nasaksihay isang malaking palaisipan 

Kung yun ang kamatayay di pala dapat katakutan 

Magkakahalo ang nadama na batbat ng kasiyahan 

Ako yatay nakalabit, upang itoy paghandaan!

HUWAG MAGPAKULELAT 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 24, 2005

Ano nga baga ang mas nakakagulat? 

Maliban sa magandang sikat ng araw? 

Hindi natin pansin sa unang pagdilat; 

Na siyang nagaganap sa araw-araw? 

Bughaw na langit, abot ng tanaw 

Busilak na ulap na kay linaw 

Sa unang pagsikat ng haring araw 

Kayganda ng umagang pumapandaw 

Ang mainit na sikat ay ating damhin 

Pakinggan bawat bulong nitong hangin 

Igala sa magandang paligid ang paningin 

Di ba itoy nakamamanghang isipin? 

Sa bawat liwanag ng kanyang sinag 

Panibagong pag-asa ang mababanaag 

Mga dalahin sa dibdib ay magluluwag 

Kayat harapin natin ng walang liwag 

Panibagong araw, panibagong laban 

Bagong pag-asa ang kahulugan 

Nagbubukas ng mga posibilidad 

Na sumusubok sa mga abilidad 

Bukang-liwayway na nagdudumilat

Buklat ng bagong pag-asa sa lahat 

Pag-asang nasulat sa buhay na salat 

Wag ng magpa-eklat, para di makulelat!

PANANGIS SA DISYERTO 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

September 3, 2005

Minsay hindi na makita ang liwanag 

Maraming bagay ang di maipaliwang 

Buwan, bituin nawawalan ng tanglaw 

At nalulunod sa dagat na mapanglaw 

Magkakasunod ang mga pagsubok 

Walang katapusang pakikihamok 

Kinakalawang na ang talim ng gulok 

Nabubulok ang lukbutang magapok 

Nakatagong panangis sa disyerto 

Hagupit ng hanging nagkonsiyerto 

Ang mga buhangiy paruot parito 

Mga alikabok na hindi natuto 

Hinahahaplit at hinahagupit 

Ng mundong minsay napakalupit 

Sa matatalim nangungunyapit 

Kahit ano pa ang mga sumapit 

Ang halakhak ay namumukod 

Patak ng luha ang naka-ayukod 

Ang mga panagis na nakatalikod 

Pilit na ibinaon sa likod ng tukod 

Kinabukasang nagdadalamhati 

Igkas ng katawang magkakahati 

Magkakaiba ang mga lunggati 

May mga nagtatago ng mga ngiti 

Natutuyo na ang bukal ng langis 

Kalangitay patuloy ang panangis

Paliit-paliit na ang daigdig 

Inosenteng dugo ang nadidilig!

PITLAG NG PANAMBITAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

September 5, 2005

Nais kong bugkalin ang kalansay sa apog 

Mga limot na gunitang sa lumot nalubog 

Piraso ng ala-alang sa ginto ay natubog 

Panahon ng pagtaas at mga paglubog 

Ang paglalagalag sa kagubatan ng lungsod 

Makipagsapalaran syang tanging nagbunsod 

Napahiwalay sa mga kakabit ng pusod 

Nadapat nagbangon sa pagkakatisod 

Pikit-matang nilakad ang mga lansangan 

Kipkip ang pangarap na tanging tangan 

Sa hirap na dinanas walang pakundangan 

Mga patak ng ulat amboy nilapastangan 

Pakikipagsapalarang hinugot sa alabok 

Paglalagalag na kumain ng mga alikabok 

Nakilahok at ang hagdanay tinumbok 

Nakihamok sa bigwas ng mga pagsubok 

Nagpupumitlag na mga panambitan 

Mga oyaying sa ulap nagsisiduyan 

Pumipitik ang pantig ng nakaraan 

Tumilamsik, nagtumalsik, nagbabalikan 

Ilang taon na nga ba ang nakakaraan? 

Ang huling panahon ng pakikiraan? 

Mga ulilang lansangang pinagdaanan 

Gunitang kailanpamay di malilimutan 

Silbing memoryal ka ng mga ala-ala 

Lalaging kapiling ka sa tuwi-tuwina 

Sa bawat pintig ng talinghagang nakintal

Pitlag ng panambitan ang laging inuusal!

KAPALARAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 27, 2005

Habang nag-iisat nagbubulay-bulay 

Si Rico Puno itong nahalukay 

Awiting 'Kapalaran' umalimbukay 

Matinding emosyong nangtatangay 

Ang bawat isang katauhan 

May magkakaibang kapalaran 

Mayroong napanghahawakan 

Ang mga ibay napapakawalan 

Nasa sinapupunan pa lamang 

May kapalaran ng nakaabang 

Isang kapalarang nakasulat 

Doon na tayo magmumulat 

Ang kapalarang hinahanap 

Pagkaminsay napakailap 

Kung di naman hinahagilap 

Nandun sa harap nakairap 

Sa buhay na walang-wala 

Nagtataglay ng mga bula 

Walang malay na simula 

Nanunulay, nanghuhula 

May naghimatong na mangisda 

Upang sa bukas makahanda 

Sa mga daluyong namalakaya 

Nagpadala sa agos, nagparaya 

Sa masamang bisyoy naligaw 

Madilim na kwebang nakiagaw 

Nagpatangay, nagtampisaw 

Sa buhay na uma-alingasaw 

Lumimlim sa ilalim ng dilim 

Nakatiim malalim na lihim 

Napakadilim na kulay itim 

Nakakarimarim, nangingitim 

Mga pagkakamaling binalikan 

Nagtumbaling mga katwiran 

Nakatabing na katotohanan 

Natutuklasan, nag-aaklasan 

Magkakasalisi, magkakataliwas 

Mga paniwalang nanggilalas 

Sa mga nakikitat namamalas 

Pilit na lumalayot umiiwas 

Sadyang mahiwaga ang buhay 

Isang napakahabang tagulaylay 

Kinakailangang magbanyuhay 

Sa sinasagupang paglalakbay 

Hindi pa nga huli ang lahat 

Upang damdamiy isambulat 

Mga pagkakamaliy isiwalat 

Mag-ulat, muling magmulat!

PAGHAHANGAD 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 24, 2005

Naghahangad ng kagitna 

Isang salop ang nawala 

Ang matandang kasabihan 

Sa mga walang kasiyahan 

Sa sobrang paghahangad 

Diskuntentong nakabungad 

Mas malaki ang mawawala 

Sa mga walang paniwala 

Mayroon nay di pa kuntento 

Walang maghusto sa gusto 

Namimilipit sa paghigit 

Ngitngit sa kapwat naiinggit 

Kaskas bawat minutot oras 

Kadalasang kumakaripas 

Paspas ang sariliy hampas 

Nangungupas ang antipas 

Hindi nga nakapagtataka 

Kung bakit hindi maligaya 

Walang parayat pagkasiya 

Di masiyahan di magkasya 

Ang mga makinay nasisira 

Nagsasarat nagbabara 

Ang mga bantog lumulubog 

Kumakalabog, nahuhulog 

Sa paghahangad ng labis 

Nagsabulang namalisbis 

Nasirang katawang nahapis 

Dun sa hukay naghinagpis!

UGONG NG BUKAS 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 21, 2005

Naguguluhan, kulang sa karunungan 

Dapat na malaman ang kahulugan 

Tunay na pag-ibig, hindi nalalaman 

Hindi ikinatutuwa ang kasamaan 

Madayang damdaming mapamihag 

Masalimuot na buslot, isang bitag 

Napapabagsak anumang bagay 

Kahit ang matigas at matitibay 

Ang pinakamabangis napapaamo

Lalo kung nagiyagis ng timo 

Madayang damdaming makamundo 

Mapanglilong kaway ng tukso 

Marami na ang mga bumagsak 

Natangay ng mga kiyaw at indak 

Marangyang luhot kalansing ng pilak 

Sa ugong ng bukas di nasindak 

Pumaimbulog sa pagkahulog 

Doon nag-uminog, wala ng tulog 

Kaluluwat kataway kumakalog 

Sa kaway ng tuksong nakadulog 

Lahat sa sanlibutay mapaparam 

Tangay lahat ng kinahumalingan 

May signos nat mga paramdam 

Huminto kat iyong titigan!

MABUTI PANG MAMUNDOK 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 21, 2005

Masyado ng kapansin-pansin 

Kahit saan maghagis ng tingin 

Punong-puno ang kapaligiran 

Lahat ng bagay nagsisiksikan 

Kapaligirang napaka-ingay 

Maruming hangin ang tangay 

Sari-saring tunog, nagbabangay 

Katawat isipay lumulungayngay 

Mga tunog na nag-aagawan 

May mga taong nagsisigawan 

Mga sasakyang nagbubusinahan 

Ang mga cellphone nagtutunugan 

Halos wala ng katahimikan 

Dito sating sandaigdigan

Ligid ng mga kaguluhan 

At mga tagong kabulukan 

Umaalimbukay ang alikabok 

Nananatili sa mga sulok 

Mabuti pa yatang mamundok 

Ng ang buhay duy masubok 

Teka! Akoy nagbibiro lamang 

Huwag mo agad katitigan 

Sa kareray ayaw magpalamang 

Upang bukas may sandigan 

Nais ko lamang pasyalan 

Ang natitira pang kalikasan 

Kung saan may katahimikan 

Ang hangiy may kalinisan 

Sa kapaligirang mabeberde 

Ang kataway di mapeperde 

Sariwang hangin, malalanghap 

Lusog ng katawan, matatanggap!

SA BAWAT ARAW 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 21, 2005

Sa umagay nagbubukang-liwayway 

Paglaganap nitong sinag liway-liway 

Sa liwanag na naka-wagayway 

Pumupunit ang ngiting sumisilay 

Sa bawat pagsikat ng araw 

May bagong pag-asang lumilitaw 

Tulog na damdamiy napupukaw 

Sa mga sinag na bumibitaw 

Ang mga iboy nag-aawitan 

Sal-it-sal-itan, nagliliparan 

Sa mga sangay palipat-lipat

Itong kasiyahan ang nasisipat 

Mga nakaabang na pusang gala 

Nag-ngingiyawan sa simula 

Tirahat pagkain silay wala 

Sa tapat ng pintoy nakatingala 

Maraming bagay ang naiisip 

Sa puwang ng diway nakasilip 

Dala-dala hanggang pag-idlip 

Ang mga ibay di malirip 

Sanay manatiling magaan 

Walang anumang karamdaman 

Lahat ng pagsubok malampasan 

Anumang kabigat makayanan 

Marami sanang mga sulat 

Magaganda ang nakasulat 

Walang bayaring nakakagulat 

Sa mga e-mail na didilat 

Wala sanang alalahanin 

Na magdadala ng isipin 

Sa mga salita at gawa 

Manatiling may ligayat tuwa 

Sa bawat araw magpasalamat 

Mula sa paggising at pagdilat 

Laman ng damdamiy isiwalat 

Sa mga kautusang nakasulat!

HINDI NA MAINTINDIHAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 26, 2005

Malapit ng lumubog ang araw 

Ang buhangi'y napakasingaw 

May kahabaan ang nilalakad 

Doon sa kaparangan napadpad 

Nag-iisang naupo sa disyerto 

Dun sa maburol nakapwesto 

Malakas ang hihip ng hangin 

Humahampas sa buhangin 

Hinubad ang gomang sapatos 

Sa kalalakad nagkapaltos 

Sumalpak na parang bata 

Habang mga matay gumagala 

Bumubulong ang dapyo ng hangin 

Nilalalaro ang mga buhangin 

Nagkakahugis ng paikot 

Habang diway naglilikot 

Napakagandang pagmasdan 

Ng mala-gintong buhanginan 

Nangagkalat sa kaparangan 

Abot-tanaw ang kalangitan 

Napakasarap pakiramdaman 

Buhay ng walang kamuwangan 

Libre sa mga alalahanin 

Walang makulit na suliranin 

Kalangitang sakdal-rikit 

Kabila namay nakangiwit 

Pagkaminsay malupit 

Sigwada ang lumalapit 

Pagsapit nitong takipsilim 

Mabilis ang pagkalat ng dilim 

Naglalabasan ang mga bituin 

Na di naman kayang abutin 

Pagmasdan mot nagdidilim 

Hatid ng pusong naninimdim 

Sa mga ngitiy wag maniwala 

Nagtatago ang mga luha 

Hay! Ang buhay nga naman 

Hindi ko na talaga maintindihan 

Minsay may hatid kaligayahan 

Pagkaminsay kabaliktaran!

MAGPASALAMAT 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 9, 2005

May problema ka ba ngayon, kaibigan? 

Kung mayroon, huwag umasa lamang 

Sa sariling lakas, sayong karunungan 

Kundi harapin, hanapan ng mga kulang 

Minsay mahirap hanapin ang kalutasan 

Ng nga bagay-bagay, mga alinlangan 

Ngunit maaari naman itong malusutan 

Lahat ng bagay mayroong kalunasan 

Pagyukoy di kahulugan ng pagkatalo 

Di nakakapinsala ang pagyuko ng ulo 

Kahit anong lakas, pagdating ng bagyo 

Nagtutumibay, pundasyong nakatayo 

Di lahat ng bagay, makukuha sa lakas 

Walang pagkanatili, itoy nagwawakas 

Upang mahanap ang magandang bukas 

Sa KANYAy dumulog at magbigkas 

Anuman ang dumating magpasalamat 

Lahat ng mga nilalaman ay isiwalat 

Sa mga pagbagyo, pagbahat tag-salat 

May panibagong araw na muling didilat 

Nabubuhay tayo sa magulong daigdig 

Huwag tayong magpadalat magpadaig 

Bastat tibayan lamang ang pananalig 

Pasasaan bat ang lahat, madidinig!

MARKA 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 24, 2005

Ano kayang mananatiling buhay sa ala-ala 

Kapag sa ibabaw ng mundoy wala na 

Mga bagay na kailanmay di mabubura 

Mga markang naiwan nung nabubuhay pa? 

Makikilala mo ang isang tao sa pananalita 

Sa ikinikilos, sa mga bagay na ginagawa 

Malalaman mo kung siyay tapat nga 

Bagay na makikita kahit sa mga bata 

Mga materyal na bagay ay balewala 

Naglalaho ang lahat, mistulang bula 

Malilimot ang magagardong bagay 

Sa huling hantungay di matatangay 

Ano kaya sa palagay mo kaibigan? 

Kung wala ka na, anong pag-uusapan? 

Ito kayay ang naiwang kayamanan? 

O magandang bagay na ginampanan? 

Mabubuting ginaway di namamatay 

Ginampanang papel nung nabubuhay 

Mga naiwang marka ang magugunita 

Walang kamatayang magandang ala-ala!

DAGOK 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 7, 2005

Nagsasariling sikap, putol-putol ang pangarap 

Ang haring araw nakairap, nakatalukbong ng ulap 

Nagising na isang dukha, may malamlam na mukha 

Kakalam-kalam ang sikmura, may tampiping inalimura 

Dugo kailangan ng dugo, humahangos ang sugo 

Kabog ng dibdib sumasago, pagsubok na panibago 

May karamdaman ang ilaw, pagamutan ng Pasig

dinalaw Kailangang maoperahan, naiiwang tanging paraan 

Ang isipay naglilikot, lahat ng red cross inikot 

Tuyot na labiy kumikibot, abot ang dasal at takot 

Kahit papanoy nakalikom, kibot ng labiy natikom 

Kaunti ang baryang nakuyom, bigat ng pighatiy naluom 

Ang haliging umaamot, naghahanap ng gamot 

Sa bangketay humandusay, nasa tabi ng sinsay 

Sa kapitolyo ng Laguna, maraming taong naglipana 

Hindi yata alintana, kahit ang taoy mangisay pa 

Butit may nakakilala, may taga-Payteng nakakita 

Katawan ng haligiy nadale, itong puso umatake 

Magkasabay na naratay, may inakay na walang malay 

Ano pa kayang mahihintay, sa isang buhay na matamlay? 

Mumunting tanging pugad, kung saan namukadkad 

Natuluyang nabubo, pinulot sa lupa, gumuho!

KAGANDAHAN NG KALIKASAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 30, 2005

Ang kagandahan ng kalikasan 

Napakagandang pagmasdan 

Naghahatid ng kasiyahan 

Nakakawala ng kalungkutan 

Mga tanawing nakakahumaling 

Matinding tuway syang kapiling 

Kahit saan pa bumaling-baling 

Makakalimutan na ang humiling 

Mga punong kapansin- pansin 

Itong sa kapaligiray lumilimlim 

Malamig ang simoy ng hangin

Nakalalawig ng panimdim 

Lilim na silbing kanlungan 

Napakasarap na pahingahan 

Kung masusing pagmamasdan 

May dala-dalang kahiwagaan 

May mga ibong nagliliparan 

Mabeberdeng kapaligiran 

Kaparangang bulaklakan 

Abot-tanaw na kalawakan 

Masarap maugnay sa kalikasan 

Markadong mga karanasan 

Sa malamig na ilog at batisan 

Mapabundok mat dalampasigan 

Naghahatid ng inspirasyon 

Kung anuman ang nilalayon 

Nakakawala ng pagkabagot 

Ang katuwaa'y 'di malagot 

Wala na sanang pagkalipas 

Natatanging gandang likas 

Panahon may nag-uumalpas 

Nagpupumiglas, kumakaripas!

LARAWAN NG BUHAY 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

August 2, 2005

Makukulay na mga disenyo 

Ang binubuo ng mga henyo 

Parang buhay na isinalarawan 

Ang mga kulay naggagandahan

Ang mga telang burdado 

May mariringal na disenyo 

Di ginawa ng mga apurado 

Na 'di ginagamit ang talino

Mga kulay na kabigha-bighani 

Sari-saring pinagtagni-tagni 

Pira-pirasong mga salamin 

Sakdal-ganda sa paningin

Pinagtagni-tagning layunin 

Pinagdikit-dikit na salamin 

Kahulugay makabuluhan 

Nasa bintana ng simbahan

Ibat-ibang kulay ang inihahatid 

Sating buhay ang ipinababatid 

Kapag nasinagan na nitong araw 

Taglay na kagandahay lumilitaw

Nakakabuo ng mga ilusyon 

Kung saan-saan nakakahayon 

Magkakaiba ang mga kundisyon 

Sa mga edukasyon at bokasyon

Ang mundoy kailangan ng kulay 

Nagsisilbing larawan ng buhay 

Walang kwenta kung matamlay 

Animoy maputlang nasa hukay

Ang mahalagay maramdaman 

Pagpapahalagat pagmamahalan 

Ating paligiran ng mga kulay 

Ang isinasalarawan nitong buhay!

KADLUAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 10, 2005

May mga pagkakataong dumarating sating buhay. 

Na para bang ang lahat ng bagay, walang saysay 

Ang pakiramdam nag-iisat walang karamay 

Walang mga kamay na handang dumamay.

Sa mga oras na pagkawala ng tiwala 

Natutulala, nakakalimot, nagwawala 

Namumugto ang mga matat lumuluha 

Naglulupasay sa lupat nangangayupapa

Para bang natakluban ng lupat langit 

Habang ang panahoy abalang magsungit 

Ang mukhang pangit lalong pumapangit 

Lumalangitngit ang ngiping nagngangalit

Ang daluyong ng damdamiy pumapayapa 

Muling nagbabangon sa mga bitak ng lupa 

Ang nagwawalang damdamiy gumagaan 

At napapatid ang bukal ng kalungkutan

Dapat nga muna sigurong masaktan 

Upang sa gayoy may mga matutuhan 

Sa mga karanasang magsisilbing kadluan 

Pagdating ng panahoy may paghuhugutan!

i DAPAT PASALAMATAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

July 10, 2005

Ang mataas na kabundukay tinatanaw 

Ibang kapangyarihan ang naaninaw 

Nakaramdam ng hiyat napayuko 

Bakit nga kaya ganito ako?

ii 

Hindi katulad ng mga kabundukan 

Na may mga punong nagtataasan 

Ano nga bang mga katangian 

Ang sa sariliy matatagpuan?

iii 

Kulang sa lakas tulad ng hangin 

Na ang punoy kayang pasayawin 

Hindi matatamis ang mga awitin 

Tulad ng isang ibong nakalambitin

iv 

Kaysarap pakinggan ang mga huni 

Sa lilim ng punoy nagmuni-muni 

Nakakamangha ang mga himig 

Nadarang ang pusong nanglamig

v 

May bulong ang dapyo ng hangin 

Sa paligid iginala ang paningin 

Anong ganda pala ng paligid 

Ang mga luhay nanggilid

vi 

Lumakas ang mga kahinaan 

Unti-unting pinagtiwalaan 

Anuman ang mga kakulangan 

Dapat pa ring pasalamatan!

i ANG KATAPAT 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 29, 2005

Tunay na lakas at dunong ang ating mga puhunan 

Araw-araw na ginagamit sa mundong ginagalawan 

Kaya pag-ingatan, ipagpatuloy ang tawanan 

Ang hagakhakay may dalang buti sa katawan

ii 

Ang mga pagtawang di nauubos, ating samantalahin 

Mga grasyang dumarating patuloy nating tanggapin 

Umugoy at magduyan sa mga unday ng tawanan 

Maghalakhakan hanggang mapagod ang lalaugan

iii 

Kung ang katawang lupa may nagsisipagtanda 

Ngunit ang kaisipan namay ayaw pang maniwala 

Patuloy nating palaguin ang mga kaalaman 

Pagkat ang kurunungay isang gintong kayamanan

iv 

Huwag nang pansinin pa ang ating mga edad 

Upang di makalampas ang mga oportunidad 

Ang mga itoy di nauubos kung iyong hahanapin 

Kapag umabot sa panlasa, kusang-loob na tanggapin

v 

Huwag tanggap ng tanggap, ikaw namay magpasalamat 

At baka naman maubusan ang iba kung sa iyo ng lahat 

Ang lahat ng nangyayari sa Pilipinas, tawa ang katapat 

Kaya ang mga dyaryo, ang palagi kong binubuklat!

BOW!

i HINDI PA HULI 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

June 29, 2005

Kapag ang bugok na itlog, binasag mot nabuksan 

Sumisingaw agad ang baho, kung siray malalaman 

Katulad ng kasalanan, katanungay di na kailangan 

Na kumbinsidong masama, dala ng isip at kalooban

ii 

Kahalintulad ng isang ugok, ang pagkataoy nabubugok 

Itimang pusong nag-u-uk-uk. ang amoy nakakasulasok 

Ang tronong tusok-tusok sa kadiliman nakaluklok 

Napakapusok sa kasamaan, ang kaluluway natutupok

iii 

Ang kaparay isang basahang nasa sahig nagdudugal 

Dumudumit kumakapal habang itoy nagtatagal 

Ang pagkataoy nanglilimahid, sa dumi ng pamumuhay 

Tumitigas itot namamanhid, nawawalan ng saysay

iv 

Tayoy binigyan ng konsensiya, upang maging gabay 

Ngunit kadalasang di nakikinig, patuloy ang paglalakbay 

Walang halaga ang lahat ng kasakiman sa pagkalaykay 

Sapagkat walang anumang madadala, pagdating sa hukay

v 

Laging naghihintay sa lahat, ang isang magandang bukas 

Bawat pagdatal ng umagay may bagong pintong nakabukas 

Sa bawat pagsikat ng araw, nakalakip ang bagong pag-asa 

Hindi pa huli ang paghuhugas ng kumapal na pagkakasala

vi 

Kahit gaano man karami ang mga naging kasalanan 

Ang lahat ng itoy puputit magtataglay ng kalinisan 

Magiging busilak na mulit titingkad ang kaputian 

Kung pagsisisihan ang lahat, upang itoy mahugasan!

ANG MAY HAWAK NG BUKAS 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

June 9, 2005

Panahon ngayon ng tag-hirap at kawalang pag-asa 

Mas sumisigid ang dinaranas na t pagdurusa 

Libong mga mamamayan ang nakikipagsapalaran 

Na mga naglalayong magsi-unlad ang kabuhayan

*** Paglalakbay

Ang hindi lumingon sa pinanggalingan 

Ay hindi makakarating sa paroroonan 

Isa sa mga minana nating kasabihan 

Na nagmula sating kanunu-nunuan

Nagnanais na marating ang tagumpay 

Sa bawat dumaang araw, nagsusumikhay 

Pagkawag ng bagwis ay walang humpay 

Determinadong mabago ang pamumuhay

Dinaanan ang mga pagsubok ng panahon 

May pasalungat, kadalasay umaambon 

Nilarot sinaklot-saklot ng mga alon 

Ngunit nagpupumilit na makaahon

Mapagbirong tadhanang mapangdaklot 

Malulupit na sigwada ang sumasaklot 

Mga kapaitat kasawian ang idinulot 

Ngunit may natutunan at mga napulot

Mundong gasa-gasaymot at masalimuot 

Inu-unat ang damdaming gusot-gusot 

Pinagdaanang masasalabid na nilulumot 

Sa bawat hagupit nagpipilit lumusot

Tila malayo pa ang minimithing rurok 

Sa matarik na talampas ito nakaturok 

Sadyang napakalalim ng pagkakatusok 

Nag-aapoy ang paligid at umu-usok

Mga pangarap na pinaka-aasam-asam 

Andap ng munting pag-asay di napaparam 

Tanging usal, huwag sanang pagkaitan 

Mga minimithiy magkaroon ng katuparan!

*** Panibagong Pag-asa 

Ang oras ay ginto sa kasabihang totoo 

Mabilis ang pagtik-tak paroot parito 

Huwag daw sasayangin ang bawat sandali 

Pagkat di maghihintay, laging nagmamadali

Isang araw na naman ang dumaan 

Mabilis ang pagkalat ng karimlan 

Sari-saring kulisap ang nauulinigan 

Sa malayoy waring nagkakantahan

Pagal ang katawan nagpatuloy sa paghimlay 

Diwang nagduduyan, unti-unting natatangay 

Isang bagong araw na naman ang naghihintay 

May panibagong pag-asa na namang ibibigay!

*** Ang lahat ay magwawakas

Maraming mga tao ang nagsusumikhay 

Nagsisikap mabago antas ng pamumuhay 

Ngunit maraming nakakaligtaang bagay 

Bagay na pinakamahalaga sating buhay

Walang masama kung tayoy magsumikap 

Upang makaalis sa dinaranas na hirap 

Ngunit kinabukasay i natin tangan 

Bagay na di natin mapanghahawakan

Huwag tayong magkamali at magpatangay 

Sa kapangyarihan ng materyal na bagay 

Sapagkat ang lahat ng itoy panandalian 

At hindi madadala sa huling hantungan

Aanhin natin ang mga kayamanan 

Kung sa pananampalatay dukha naman 

Tanging SIYA ang may hawak ng bukas 

Ang Natatanging nakaka-alam ng wakas!

Para sa mga Ama 

By Amor Salceda Kagahastian 

(Tanging Guro) 

June 18, 2004

ama. tatay. itay 

daddy, erpat, papang 

anuman ang itawag haliging tunay 

sa pamilya ay siyang gabay.

istrikto. matigas. matibay 

sa bagyo'y laang lumaban 

masipag, anumang pagkakakitaan 

handang pasukan at gampanan.

idolo. huwaran. pedestal 

kahit minsan kinatatakutan 

mahigpit ngunit mapagmahal 

sa pamilya, buhay ay laan.

sa lahat ng tatay sa buong mundo 

tanggapin mataos na bati ko 

sana ang galak sa puso mo 

manatili kahit ilang siglo.

ang dasal ko sa dakilang lumikha 

kayo ay bigyan ng pagpapala 

kaligayahan at katiwasayan 

nawa'y sumainyo sa lahat ng araw.

DITO LANG MUNA AKO 

By Noel B. Cadayona 

June 26, 2004

June 26, 2004

Dito lang ako naghihintay sa 'yo,

tahimik na sulok nitong aking mundo. 

di man nakasama kung san ka nagtungo, 

ang pagbabalik mo ay hihintayin ko.

Mula ng lisanin ang puso kong tigang, 

pilit na naghanap ng ibang kandungan, 

may nahagilap ding konteng kasiyahan, 

nguni't ang magmahal ay di naramdaman.

Minsan may nawaglit sa aking gunita, 

mata ay nabaling sa ibang diwata, 

wag mong isipin na nagtalusira, 

wala kang kapalit sa puso ko't diwa.

Ng ika'y nawalay sa aking paningin, 

puso'y di malaman kung saan susuling. 

Hinahanap ka sa mga bituing 

tinakpan ng ulap sa gabing kulimlim.

Ng ika'y lumisan dala mo ang araw, 

taglay mo ang huni ng ibon sa parang, 

dala mo ring lahat bituwin at bwan, 

pati kaluluwa'y di na matagpuan.

Pagdi ka dumating hanggang takip silim, 

pagpikit ng matang baun ay panimdim, 

pagtigil ng pusong puno ng hilahil, 

sa kabilang buhay ay hintay ka pa rin.

Ngunit hangga't buhay ay mayrong pag-asa, 

sa aking diwa'y laging kapiling ka, 

di ka umaalis laging narito ka, 

sa aking pangarap lagi kang kasama.

At kung babalik ka't muling magkikita, 

di na papayagang muling lumisan pa. 

Ang bawa't saglit na di ka kasama 

ay pupunuan ko ng aking pagsinta.

Magbalik ka na sa dati mong pugad, 

siyap ng inakay na ikaw ang tawag, 

sana'y marinig mo ang tinig na pagaw, 

ni bunsong ang hanap ay lagi ng ikaw.

Dito lang ako sa yo'y maghihintay,

di kaiinipan itong walang hanggan, 

at kung di pa sapat ang kailan pa man, 

may idurugtung pang walang katapusan.

Guro: Misteryo sa Hapis at Tuwa 

By Amor Salceda Kagahastian 

(Tanging Guro) 

June 8, 2004

Panibagong taon muling haharapin 

Ngunit di malaman, anong uunahin 

Polisiya ng DepEd hatid suliranin 

Magulang at bata panay ang panimdim.

Taun-taon na lang ganitong tanawin 

Ganitong problemang ayaw na lutasin 

Gurot kagamitang para sa aralin 

Maging mga silid kulang na kulang din.

Siksikan sa kuwartong mainit, madilim 

Anong buting turo ngayon hahanapin 

Suweldong kakarampot ayaw bigyang-pansin 

Ang nagpapasasay yaong mga sakim.

Halos pati gabiy ginagawang araw 

Ang mga gawain ay nag-uumapaw 

Ang sabi nga nila trabahong kalabaw 

Ang sa mga guroy syang ipinapataw.

Masukal na gubat ang nakakawangis 

Malalim na bangin, bundok na matarik 

Ang kinakaharap, guroy nagtitiis 

Wala na bang lunas ganitong pasakit?

Kayat di masising guroy magsialis 

Maghangad ng dolyar na mayrong taginting 

Panustos na hangad sa kanilang supling 

Doon natagpuan sa ibang lupain.

Ang mga naiwan, tuloy ang pasanin 

Nakahandang tupdin tawag ng tungkulin 

Ang tanging ligayang nagbibigay-aliw 

Makitang ang batay natututo mandin.

Sa bawat tagumpay ng batang minahal 

Sa bawat salamat sa labiy iusal 

Ligaya ng puso ay walang kapantay 

At haplos ng Diyos ang wariy kakambal.

i SIGNOS 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 12, 2005

Masyado ng magulo ang daigdig 

Maraming mga tao ang naliligalig 

Sa kasakiman, kasamaang nananaig 

Mga inosenteng dugo ang pangdilig

ii 

Maraming pangyayari ang tumambal 

Sa harapan ng mga taong nagigimbal 

May trahedya pang magkakambal 

Na isang sadyang karumal-dumal

iii 

Naglabasan ang mahiwagang sakit 

May mga hiwagang nakakabit 

Ang biktimang may hinanakit 

Isang paa sa hukay nakasabit

iv 

Ang mga paglindol at pagbaha 

Mga guhong basa ng mga luha 

Nagbabagang asupre ng bulkan 

Maraming buhay ang natabunan

v 

May mga apoy na nagliparan

Mga bakal na nagbagsakan 

Isang daigdig na may digmaan 

Walang katapusang kaguluhan

vi 

May mga pangyayaring mahiwaga 

Maiiwan ka na lang nakamulaga 

Kahit pa makipagpitik-bulaga 

Ang mga kasagutay talinghaga

vii 

Ang mga nag-isip, nagulumihanan 

Ang mga duwag, nahintakutan 

Ang mga ipokritoy nagbulag-bulagan 

At ang ibay nagbingi-bingihan

viii 

Ito na nga ba ang signos? 

Ng isang wakas na nakalulunos? 

Nitong mga nilalang na tinubos; 

Ng Isang Dakilang Manunubos?

ix 

Hindi mo pa baga nababatid? 

Ang mga signos na inihahatid? 

Halika na, mahal na kapatid 

Magbalik sa Kanya, baka mahalabid

x 

Sa Mahal na Panginoon, nagbabalik 

Makapangyarihang Mapagtangkilik 

Yaring pagsisi, dasal ang kilik 

Sa Kanyang paanan ay humalik!

i 

Lahat ng mga magulang ay may mga pangarap

Laging nakatuon ang mga paningin sa hinaharap 

Hindi inaalintana ang mga sinusuong na hirap 

Lahat ng mga paraay ginagawat nagsusumikap

ii 

Ang pag-aaral ng mga anak ay halos igapang 

Tanging pagiging dukha ang kanilang pagkukulang 

Lahat ng mga dagok, magkaagapay, magkatuwang 

Sa mga munting kasayahan, mayroong pagdiriwang

iii 

Ngunit minsay sadyang mapagbiro ang buhay 

Kahit buong-giting na lumaban at magsumikhay 

Lahat ng mga pagsisikap parang nawalan ng saysay 

Biglang lumipad, malakas na bagyo ang tumangay

iv 

Mga mahal na magulang, magkasunod nawala 

Naiwan ang mga basang-sisiw na mga tulala 

Walang tigil ang pagdaloy ng mga patak ng luha 

Gumuho ang dambana, ang munting pugad nagiba

v 

Biglang naging itim ang kulay ng paningin 

Wala ng magagawa, kundi ang manalangin 

Ang mga patak ng luhay tinuyo ng hangin 

Kapayapaan ni Amat Ina, tanging usal at dalangin!

SINO NGA BA AKO? 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 8, 2005

i 

Tila yata huli na ang tag-araw 

Sa natutulog na pusong napukaw 

Ang mga pintig, uma-alingawngaw 

Kumakalembang na parang batingaw

ii 

Maraming tag-init na ang nagdaan

Lumampas na panahon ng kainitan 

Nung panahong nasa kalagitnaan 

Ng dalawang pusong pinaglaruan

iii 

Sumisipol pa ang hangin kahapon 

Nagkalat ang mga patak ng dahon 

Habang patuloy ang patak ng ulan 

Ang mga awitiy lumipad sa kawalan

iv 

Sa mga maling landas ay nalibang 

Lumublob, nagtampisaw, nahibang 

Nagpatangay at puma-ilanglang 

Nagkulay salagintot salagubang

v 

Ang mga katotoy nagka-sistehan 

Kambal na apo daw ay tapunan 

Tila yata isang suntok sa buwan 

Ito pa ngang kantyaw pa ni insan

vi 

Paki-pukawin mo nga aking katoto 

Na harapin ang katotohanan ng matuto 

Kuhitin mo ang pusong litong-lito 

At ipaala-ala mong, sino nga ba ako?

PAGLIMOT 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 14, 2005

i 

Hindi makawala sa anino ng nakaraan 

Madalas ng ito ang binabalik-balikan 

Di maghilom ang damdaming nasugatan 

Mga multo ng kahapong di malimutan

ii 

Kung nasaktan man sa mga nagdaan

Kailangan ng itoy itapon, kalimutan 

Mararating din ang mga nais puntahan 

Kung iiwas, lalayo sa mga kapahamakan

iii 

Kung alam na kasalanan ay paka-iwasan 

Maraming mga tuso ang nagbabait-baitan 

Nagmumukhang anghel din ang mga dyablo 

Lubusang mag-ingat pagkat yan ang totoo!

iv 

Naguho na ang mundong masalimuot 

Kaya't nararapat lang na ilibing sa limot 

Ibaon na sa limot ang mga nilulumot 

Makakaya ang lahat kahit saan manuot

v 

Mga pinahahalagahay isapusot isipan 

Pagmasdan ang kagandahan ng kapaligiran 

Ang lahat ng mga dalahin ay muling gagaan 

At muling lalasapin sa dibdib ang kalayaan

vi 

Pinakamahalaga sa lahat, ang takot sa Diyos 

Iwaras, iwaksi ang lahat ng pagpupuyos 

Magagandang bagay ang itanim sa puso 

Makakaya ang lahat, kahit matsing na tuso!

MAGING HANDA 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 8, 2005

i 

Maraming mga kinagisnan at kinasanayang pananaw 

Na siguroy mananatili, kahit ang mundoy magunaw 

Ang bawat taoy isinilang at sumulpot sa ibabaw 

Bagay na di naman pinili, kung kailan lumitaw

ii 

Ang buhay ng taoy maikli, at madaling maglaho

Mistulang mga dahon, na sa mga sangay lumalago 

Lumilipas ang panahon, ang paghihip nagbabago 

Habang gulong ng buhay, napakatuling ng pagtakbo

iii 

Napipitas ang mga dahon, nawawaladi na namamalas 

Mabilis na natatangay ng hangin, waring nagpupumiglas 

Patuloy ang tik-tak ng mga segundo, minutot mga oras 

Bawat lumampas na sandaliy umaagos, nagbibigkas

iv 

Sa bawat pagpatak ng ulan at lahat ng bagay sa kapaligiran 

Ay silbing mga palatandaan ng Isang Makapangyarihan 

Ang mga nagdaang pangyayaridi na mababalikan 

Walang nakakaalam kung ano ang nasa kinabukasan

v 

Pagmamahal ay ipadama sating mga mahal sa buhay 

Madalas nating yakapin, habang silay nabubuhay 

Upang sa bandang huliy walang pagsisihan 

Na sanay ang pagmamahal, sila ay pinakitaan

vi 

Maikli lamang ang buhay, madalas nating makalimutan 

Kayat maging handa, anuman ang Kanyang pahintulutan 

Ating pagsisihan, anuman ang mga naging kasalanan 

Ang sariliy isuko, mangayupapa sa Kanyang paanan!

BAKA MAIBALA SA KANYON 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 9, 2005

i 

Nasa labasan sa buong maghapon 

Walang kapaguran sa paglilimayon 

Sa ilalim ng ulap na kulay kanyon 

Takbo ng isipay walang direksyon

ii 

Naglalarong parang isang bata

Sa disyerto nakapangalumbaba 

Kinakalikaw ang mga buhangin 

Habang hinahampas ng hangin

iii 

O mga pangarap, mga pangarap! 

Saan nga ba kita mahahanap? 

Nasa likuran ka pa ba ng mga ulap? 

At ikaw ay sadyang napakailap?

iv 

Mga ninanais na nagtutungayaw 

Lumilipad sa hangin at nagsasayaw 

Palaging nakalutang sa balintataw 

Kahit sa panaginip ay lumilitaw

v 

Animoy ang mga paay nakabaon 

Pilit, nagpupumiglas na maka-ahon 

Kahit pa madalas na uma-ambon 

Ang kawikaan iyay pana-panahon!

vi 

Pero hanggang kailan nga ba yun? 

Ang balat koy niluma na ng panahon 

Kumunat nay wala pang nahahayon 

Baka akoy maibala na sa kanyon!

ANO NGA BA ANG TUNAY NA KALIGAYAHAN? 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

June 11, 2005

i 

Habang ako'y lumalandas sa buhanginan 

Sa isipan ko'y may nabuong katanungan 

Ano nga ba ang tunay na kaligayahan? 

At saan nga ba ito matatagpuan?

ii 

Bakit nga ba nagiging masaya ang tao?

Ito bay nagmumula sa tibok ng puso? 

O sa mga pangangailangang pisikal, 

At ng magagarbong bagay na materyal?

iii 

Sa diwa koy may umukit na kasagutan 

Na waring sumusubok saking kakayahan 

Ngunit ang sarili koy pinagdudahan 

Sapagkat di ito lubusang maunawaan

iv 

Sadya ngang maraming tao ang marupok 

Nakararami ang mga mapag-imbot 

Maghapot magdamag ang natutupok 

Ngunit laging kulang, ang lahat inaabot

v 

Ang mga taoy walang kasiyahan 

Marami ang may hibo ng kasakiman 

Ang ibay abala sa pagpapayaman 

Ngunit may mga bagay na nalilimutan

vi 

Natatangay sa mabilis na agos ng mundo 

Nagpapatianod sa masasamang bisyo 

Walang tigil sa kabubuga ng sigarilyo 

Kaya sa mata ng ibang taoy tarantado

vii 

Lumalandas pala ako sa daan ng kawalan 

Ito ang bagay na aking napatunayan 

Ngayoy natagpuan ko na ang kasagutan 

At sana nga ay mapagtagumpayan

viii 

Sinasambit ang mataimtim na panalagin 

Inuusal na ang tagumpay ay tanggapin 

Sanay marating ang kaluwalhatian 

Nasa Panginoon pala ang kaligayahan!

SINO NGA BA AKO? 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

June 8, 2005

i 

Tila yata huli na ang tag-araw 

Sa natutulog na pusong napukaw 

Ang mga pintig, uma-alingawngaw 

Kumakalembang na parang batingaw

ii 

Maraming tag-init na ang nagdaan 

Lumampas na panahon ng kainitan 

Nung panahong nasa kalagitnaan 

Ng dalawang pusong pinaglaruan

iii 

Sumisipol pa ang hangin kahapon 

Nagkalat ang mga patak ng dahon 

Habang patuloy ang patak ng ulan 

Ang mga awitiy lumipad sa kawalan

iv 

Sa mga maling landas ay nalibang 

Lumublob, nagtampisaw, nahibang 

Nagpatangay at puma-ilanglang 

Nagkulay salagintot salagubang

v 

Ang mga katotoy nagka-sistehan 

Kambal na apo daw ay tapunan 

Tila yata isang suntok sa buwan 

Ito pa ngang kantyaw pa ni insan

vi 

Paki-pukawin mo nga aking katoto 

Na harapin ang katotohanan ng matuto 

Kuhitin mo ang pusong litong-lito 

At ipaala-ala mong, sino nga ba ako?

WALANG KATIYAKAN 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

May 14, 2005

i 

Wala akong maisip na i-kwento 

Bakit ba tila akoy litong-lito 

Di naman masalabid ang mundo ko 

Pero bakit ba tila gulong-gulo

ii 

Punta ng punta kung saan-saan 

Wala namang tiyak na pupuntahan 

Magmula umaga hanggang umaga 

Ang mga matay laging mulaga

iii 

Pudpud na ang tanging sapatos 

Makalyong mga paay nagpapaltos 

Langgas-pawis, bumubuhos 

Sa suot na damit namumulos

iv 

Ang mga alikabok nagliliparan 

Para bagang nagpapaligsahan 

Sa bawat hakbang nag-uunahan 

Hinahanap ang kapalaran

vi 

Bakit nga ba ako nandito? 

Dito nga ba ang mundo ko? 

Nagkamali ba ng desisyon? 

Sa naging destinasyon?

vi 

Ayokong isiping nagkamali 

Di ko pinangarap makipagtunggali 

Basta ang ninanais koy tahimik 

Huwag na lang kaya umimik!

HINAHANAP-HANAP 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

May 15, 2005

i 

Parati kitang hinahanap-hanap 

Saan pa kita ngayon maa-apuhap 

Sana ay mapamuli pang maganap 

Na ikaw ay aking muling mayakap

ii 

Laging laman ng aking panaginip 

Nananatiling nakabaon sa aking isip 

Dumadalaw sa bawat pag-idlip 

Sa balintataw ko ay laging nakasilip

iii 

Nagsilbing isang matibay na sandigan 

Laging karamay sa bawat kabiguan 

Bahagi ng kung anumang tagumpay 

Sa bawat kabanata ng aking buhay

iv 

Magmula pagkabata ay naging gabay 

Sa mga pagsalunga, nakasubaybay 

Mga pagpapakasakit ang ini-alay 

Pagmamahal na walang kapantay

v 

Naghuhumiyaw ang mga katanungan 

Kung saan ba muling matatagpuan 

Matigib ang pagnanais na masuklian 

Buong buhay na pinagkakautangan

vi 

Hinahanap-hanap, init ng pagmamahal 

Init na timbulan ng lakas at dangal 

Isang bantayog na aking tinitingala 

O mahal kong Ina, isa kang-dakila!

MAGDAHAN-DAHAN 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

March 26, 2005

i 

Sating buhay may mga bagay tayong pinipigilan 

May mga salitang di natin pinahihintulutan 

Hinahayaang malunod, mabingi sa katahimikan 

Kahit ang buntong-hiningay abot sa kalangitan

ii 

Hindi lahat ng bagay, nararapat nating sabihin 

Ating talian, ang madulas na dilay kagatin 

Kung ano pa man itoy atin na lang pigilin 

Mas mainam sigurong itago, ating sarilinin

iii 

May kanya-kanyang lihim ang bawat nilalang 

Ang ibang taoy may hatid na lilo at linlang 

Matatamis ang mga ngiti kahit napapaitan 

Kayat kwidaw kat iba nga ang kahulugan

iv 

May pakpak ang balita, may tenga ang lupa 

Tayoy magdahan-dahan sa pagbigkas ng salita 

Mga salitang namulos sa bibig, iba ang labas 

Pag-nagmula na sa ibay nagbabago ang tabas

v 

Mas nakakabuti minsan ang pananahimik 

Kung ano mang makita, huwag ng umimik 

Kung may pagkakamaliy magpasensyahan 

Sapagkat lahat ng tao ay may kapintasan

vi 

Minsan nagiging biktima ng sariling kagagawan 

Kayat sa mga kilos at salita ay magdahan-dahan 

Mas mabuti pang mabingi na lang sa katahimikan 

Kung idudulot naman ng ingay ay ang kaguluhan!

LIWANAG at DILIM 

By Aurel Cagahastian (Batang Patio) 

March 20, 2005

i 

Sa ating buhay may liwanag at dilim 

Sumisikat tong araw at may takipsilim 

Bumabati ang umaga dun sa silangan 

At nagpapaalam naman to sa kanluran

ii 

Isang gasgas na nga raw tong paliwanag 

Na sadya ngang may liwanag at dilim 

Pagkatapos ng dilim sasapit ang liwanag 

Matapos lumiwanag, muling magdidilim

iii 

Sikat nitong araw sa umagang kayrikit 

Sa itaas ng kalangitan syang nakaguhit 

May mga arko ng bahagharing pumapalaot 

Ibat-ibang kulay sa bandanang nakabalot

iv 

Hindi na halos mapansin na kagandahan 

Hanap ang daan ng layaw at karangyaan 

Di rin binibigyan ng pansin ang kahulugan 

Nang mga kulay ng bahaghari sa kalangitan

v 

Sa bawat paglubog nitong haring araw 

Yaring kadiliman, siyangang dumadalaw 

Isang pusikit na karimlan ang inihahatid 

Pilit na liwanag ng buwan ang mababatid

vi 

Buhay ng nangungulila sa sinag ng araw 

Buwang dumadampi, siyang tanging ilaw 

Minsan ang sinag, ipinagdadamot na rin 

Nagtatago sa likod ng ulap na masunurin

vii 

Sa kadilima'y mga bituin ang nagtutuwid 

Sa bawat landasing ating tinatawid 

Animo ay mga mapaglarong kulisap 

Na sa ibabaw ng mga ulap nag-uusap

viii 

Ang lahat ng bagay may simulat wakas 

Sino nga bang nakakaalam ng ating bukas? 

Di malalabanan ng kahit na sinong pantas 

Ang katotohanang lahat ng bagay mauutas!

LATAY NG PANAHON 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

March 21, 2005

i 

Maraming bagay ang di maintindihan 

May mga pangyayari na di mapigilan 

Katulad ng agos na mahirap masalaan 

Ngunit iisa lang ang patutunguhan

ii 

Ang agos ng ilog, patungo sa karagatan 

Nalusungang tubig, di na mababalikan 

Patuloy ang pagdaloy sa patutunguhan 

At nagbabalik sa kanyang pinagmulan

iii 

Nagdaaang kabataan di na magbabalik 

Sa mumunting pugad na syang tumangkilik 

Matinding hampas ng tadhanang nagmalupit 

Nangatumba ang haligit ilaw sa hagupit

iv 

Mga salitang namutawi, di na mababawi 

Na kahit habulin pay di na mapapawi 

Ang mga nailuwa nay di na malulon 

Nakatagos na latay, habang-panahon

v 

Lahat ng nangyayari sa mundoy mahiwaga 

Itoy di mapipigil, sa salita man o sa gawa 

Ang panahong nakalatay, di na mababalikan 

Mga yugto ng buhay sa panahong nagdaan!

Tulaan para sa Ina - Sa Hardin ni Ina 

By Amor Salceda Kagahastian 

(Tanging Guro) 

March 11, 2004

Inihandog ko sa kaarawan ni Ina noong June 2004,

ngayo'y inihahandog ko sa lahat ng dakilang ina

bilang tugon sa tulaan para kay ina ni bulangugo.

Sa hardin ni Ina 

Kaysarap ng buhay 

Lahat ay masaya, lahat ay may kulay 

Sa sanga ng punong suha ang pipit na nakaduklay 

Sa umaga'y umaawit ng papuri sa Maykapal.

Sa hardin ni Ina 

Lahat ay may buhay 

Magmula sa uod na dati'y pausad-usad 

Palikwad-likwad, pakiwal-kiwal para makaalis sa pugad 

Sa sang-iglap paruparong palipat-lipat sa bulaklak.

Sa hardin ni Ina 

Lahat ay may kulay 

Ang orkidyas, yaong rosas, iba't ibang gumamela 

Hinimutmot ang dapulak upang rosas ay bumukad 

Ang orkidyas buong taon sa bulaklak ay sagana.

Sa hardin ni Ina 

Pag ika'y pumasyal 

Anumang hingin mo agad ibibigay 

Ang pinsang si Inang Epang, nanay ng mayor na marangal 

Kulbit kay Ina'y alam na kung ano ang hinihirang.

Sa hardin ni Ina 

Lahat ay may bagay 

Magsabi ka lang di pahihindian 

Mga lara at ibang gulay kapag siya ay namitas 

Halos ipagyayanda-yanda sa buong ka-Ilayahan.

Mga babaeng nanganak Asawa'y sumasagsag 

Sa hardin ni Ina, pampaligo'y handa na 

Talbak-babae o pagitpit, sambong, balimbing at suha 

May tawad pang papaya, at ang sabi'y pang-tinola.

Sa hardin ni Ina 

Malimit niyang sabihin 

Ang pananim, mga hayop, ang lupa at mga tao 

Kailangan ng isa't isa sa pagbuo nitong siklo 

Kaya't dapat alagaan upang mabuhay sa mundo.

Sa hardin ni Ina 

Ako'y laging maligaya 

Sa pag-abang bawat punla, bawat suloy na matanaw 

Ang pagbukad ng talulot ng rosas ay binantayan 

May nadamang kaganapan sa himala ng Maykapal.

Sa hardin ni Ina 

Aking laging dinadalit 

Sa oras ng pagwawalis, pagsisiga noong layak 

Wala akong mawawalis kapag hindi Niya ninais 

Na kahit na isang dahon ay malaglag o lumawit.

Sa hardin ni Ina 

Ang iniwan niya'y pangaral 

Magbigay nang may lugod, mayroong ngiting nakakintal 

Kalikasang bigay ng Diyos ay di pansariling yaman 

Bawat maganda'y ipamigay, nang lubos ang pakinabang.

Sa bagong hardin ni Ina 

Puspos lahat ng ligaya 

Doo'y walang kapaguran kahit anong kaniyang gawin 

Di na siya malulungkot o di kaya maninimdim 

Pagkat kasama ang Ama, ang Dakilang Magtatanim.

NANGANGARAP NG GISING 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

March 13, 2005

i 

Napakarami ng mga tulang nakatha 

Nang mga magagaling na makata 

Pero di talaga natin maipagkakaila 

Na ang lahat ng Ina ay dakila

ii 

Iba't-ibang kwento ng mga buhay 

Samut-sari ang mga kulay 

Mayroong mga mayayaman 

At may lugmok sa kahirapan

iii 

Ang mga Ina'y ilaw ng tahanan 

Waring ang lahat nais gampanan 

Inilalayo ang anak sa kapahamakan 

Ang bawat landas sinusubaybayan

iv 

Magmula pa sa sinapupunan 

Hanggang matanggal ang inunan 

Nakahanda laging magpakasakit 

Sa pagbabantay, halos magkasakit

v 

Nagsisilbi siyang unang guro 

Buong tiyaga sa kanyang pagtuturo 

Bumasa't sumulat, ating natutunan 

Upang ang pagpasok, mapaghandaan

vi 

Ang kanilang ginagawa'y sakripisyo 

Mga tinutugpang paghihirap, di biro 

Isang napakatibay na pundasyon

Sa mga ninanais nating mahayon

vii 

Kabahagi siya ng bawat tagumpay 

Mga kabigua't kalungkutan sa buhay 

Laging nakahanda sa pagdamay 

Kanyang mga mapagpalang kamay

viii 

Hindi ko na kayang maisalarawan 

Ang nagdudumilat na katotohanan 

Nakabukas at nakataga sa panahon 

Pagmamahal na walang kundisyon!

TULDOK SA NAKARAAN 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

March 8, 2005

i 

Nais kong tuldukan ang nakaraan 

Ang mga munting ala-ala ng nagdaan 

Mga bakas na tinangay ng panahon 

Na nagtapos sa isang kahapon

ii 

Tutuldukan ko na ang mga lumipas 

Ang mga kalungkutang lumampas 

Mga daluyong ng hanging humampas 

Sa mga pagsalunga sa talampas

iii 

Hindi lahat ng oras ay dapat umasa 

Na ang mga pangarap ay matutupad 

May mga nabibigong munting pag-asa 

At ang ibang mga hangari'y lumilipad

iv 

Ang ibang mga pangarap at layunin 

Nararapat ng sunugin at abuhin 

Pitikan na't ipakisuyo sa hangin

Upang di na maabot ng paningin

v 

Ang mga pagkabigo'y dapat tuldukan 

Hindi na mababago't mababalikan 

Pagkat lumIpad na sa kalawakan 

At hindi na mapanghahawakan

vi 

Kaligayaha'y bibigyan ng pagkakataon 

At ang mga kalungkuta'y ibabaon 

Lalagyan ng tuldok bilang paalam 

Bagong araw sa katawang-hiram!

MANGUNYAPIT 

By Aurel Cagahastian 

(Batang Patio) 

March 6, 2005

i 

Nagkakagulo ang mga lungkot 

Sa takbo ng buhay na nilulumot 

Kumakati ang ulo't nagkakamot 

Sa kaka-kagkag, halos mapanot

ii 

Sa larawan ng buhay na natatanaw 

Kadalasang kahirapan ang naa-aninaw 

Mga taong may kanya-kanyang galaw 

Sa bawat pagsubok na dumadalaw

iii 

Kung ang puso'y puno ng kabiguan 

Nakalutang sa walang katiyakan 

Sa mga pagsisikap ay nalalabuan 

Umasang ang lahat, matatakpan

iv 

Ang malulungkot na mata'y ibaling 

Dun sa kapaligirang nakakahumaling 

Ating ngitian ang bawat masalubong

Upang kaligayahan ang umusbong

v 

Madaling mamatay ang mga masungit 

Nakakuyumos na mukha'y nakakapangit 

Huwag ng umirap sa itaas ng langit 

At matalas na dila'y huwag ng isingit

vi 

Masayang salubungin ang araw 

Subukan ang maglaro't magsayaw 

Ang nadaramang kalungkuta'y iligaw 

At maaliwalas na paligid ang lilitaw

vii 

Pakinggan ang bawat tunog ng batingaw 

Na buong ningning sa pag-alingawngaw 

Subukan mo't ikaw ay mapapasigaw 

Ang madamot na ngiti ay susungaw

viii 

Sa bawat dusa't ligayang sumasapit 

May mga pagsubok na nagmamalupit 

Sa pananampalataya tayo'y kumapit 

Ating tibayan ang pangungunyapit!